ช่วงนี้ผมร้องไห้ทุกวันเลย ก็นะ คือเรื่องเป็นอย่างนี้ คือเทอมนี้อยู่ปี4 เรียนเป็นครู ก็อย่างที่รู้ๆกัน ว่ามันต้องออกไปสอนตามโรงเรียนละครับ ผมก็กังวนมากๆ ที่แรกก็ไม่มากเท่าไร พอมาหลังๆ ร้องไห้ทุกวัน คือผมเครียดมากๆ กลัวโรงเรียนเค้าไม่ต้องการผม ประมาณนี้ คือผมเป็นเด็กออทิสติก ถ้าไม่ใช่ประเทศไทยจะไม่เครียดเลยนะครับ คือคนยอมรับผมน้อยละครับ ไม่รู้จะทำไงดี คือบอกตามตรงตอนนี้ไม่มีกะจิตกะใจอยากเรียนวิชาอื่นเลยละครับ ผมก็ถามแม่ผมนะ แม่ก็บอกว่าเครียดเกินไป ผมพยายามที่จะไม่คิด แต่มันก็คิดละครับ ช่วงสัปดาห์นี้ คือเวลาเรียนเพื่อนผมก็พูดว่า เชาว์เม่อลอยมากๆเลยนะ และเป็นแทบทุกวิชาเลยนะครับ เพื่อนๆเค้ามีที่ไปสอนกันหมดแล้วละครับ ผมยังไม่มีเลย ช่วงนี้ครูที่คณะเห็นผมร้องไห้บ่อยมากก็เลยจะทำให้หายเครียด หายเศร้า แต่มันเกินไปกว่าที่ผมจะเข้าใจนะครับ ช่วงนี้ผมไม่มีความสุข พยายามฟังคนอื่นนะ แต่ไม่เข้าใจเลย มีอารมณืเศร้าตลอดเวลาเลยละครับ ครูเค้าก็บอกชื่อโรงเรียนให้ผมสบายใจ แต่ผมก็กังวนว่า กลัวจะโดนแกล้งให้ตกทดลองสอน กลัวผมจะไปทำเรื่องไม่ดี เพราะไม่เข้าใจคนอื่น กลัวไปหมด กลัวทุกอย่าง

ตอนนี้บอกแม่พยายามบอกแม่นะ เหมือนผมจะไม่เข้าใจใครเลย ทำไงดี ความคิดที่ไม่อยากมีชีวิตเริ่มวนอยู่ในหัวแล้วละ ทำไงดี ทำไงดี