....

            ท่าน จขกท. ลองอ่าน จิตวิทยาของ ซิกมันด์ ฟรอยด์ (sigmund freud) เรื่อง Day Dearm ดูครับ
ผมจะอธิบายจากความทรงจำนะครับ ไม่ได้ทบทวน อย่างไรลองหาต้นฉบับอ่านดูอีกทีนะครับ
           อาการท่านว่ามานั้น มันไม่ได้เป็นโรคจิตนะครับ ถ้าจะนิยามคำว่าโรคจิตสั้นๆก็คือ การควบคุมตัวเองไม่ได้ครับ เช่น ผู้ชายที่ชอบมอง
ผู้หญิงใส่กางเกงรัดรูป ถ้าเพียงเห็นแล้วแอบมองหรือมองด้วยความอายความกลัว พฤติกรรมอย่างนี้ถือว่าปรกติครับ เพราะยังมีความอายความกลัว
ควบคุมตัวเองอยู่ แต่ในกรณีเห็นกางเกงรัดรูปแล้วยืนจ้องมองโดยไร้ความอาย อย่างนี้ถือว่าควบคุมตัวเองไม่ได้ครับ อันตรายต่อตัวเองและสังคม
พฤติกรรมที่ยังสามารถควบคุมตัวเองได้ รู้ว่าสิ่งนั้นผิดสิ่งนั้นถูกและพยายามห้ามใจไม่ให้ทำหรือพยายามหาทางเลิกการกระทำนั้นก็ถือว่าปรกติครับ
            สำหรับอาการที่ท่าน จขกท. ว่ามานั้น ฟรอยด์ เรียกมันว่า Day Dearm  ครับ เป็นกลไกป้องกันตัวเองเพื่อไม่ให้เครียดมากเกินไป เช่น
ท่านไม่สามารถจับนมอั้มฯได้ ท่านก็จินตนาการว่าได้สัมผัสอะไรต่างๆ จนพอใจ เมื่อเสร็จกิจก็ไม่ได้หมกหม่นต่อ หรือ ท่านจินตนาการว่า ท่าน
เป็นนักบอลทีมชาติ มีชื่อเสียง นั่นก็เป็นการระบายความต้องการออกทางจินตนาการ เป็นต้นครับ อะไรที่มนุษย์เราไม่สามารถทำได้ แต่ใช้จินตนาการ
ว่าตนอยู่ในตำแหน่งนั้น สถานภาพนั้นๆ ก็เป็นการระบายความต้องการหรือลดความต้องการนั้นลงไปครับ ซึ่งเรียกว่า Day Dearm ครับ
             แต่คนที่รู้สึกขยะแขยงต่อพฤติกรรมตัวเองและพยายามเลิกนั้น นั่นคือมีพฤติกรรมการควบคุมตัวเองครับ ไม่ถือว่าเป็นโรคจิตแต่อย่างไร
บางคนถึงกับอายตัวเองจนต้องเปลี่ยน login ไปเพื่อล้างไพ่ มีก็เยอะครับ แต่คนที่แต่งเรื่องตัวเองซ้ำซาก วาดภาพฝันหวานของตนเองทุกวันๆ
อย่างนั้น เป็นอันตรายครับ เพราะวันหนึ่งเขาจะจำไม่ได้ว่า เรื่องไหนคือชิวิตจริง เรื่องไหนแต่งขึ้นมา เกิดอาการสับสน ไม่รู้ว่าอันไหนจริงอันไหน
เท็จ อย่างนี้ต้องบำบัดครับ