ออกตัวก่อนนะครับว่าอยากระบายเฉยๆ ช่วงนี้ไม่ได้โหยหา หรือโศกเศร้าอะไรเท่าไหร่ แต่มีอารมณ์หงุดๆหงิดๆ สงสัยคาใจ กับความรักที่ผ่านมาๆ ในชีวิตผมก็ถือว่ามีไม่เยอะเท่าไหร่ แต่นอกจากไม่เยอะแล้วยังเจอแบบนี้อีกน่ะสิ เห้อออ
ก็เลยอยากมาเล่า + บ่น ระบายให้ฟังกันคราวๆ
จริงๆมีเยอะกว่านี้แต่หลักๆ เลย 3 คนที่ทำให้ผมจดจำมากที่สุด
คนแรก - แฟนเก่า(คนแรกและคนเดียวจนถึงตอนนี้)ของผมเองครับ เป็นรุ่นน้องที่มหาลัย แรกก็คบกันดีผ่านไปไม่กี่เดือนไปแอบชอบเพื่อนผม ซะงั้น ถึงขั้นเพ้อ โทรไปคุย MSNคุยด้วยนานๆเยอะแต่เพื่อนผมมันไม่เล่นด้วยเอามาเล่าให้ผมฟัง ผมโกรธมากจนเลิกกัน ผ่านไปหลายเดือนเค้ามาง้อผม ผมก็ให้อภัยเรากลับมาคบกันโดยไม่ได้บอกใคร แต่อยู่ๆผมมาจับได้เค้าแอบคุยกับเพื่อนผมอยู่(คนละคนกับตอนแรก) โดยที่เพื่อนมันก็ไม่รู้ว่าเค้ากับผมกลับมาคบกันแล้ว (มันเข้าใจว่าเลิกกันแล้วมันเลยไปจีบ แล้วเค้าก็ดันเหมือนเล่นด้วยทั้งๆที่คบกับผมอยู่) ผมโมโหทะเลาะกับเค้าอีกครั้ง ไม่ได้คิดถึงขั่นต้องเลิก แต่เค้ามาขอเลิกกับผมเองด้วยเหตุผลว่า เค้าทำร้ายผมมาเยอะแล้ว เราจึงเลิกลากันไป
คนที่สอง - เป็นรุ่นน้องอีกเหมือนกัน เราเพิ่งมาสนิทกันตอนผมเรียนจบแล้ว และน้องเค้ามาปรึกษาเรื่องโปรเจคจบ หลังจากผ่านโปรเจคไปเค้าก็โทรมาคุยเล่นกับผมเรื่อยๆพูดจาหยอกบ้างเหมือนจีบบ้าง ตอนแรกผมก็ไม่ค่อยชอบนะ เพราะน้องคนนี้เป็นที่ขึ้นชื่อของคณะเลยทั้งนิสัยเอาแต่ใจ วีนเหวี่ยง เจ้าชู้ แต่พอนานๆผมก็ใจอ่อนไปก็เริ่มไปเที่ยวด้วยกัน มันก็รู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ ผมคิดอยู่นานจนตัดสินใจว่าจะขอคบกับเค้าในวันวาเลนไทน์ปี ซื่้อของขวัญเตรียมเซอร์ไพร์สเค้าทุกอย่าง แต่อยู่ๆเค้าก็แอบผมไปเที่ยวทะเลกับเพื่อน ผมก็ไม่ได้คิดอะไร พอกลับมาท่าทางของเค้าแปลกๆไปไม่โทรมาหาไม่ทักไม่ทายโทรไปก็ถามคำตอบคำ จนเวลาผ่านไปหลายวันในที่สุดเราได้คุยกัน เค้าบอกว่าไปเที่ยวทะเลกับแฟนเก่ามาแล้วยังรู้สึกดีๆด้วยอยู่เลยอยากจะกลับไปรอแฟนเก่า TT ผมก็เคว้งคว้างสิครับทำอะไรไม่ได้ไม่มีสิทธิ์โวยวายเพราะยังไม่ใช่แฟนกัน
ผมตัดใจจากเค้าเสียใจอยู่ไม่นานก็เริ่มทำใจได้ ผ่านไปไม่กี่เดือนเค้ากลับมาคุยกับผมอีกครั้ง ผมก็ดันไปเล่นด้วยตามอารมณ์คนเหงา ก็แน่แหละครับผมก็รู้สึกมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง แต่รอบนี้ไม่เหมือนก่อนเค้ามาแบบกั๊กๆ หายๆ มาๆ เข้าใจอารมณ์ถูกกั๊กเลย เป็นแบบนี้ไปตลอดจนผมได้มาเจอกับคนที่สาม ถึงได้ตีตัวออกห่างจากเค้า แต่แล้วเค้าก็มาโวยวายทำไมหายไปผมก็บอกว่าผมชอบคนอื่นไปแล้ว เค้าร้องไห้เสียใจบอกกับผมว่า "หนูไม่รู้เหมือนกันว่ารู้สึกยังไงกับพี่ แต่หนูไม่พร้อมที่จะเสียพี่ไป" (งะ - -a) แต่นั่นก็ไม่สามารถรั้งผมเอาไว้ได้....
คนที่สาม - เรารู้จักกันผ่านกรุ๊ปหนึ่งในเฟสบุ๊ค เราสนิทกันเร็วเพราะคุยถูกคอชอบและสนใจอะไรๆเหมือนๆกัน ไปเที่ยวไปไหนมาไหนสองต่อสองด้วยกันจนวันนึงผมสารภาพกับเค้า เค้าบอกว่ายังไม่รู้เหมือนกันว่าคิดยังไงกับผม ผมดูเด็กเกินไป(เค้าแก่กว่าผม 4 ปี) ตอนนั้นผมบอกเค้าว่าไม่เป็นไรผมจะรอ จนเวลาไปเรายิ่งสนิทกันมากขึ้นเค้าเป็นฝ่ายบอกผมเองว่า "เค้าชอบผมนะ แต่ยังไม่พร้อมจะเป็นแฟนกับผม" แต่นั่นก็ทำให้ผมดีใจมากพอแล้ว เรายังสนิทกันไปไหนมาไหนด้วยกัน มีหวานๆจีบๆกันบ้าง จนคนในกรุ๊ปเข้าใจว่าเป็นแฟนกันแล้ว แต่แล้วยิ่งเวลาผ่านไปเค้ายิ่งทำเหมือนไม่ค่อยแคร์ผม วีนเหวี่ยงใส่ผมบ่อยๆ ใครล้อเรื่องผมกับเค้าก็โกรธ เคยนัดกันผมมาสายนิดเดียวก็งอนออกอากาศถึงกับงานล่มกันเลย แต่เราก็ยังคุยกันทุกวันไปเที่ยวกันทุกอาทิตย์อยู่เหมือนเดิม ช่วงนึงเค้าแปลกไปอย่างชัดเจนสืบมาจึงได้รู้ว่าเค้ามีคนอื่นมาจีบและเหมือนเค้าก็จะเล่นด้วย ผมรู้สึกร้อนรนมาก เลยตัดสินใจถามเค้าว่าคิดยังไงกับผม เค้าบอกว่า "ตอนนี้เหมือนเพื่อนสนิท เค้ารู้สึกดีกับผม แต่ถ้าคบกันเป็นแฟนผมยังไม่ใช่ ผมเอาเค้าไม่อยู่หรอก ถ้าเจอคนที่ใช่เค้าก็คงไป" นั่นทำให้ผมตัดใจจากเค้าไปแต่เราก็ยังคุยกันอยู่บ้างในฐานะเพื่อน
ผ่านไปหลายเดือน ผมรู้ข่าวว่าคนที่มาจีบเค้าอยู่ๆก็เลิกจีบแล้วกลับไปคบกับแฟนเก่าซะงั้น เลยคิดว่าตัวเองมีโอกาสอีกครั้งถึงกับเข้าไปเสนอตัวเอง(เจ็บไม่จำ) เค้าก็ตอบรับดี เราดีกันอยู่ในช่วงแรกแต่ไม่นานเค้าก็เหมือนเดิม เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เหวี่ยงผม วีนผม ผมเริ่มสังเกตว่าเค้าดี เค้าน่ารักกับทุกคน แต่มาดุกับผม (ตอนแรกเข้าใจว่าคิดไปเอง แต่ก็มีเพื่อนอีกคนรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน) เหมือนเค้าตั้งแง่กับผมไปแล้วว่าผมงองแง ดราม่า เรื่องมาก ทั้งๆที่ผมตั้งใจเอาใจตามใจยอมเค้าสุดๆ (แต่นั้นอาจจะเป็นผลเสีย) ผมยอมเค้ามาตลอดไม่ค่อยเถียงไม่ทะเลาะ จนเมื่อไม่นานมานี้เค้าเหวี่ยงผมด้วยเรื่องไร้สาระ แต่ผมกับรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมจึงเถียงกลับ เราทะเลาะกันเป็นครั้งแรก(ปกติผมจะยอมตลอด) ถึงจะไม่แรงมาก แต่นั่นก็ทำให้เราไม่ได้คุยกันอีก ผมโกรธเค้าแต่ทีเดียวเค้าก็ไม่ง้อผมแล้ว...นั้นแหละคือความสำคัญของผมที่มีต่อเค้า
ตอนนี้ผมทบทวบทุกอย่างที่ผ่านมันเหนื่อยแล้วล่ะ กับการที่ต้องคอยรับอารมณ์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายของเค้ามาตลอดทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน ผมตัดสินใจจะหยุดเสียที เพื่อนๆที่เคยเชียร์ผมกับเค้าในตอนแรก ตอนนี้ต่างเห็นด้วยกับการตัดใจของผม ไม่ว่าผมพยายามทำดีแค่ไหนเค้าก็มองผมในแง่ร้ายไปแล้ว สุดท้ายคงต้องยอมแพ้จริงๆ กับคนที่เคยคิดว่าใช่ที่สุดเคย คิดว่านานแค่ไหนก็จะรอ สุดท้ายผมก็รอเค้าได้แค่ 2 ปี....แต่อย่างน้อยก็ขอบคุณทุกความทรงจำดีๆที่เคยมีด้วยกัน
ว่าจะเล่าสั้นๆ ดันยาวจนได้ 55555
นั้นละครับประสบการณ์ความรักของผมที่ผ่าน มันไม่ราบรื่นเอาซะเลย ตอนนี้ไม่ได้เศร้าเสียใจเท่าไหร่ แต่ก็มีน้อยใจอยู่บ้าง
ทำไมบางคนถึงรักกันง่ายๆ ทำไมบางถึงมีคนรักมากมาย แต่กับเรามันดูยากไปทุกอย่างเลย
ไม่เป็นไรครับ คิดไว้ว่าสักวันคงได้เจอคนที่ใช่เองแหละ (ให้กำลังใจตัวเอง)
ขอให้ทุกคนได้พบเจอกับความรักที่ดี มีความสุขนะครับ
เคยรู้สึกว่าตัวเองค่อนข้าง โชคร้าย/ไม่มีดวง ในเรื่องของความรักกันไหมครับ
ก็เลยอยากมาเล่า + บ่น ระบายให้ฟังกันคราวๆ
จริงๆมีเยอะกว่านี้แต่หลักๆ เลย 3 คนที่ทำให้ผมจดจำมากที่สุด
คนแรก - แฟนเก่า(คนแรกและคนเดียวจนถึงตอนนี้)ของผมเองครับ เป็นรุ่นน้องที่มหาลัย แรกก็คบกันดีผ่านไปไม่กี่เดือนไปแอบชอบเพื่อนผม ซะงั้น ถึงขั้นเพ้อ โทรไปคุย MSNคุยด้วยนานๆเยอะแต่เพื่อนผมมันไม่เล่นด้วยเอามาเล่าให้ผมฟัง ผมโกรธมากจนเลิกกัน ผ่านไปหลายเดือนเค้ามาง้อผม ผมก็ให้อภัยเรากลับมาคบกันโดยไม่ได้บอกใคร แต่อยู่ๆผมมาจับได้เค้าแอบคุยกับเพื่อนผมอยู่(คนละคนกับตอนแรก) โดยที่เพื่อนมันก็ไม่รู้ว่าเค้ากับผมกลับมาคบกันแล้ว (มันเข้าใจว่าเลิกกันแล้วมันเลยไปจีบ แล้วเค้าก็ดันเหมือนเล่นด้วยทั้งๆที่คบกับผมอยู่) ผมโมโหทะเลาะกับเค้าอีกครั้ง ไม่ได้คิดถึงขั่นต้องเลิก แต่เค้ามาขอเลิกกับผมเองด้วยเหตุผลว่า เค้าทำร้ายผมมาเยอะแล้ว เราจึงเลิกลากันไป
คนที่สอง - เป็นรุ่นน้องอีกเหมือนกัน เราเพิ่งมาสนิทกันตอนผมเรียนจบแล้ว และน้องเค้ามาปรึกษาเรื่องโปรเจคจบ หลังจากผ่านโปรเจคไปเค้าก็โทรมาคุยเล่นกับผมเรื่อยๆพูดจาหยอกบ้างเหมือนจีบบ้าง ตอนแรกผมก็ไม่ค่อยชอบนะ เพราะน้องคนนี้เป็นที่ขึ้นชื่อของคณะเลยทั้งนิสัยเอาแต่ใจ วีนเหวี่ยง เจ้าชู้ แต่พอนานๆผมก็ใจอ่อนไปก็เริ่มไปเที่ยวด้วยกัน มันก็รู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ ผมคิดอยู่นานจนตัดสินใจว่าจะขอคบกับเค้าในวันวาเลนไทน์ปี ซื่้อของขวัญเตรียมเซอร์ไพร์สเค้าทุกอย่าง แต่อยู่ๆเค้าก็แอบผมไปเที่ยวทะเลกับเพื่อน ผมก็ไม่ได้คิดอะไร พอกลับมาท่าทางของเค้าแปลกๆไปไม่โทรมาหาไม่ทักไม่ทายโทรไปก็ถามคำตอบคำ จนเวลาผ่านไปหลายวันในที่สุดเราได้คุยกัน เค้าบอกว่าไปเที่ยวทะเลกับแฟนเก่ามาแล้วยังรู้สึกดีๆด้วยอยู่เลยอยากจะกลับไปรอแฟนเก่า TT ผมก็เคว้งคว้างสิครับทำอะไรไม่ได้ไม่มีสิทธิ์โวยวายเพราะยังไม่ใช่แฟนกัน
ผมตัดใจจากเค้าเสียใจอยู่ไม่นานก็เริ่มทำใจได้ ผ่านไปไม่กี่เดือนเค้ากลับมาคุยกับผมอีกครั้ง ผมก็ดันไปเล่นด้วยตามอารมณ์คนเหงา ก็แน่แหละครับผมก็รู้สึกมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง แต่รอบนี้ไม่เหมือนก่อนเค้ามาแบบกั๊กๆ หายๆ มาๆ เข้าใจอารมณ์ถูกกั๊กเลย เป็นแบบนี้ไปตลอดจนผมได้มาเจอกับคนที่สาม ถึงได้ตีตัวออกห่างจากเค้า แต่แล้วเค้าก็มาโวยวายทำไมหายไปผมก็บอกว่าผมชอบคนอื่นไปแล้ว เค้าร้องไห้เสียใจบอกกับผมว่า "หนูไม่รู้เหมือนกันว่ารู้สึกยังไงกับพี่ แต่หนูไม่พร้อมที่จะเสียพี่ไป" (งะ - -a) แต่นั่นก็ไม่สามารถรั้งผมเอาไว้ได้....
คนที่สาม - เรารู้จักกันผ่านกรุ๊ปหนึ่งในเฟสบุ๊ค เราสนิทกันเร็วเพราะคุยถูกคอชอบและสนใจอะไรๆเหมือนๆกัน ไปเที่ยวไปไหนมาไหนสองต่อสองด้วยกันจนวันนึงผมสารภาพกับเค้า เค้าบอกว่ายังไม่รู้เหมือนกันว่าคิดยังไงกับผม ผมดูเด็กเกินไป(เค้าแก่กว่าผม 4 ปี) ตอนนั้นผมบอกเค้าว่าไม่เป็นไรผมจะรอ จนเวลาไปเรายิ่งสนิทกันมากขึ้นเค้าเป็นฝ่ายบอกผมเองว่า "เค้าชอบผมนะ แต่ยังไม่พร้อมจะเป็นแฟนกับผม" แต่นั่นก็ทำให้ผมดีใจมากพอแล้ว เรายังสนิทกันไปไหนมาไหนด้วยกัน มีหวานๆจีบๆกันบ้าง จนคนในกรุ๊ปเข้าใจว่าเป็นแฟนกันแล้ว แต่แล้วยิ่งเวลาผ่านไปเค้ายิ่งทำเหมือนไม่ค่อยแคร์ผม วีนเหวี่ยงใส่ผมบ่อยๆ ใครล้อเรื่องผมกับเค้าก็โกรธ เคยนัดกันผมมาสายนิดเดียวก็งอนออกอากาศถึงกับงานล่มกันเลย แต่เราก็ยังคุยกันทุกวันไปเที่ยวกันทุกอาทิตย์อยู่เหมือนเดิม ช่วงนึงเค้าแปลกไปอย่างชัดเจนสืบมาจึงได้รู้ว่าเค้ามีคนอื่นมาจีบและเหมือนเค้าก็จะเล่นด้วย ผมรู้สึกร้อนรนมาก เลยตัดสินใจถามเค้าว่าคิดยังไงกับผม เค้าบอกว่า "ตอนนี้เหมือนเพื่อนสนิท เค้ารู้สึกดีกับผม แต่ถ้าคบกันเป็นแฟนผมยังไม่ใช่ ผมเอาเค้าไม่อยู่หรอก ถ้าเจอคนที่ใช่เค้าก็คงไป" นั่นทำให้ผมตัดใจจากเค้าไปแต่เราก็ยังคุยกันอยู่บ้างในฐานะเพื่อน
ผ่านไปหลายเดือน ผมรู้ข่าวว่าคนที่มาจีบเค้าอยู่ๆก็เลิกจีบแล้วกลับไปคบกับแฟนเก่าซะงั้น เลยคิดว่าตัวเองมีโอกาสอีกครั้งถึงกับเข้าไปเสนอตัวเอง(เจ็บไม่จำ) เค้าก็ตอบรับดี เราดีกันอยู่ในช่วงแรกแต่ไม่นานเค้าก็เหมือนเดิม เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เหวี่ยงผม วีนผม ผมเริ่มสังเกตว่าเค้าดี เค้าน่ารักกับทุกคน แต่มาดุกับผม (ตอนแรกเข้าใจว่าคิดไปเอง แต่ก็มีเพื่อนอีกคนรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน) เหมือนเค้าตั้งแง่กับผมไปแล้วว่าผมงองแง ดราม่า เรื่องมาก ทั้งๆที่ผมตั้งใจเอาใจตามใจยอมเค้าสุดๆ (แต่นั้นอาจจะเป็นผลเสีย) ผมยอมเค้ามาตลอดไม่ค่อยเถียงไม่ทะเลาะ จนเมื่อไม่นานมานี้เค้าเหวี่ยงผมด้วยเรื่องไร้สาระ แต่ผมกับรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมจึงเถียงกลับ เราทะเลาะกันเป็นครั้งแรก(ปกติผมจะยอมตลอด) ถึงจะไม่แรงมาก แต่นั่นก็ทำให้เราไม่ได้คุยกันอีก ผมโกรธเค้าแต่ทีเดียวเค้าก็ไม่ง้อผมแล้ว...นั้นแหละคือความสำคัญของผมที่มีต่อเค้า
ตอนนี้ผมทบทวบทุกอย่างที่ผ่านมันเหนื่อยแล้วล่ะ กับการที่ต้องคอยรับอารมณ์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายของเค้ามาตลอดทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน ผมตัดสินใจจะหยุดเสียที เพื่อนๆที่เคยเชียร์ผมกับเค้าในตอนแรก ตอนนี้ต่างเห็นด้วยกับการตัดใจของผม ไม่ว่าผมพยายามทำดีแค่ไหนเค้าก็มองผมในแง่ร้ายไปแล้ว สุดท้ายคงต้องยอมแพ้จริงๆ กับคนที่เคยคิดว่าใช่ที่สุดเคย คิดว่านานแค่ไหนก็จะรอ สุดท้ายผมก็รอเค้าได้แค่ 2 ปี....แต่อย่างน้อยก็ขอบคุณทุกความทรงจำดีๆที่เคยมีด้วยกัน
ว่าจะเล่าสั้นๆ ดันยาวจนได้ 55555
นั้นละครับประสบการณ์ความรักของผมที่ผ่าน มันไม่ราบรื่นเอาซะเลย ตอนนี้ไม่ได้เศร้าเสียใจเท่าไหร่ แต่ก็มีน้อยใจอยู่บ้าง
ทำไมบางคนถึงรักกันง่ายๆ ทำไมบางถึงมีคนรักมากมาย แต่กับเรามันดูยากไปทุกอย่างเลย
ไม่เป็นไรครับ คิดไว้ว่าสักวันคงได้เจอคนที่ใช่เองแหละ (ให้กำลังใจตัวเอง)
ขอให้ทุกคนได้พบเจอกับความรักที่ดี มีความสุขนะครับ