สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ พี่    ๆ น้องๆ กลับมาอีกครั้งพร้อมรีวิวที่ยังไม่ห่างจากเรื่องของหอม วันนี้ดิฉันจะมาเล่าถึงเรื่องของน้ำมัน ที่ใช้ทาผิวนะคะ

ที่ผ่านมีสามปีกว่า ดิฉันน้ำหนักตัวเพิ่มขึ้นถึง 30 กิโล!! ฟังไม่ผิดหรอกค่ะ 30 กิโล สาเหตุมาจาก  ไม่ออกกำลังกาย กินจุ และ
สุขภาพ ที่เข้าออกโรงพยาบาลเฉลี่ยปีละ 3 ครั้ง พอป่วยก็บำรุงมันเข้าไป พอร่างกายแข็งแรง ก็ดันเข้าโรงพยาบาลอีกรอบ หมุนเป็นวัฏจักรไปเรื่อย (แต่ละโรคเนี่ย น่าเกลียดมาก ไข้เลือดออก ปีละครั้ง กระเพาะปัสสาวะอักเสบ ต่อมน้ำเหลืองอักเสบ สลับกันไป และล่าสุด โรคความจำเสื่อมชั่วขณะ)

เรามาต่อที่ผิวดีกว่า เพราะร่างกายมันขยายใหญ่ขึ้นขนาดนี้ ดิฉันก็เลยคิดทึกทักเอาเองว่า ถึงทาโลชั่นทุกวัน มันก็คงไม่ได้อะไรมาก เพราะส่วนประกอบของโลชั่น 80% มาจากน้ำ ถ้าอยากได้รับการบำรุงมากกว่านี้ คงต้องหาอะไรที่เข้มข้นขึ้น จึงเป็นที่มาของ การใช้น้ำมันทาตัวนั่นเอง
ถ้าถามดิฉันว่า ใช้น้ำมันอะไรดี  ตัวไหนดีหว่ากัน ขอตอบตามตรงว่า ดิฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่เงื่อนไขของผิวดิฉันเอง คือ ใช้แล้วต้องไม่คัน  ไม่เหนียว และไม่ทำปฏิกิริยากับเหงื่อของดิฉันเองค่ะ

และแล้วก็ได้น้ำมันคู่กายดิฉันตามฉะนี้แล นางเป็นทั้งน้ำมันทาหลังอาบน้ำ และน้ำมันนวดตัวค่ะ

แอบเล่าถึงน้ำมันนวดตัว ปกติดิฉันจะไปนวดตัวอาทิคย์ละครั้ง หรือมากกว่า แล้วแต่ความใจบุญของสามีค่ะ มีอยู่วันนึง ดิฉันหิ้วน้ำมันนวดตัวไปเอง พอให้หมอนวดใช้ ดั๊นมาทำท่าอิดออด บอกว่าน้ำมันของดิฉันไม่เหมาะกับการนวด

คุณพระช่วย Harnn นะคะ ไม่ใช่น้ำมันแกลลอนอย่างที่นางใช้ อยากจะบ้าตาย พอถามว่าน้ำมันที่นางใช้ ทำมาจากน้ำมันอะไร นางตอบว่า ก็ทำมาจากน้ำมันแหละค่ะ

เฮ้อ...ตรูผิดที่ถามสินะ ไม่เป็นไร เปลี่ยนหมอนวดละกัน จะได้จบไป