เรื่องมีอยู่ว่าเรากับพี่เค้าคบกันมา 5 ปี เรารุจักกันตอนม ปลายอะคะ ผ่านอะไรด้วยกันมาก็มากนะคะ ทั้งเรื่องที่พ่อแม่เราไม่ยอมรับเค้า ทำให้เราเหมือนแอบๆคบกันมาตลอดอะคะ พอคบไปได้3ปีเราก็นอกใจพี่เค้าไปชอบคนอื่น แม้เราจะเป็นคนสารภาพและขอเริ่มต้นใหม่กับเค้าเอง เรายังไม่แน่ใจหรอกคะว่าเรื่องนี้ทำให้เราเลิกกันรึเปล่า แต่เราก้คบกันต่ออีก 2ปี นะคะ ก้ยังหวานกันเหมือนเดิม เพียงแต่เราก้รู้ว่าพี่เค้าคงรู้สึกว่าเราก้อาจจะทิ้งเค้าไปเมื่อไหร่ก้ได้ แต่สำหรับเรา เหตการณ์ครั้งนี้ทำให้เรา มั้นใจว่าพี่เค้าเป็นคนที่ใช่ ทำให้เราพยายามปรับปรุงตัว เพราะเมื่อก่อนเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองมากอะคะ หลังๆก็พยายามเข้าใจเค้ามากขึ้น เพราะโตขึ้น หน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบก็มากขึ้น คือเค้าทำธุรกิจด้วยอะคะ คือ แรกๆที่ทำเค้าก้บอกว่าเพื่อที่เค้าจะได้ดีขึ้น แล้วพ่อแม่เราจะได้ยอมรับเค้า ตลอดเวลาที่คบกันเราก้วางแผนอนาคตร่วมกันมาตลอดอะคะ จะแต่งงานเมื่อไหร่ มีบ้านเมื่อไหร่ แบบไหน อะไรพวกนี้อะคะ  ตลอดเวลาที่คบกันมาเค้าก็ดีกับเรามากอะคะ แล้วเราก้เชื่อมากว่าเค้ารักเรามาก แม้ว่าช่วงปีสุดท้ายเค้าจะดูเหมือนไม่ค่อยรักเราเรย จากที่เค้ามาหาเรา เราก้ไปหาเค้าแทน เหมือนมีแต่เราที่พยายามหาเวลาที่เค้าว่างเพื่อมาเจอกันอะคะ แต่เราก้ยังเชื่อใจเค้าอยุว่ามันเป็นเพราะเค้าไม่มีเวลา แล้ววันนึงเราก้อดถามเค้าไม่ได้ เหมือนมันมาจากส่วนลึกๆของเราที่แอบกลัวอะคะ เราถามเค้าว่า พี่มั่นใจแค่ไหนหรอว่าเราจะเป็นคนที่พี่จะแต่งงานด้วย เค้าตอบเราว่า 60 เปอเซน  แล้วเราก้เริ่มทะเลาะกันอะคะ แล้วเค้าก้บอกว่าขอเวลาเค้าคิดอะไรสามวัน เราก้ไม่เข้าใจหรอกคะว่าเค้าต้องการอะไร พอครบสามวันเค้าก้มาบอกเลิกเราอะคะ เราใช้เวลาเดือนครึ่งในการพยายามเข้าใจเหตผลมากมายของเค้า เราโทไปสองสามวันครั้งอะคะ หลังๆก้สัปดาครั้ง ทุกครั้งก่จะได้เหตผลใหม่ๆเพิ่งขึ้นเรื่อยๆ ตอนแรกเค้าก้บอกว่า เรา ไม่ใช่ เค้าบอกว่าเค้าไม่เคยมีความคิดอยากจะอยู่กับเราไปตลอดชีวิตเลย ไม่เคยคิดอยากแต่งงานกับเราจริงๆ พอถามถึงที่เราเคยวางแผนไว้ด้วยกัน เค้าบอกว่าเราเป็นคนคิดไปเองคนเดียว เหมือนเราจะเป็นคนเริ่มตลอด เค้าแค่เหนว่า เออความคิดนี้ก้ดี ก้เลยเออออตาม ต่อมา เค้าก้บอกว่าความรักของเราเป็นความรักที่ให้แล้วหวังจะได้รับตอบแทนตลอด เราคาดหวังกับสิ่งที่เค้าทำเสมอ ซึ่งมันทำให้เคาเหนื่อย ต่อมาเค้าก้บอกว่าเค้ารู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเลยเมื่ออยุกับเรา เหมือนเค้าต้องพยายามเป็นคนที่ดี เพื่อให้เราพอใจเพราะเค้ากลัวเราจะไม่รัก แต่มันไม่ใช่ตัวของเค้า  เค้ายกตัวอย่างว่า อย่างตอนที่มีปัญหาเรื่องพ่อแม่แรกๆ เค้าต้องเปนฝ่ายรอโทรศัพท์จากเราตลอด ทำให้เค้าเหมือนเปนคนติดมือถือ ทั้งที่จริงๆไม่ใช่ เค้าต้องนอนดึกเพื่อรอเรา ซึ่งไม่ใช่นิสัยเค้า และพอเวลาผ่านไป พอเค้าไม่เหมือนเดิม เราก้หาว่าเค้าเปลี่ยนไป แต่ความคิดเรานะคะ จริงที่เราบอกว่าเค้าเปลี่ยนไป เค้าทำเหมือนเดิมไม่ได้ เราก้ยอมรับเค้าตอนนี้ได้อะคะ เราก้ไม่เข้าใจว่า เค้าหมายถึงอะไร  มีอีกเรื่องคือเค้าเป็นคนที่ชอบโกหกเพื่อตัดปัญหาอะคะ อะไรที่เค้าคิดว่าบอกแล้วจะทะเลาะกันก้จะเกบไว้ จนวันนึงที่บอกก้คือเลิกกันเรย จนวันสุดท้ายที่คุยกัน เราก้ถามเค้าว่า ไม่รักเราแล้วหรอ เค้าก้บอกว่าไม่รู้ ไม่แน่ใจ เรื่องที่เราใช่หรือไม่ใช่เค้าก้ไม่แน่ใจหรอกแต่ก้ไม่รู้ว่าจะแน่ใจเมื่อไหร่ เลยอยากเลิกตั้งแต่ตอนนี้ เพื่อที่ว่า จะได้ไม่เอาเปรียบเรา แล้วเราก้บอกว่า ถ้ามันเป็นความผิดของเรา เราพร้อมจะปรับตัว ทำไมถึงไม่ให้โอกาสกันเลย เราไม่เคยรู้เลย ทำไมไม่มาแก้ปัญหาด้วยกัน  เค้าก้บอกว่า เราไม่ได้ผิดหรอก เค้าสาบานได้ เค้าผิดเองที่รักเราไม่ได้อีกแล้ว เราก้อึ้งเลยคะ รักไม่ได้ แปลว่าไม่ได้รักแล้วรึเปล่าคะ  เราก้เลยบอกเค้าว่าเราเข้าใจแล้ว แล้วเราก้ไม่ได้โทไปอีก เค้าก้ไม่โทมาอะคะ นี่ก้ 18 วันแล้ว แต่ถ้านับตั้งแต่เลิกกันก้2เดือนกว่าแล้วอะคะ
เราควรทำยังไงดีคะ การที่เราไม่โทไม่ติดต่อเค้าแบบนี้ มันดีที่สุดแล้วรึเปล่าคะ  เราควรบอกตัวเองว่ายังไงดีคะถ้าเราห่างกันไปเค้าจะได้รู้ใจตัวเองจริงๆ หรือ เค้าไม่รักเราแล้วเหตผลที่พูดมาเป็นแค่ข้ออ้างกันคะ เราไม่เข้าใจเลย  ถ้าคนเรารักกัน ไม่ว่าปัญหาคืออะไร เราจะแก้มันได้ไม่ใช่หรอคะ เราเคยคิดว่า ไม่มีใครที่เข้ากันไม่ได้จริงๆหรอก มีแต่คนที่ไม่รักกันพอที่จะปรับตัวเข้าหากัน มันผิดหรอคะ หรือจริงๆแล้วเค้าไม่รักเราแล้วคะ แล้วเค้าจะมีโอกาสกลับมามั้ยคะ
ใครมีประสบการณ์ หรือข้อคิดเห็นช่วยแนะนำเราด้วยนะคะ