ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ
เราอายุ 26 ปี โสดมานานมากกตั้งแต่อายุ 18 เหตุเพราะตอนนั้นที่เคยคบกับแฟนทำให้เรียนรู้ว่าเราชอบสภาวะของคนก่อนที่จะเป็นแฟนกันมากๆ เราเลยดันเผลอไปพูดปฏิญาณตนกับเพื่อนว่า "คอยดูนะ ฉันจะทำให้มีแต่ช่วงเวลาแบบนี้ตลอดไป"
จากนั้นต่อมา เราก็เคยคุยกับคนนั้น คนนี้ เราชอบคนบ่อย ตกหลุมรักคนบ่อย
แต่ไม่เคยก้าวผ่านไปจนถึงเป็นแฟนได้สักคน
ปัญหาคือเรามักจะตัดก่อนที่จะเริ่มเยอะทุกที
เพราะกลัวมากๆ เราชอบเวลาทีคนชอบกันแรกๆ แต่เราจะกลัวมากเมื่อเราเริ่มแอบดูเฟส เริ่มรุ้สึกว่าอยากเป็นแฟนกับเขา กลัวเขาคุยกับคนอื่น พอเราอยู่ในสภาวะนี้ทีไรเราจะรู้สึกเหมือนเราตกต่ำทุกที
เราเลยมักจะตัดความสัมพันธ์ออกไปเลย
ทำยังไงดีคะ
จริงๆแล้วคนจะมีความรักมันต้องนึกถึงความสุขมาก่อนใช่ไหมคนเราจึงจะกล้าคว้าความรักมาครอบครอง
ชาตินี้ไม่มีแฟนแน่ๆเลยค่ะ แต่ถ้าแค่ให้คุยเล่นไม่ลงลึกไม่ผูกพันเนี่ย คนภายนอกจะมองว่าเราเหมือนคนเจ้าชู้มากๆ
แต่เอาเข้าจริงมันไม่ใช่อ่ะค่ะ ถ้าเรามีแฟนเนี่ย เราไม่เจ้าชู้แน่นอน
จริงๆอยากมีแฟนนะคะ แต่จะจัดการกับความกลัวไร้ค่าในใจยังไงดี
ปล.แก่ป่านนี้แต่ประสบการณ์มีแค่ปั๊บปี้เลิฟในวัย 18 โน่นแน่ะ TT