ยามท้อแท้ อ่อนแอ แลไร้ค่า
มองต้นหญ้า ท่ามกลาง วางความหมาย
ว่าเยือกเย็น ยังแฝง แรงเร้นกาย
แม้โดดเดี่ยว เดียวดาย ก็หายพลัน

ด้วยห่อหุ้ม อุ้มอยู่ คู่หิมะ
ปลิวปะทะ แพ้ชนะ มิโศกศัลย์
ทั้งสองสิ่ง จริงแยก แตกต่างกัน
หรือเพื่อฉัน นั่นคือ คราวจำแลง

ไยหัวใจ ในร่าง ที่อบอุ่น
อีกเจือจุน ทุนทั่ว ตัวกำแหง
กลับเปราะบาง จางจบ ทบแสดง
ดังเสแสร้ง แกล้งท้อ ระย่อยล

ถูกกระทบ กระแทก แลกเพียงน้อย
ก็จะคอย ถอยล้า ลาทุกหน
ล้มจนพับ นับใหม่ ไล่เวียนวน
อยากอดทน ชนท้า เทียมหญ้าทรง

ต้นเล็กเหลือง ลีบเรียว หาเขียวไม่
แต่งามใส นัยทราบ ซับประสงค์
เลือกมุมมอง พ้องรับ สดับตรง
มิหน่ายปลง คงรู้ สู้หญ้างาม

**...**