เรานี่ นักดูหนังซอมบี้ คิดว่าดูมาหมดแล้วทุกเรื่อง ทั้งแบบหนัง และแบบซีรี่ส์

เราชอบฝันถึงซอมบี้หลายครั้ง

ครั้งล่าสุดคือ เมื่อคืนนี้

----

ในฝันเรา ย้อนวัยกลับไปตอนมัธยม (ตอนนี้เรียนจบทำงานแล้วนะ) แต่ในฝันมันเป็นตอนเรียนมัธยมปลาย

เราเดินไปหาคุณครูท่านหนึ่ง บอกท่านว่า เราอยากไปห้องพยาบาล อยากนอนพัก เรารู้สึกเหมือนจะไม่สบาย

คุณครูท่านนั้น ก็พาไปที่ห้องพยาบาล พอเดินเข้าไปในห้องพยาบาล จริงๆยังไม่ทันได้เข้าไปทั้งตัวหรอก เปิดประตูแล้วก้าวเท้าเข้าไปข้างเดียว

ข้างใน มีแต่ศพคน (ที่รู้ว่าเป็นศพ เพราะมีผ้าคลุมโปงอยู่ หลายเตียง ถ้าคนนอนหลับเขาไม่น่าจะเอาผ้าคลุมแบบนี้นะ)

คุณครูท่านนั้น ก็ส่องเข้ามาดูด้วย แล้วถามเราว่า "มีแต่ศพ หนูจะกล้านอนไหมล่ะ ??? ช่วงนี้คนตายเยอะ เลยศพเยอะ"

เราก็บอกคุณครูว่า เรา.. ง่วงนอนนะ เหนื่อยด้วย แต่คงนอนไม่ไหวอ่ะ ศพเยอะเกิน --'

แต่ยังไม่ทันได้เดินออกจากห้องพยาบาลเลยนะ... ศพพวกนั้น ก็เหมือนขยับๆได้

เรามองไป เห็นศพหลายศพ กำลังขยับ เรากลัวมาก คิดว่าเป็นผี เราก็บอกให้คุณครูทันนั้นดู คุณครูก็เห็น

แต่ไม่ทันแล้ว.. มันลุกขึ้นจากเตียง หน้าเขียวๆอืดๆ เดินได้ วิ่งได้ แล้วมันกำลังจะวิ่งมาที่เรากับคุณครูคนนั้น เรากับครูคนนั้นก็รีบปิดประตูห้องพยาบาล แล้วก็วิ่งหนีไปที่ตึกเรียน ที่มีคนเรียนอยู่

เราคิดว่า ถ้าเราไปอยู่ในที่แจ้ง ที่ๆมีคนเยอะๆ มันก็จะทำอะไรเราไม่ได้

แต่เปล่าเลย... พอเราวิ่งไปที่ห้องเรียน ที่มีนักเรียนกับครูหลายคนกำลังเรียนหนังสืออยู่ เราพยายามบอกเขาว่า อย่าเปิดประตูห้อง ข้างนอกมีผีซอมบี้

เขาก็หัวเราะกันทั้งห้อง มิหนำซ้ำ ไอ่คนที่ยืนข้างๆประตู เป็นผู้ชาย ยังท้าทายอีกนะ บอกว่าเราบ้าไปแล้ว เราตลก แล้วเขาก็เปิดประตูห้อง แล้วผีซอมบี้(ที่ตามมาจากห้องพยาบาล และตอนนี้ก็กระจายตัวอยู่ทั้งตึกเรียนเลย) ก็กัดแขนไอ่ผู้ชายคนนั้น ผู้ชายคนนั้นมันเลยปิดประตู

ประตูล็อคจากด้านในไม่ได้ ต้องใช้แรงคนปิดเอา ห้องเรียนมีประตูสอง 2 บ้าน ด้านหน้าห้อง กับหลังห้อง นักเรียนในห้องต้องช่วยกันดึงประตูไว้

แต่วินาทีนั้น ไอ่ที่โดนกัด ก็ยังไม่เชื่อ คิดว่าพวกที่กัดตัวเอง เป็นคนบ้า

บางคนก็ยังท้าทาย เปิดประตูให้ผีเข้ามากัดตัวเอง แต่หลายๆคนตอนนี้เริ่มเชื่อแล้วล่ะว่าเป็นผีซอมบี้จริงๆ

สักพัก ไอ่ที่โดนกัด ก็เริ่มซึม เริ่มหน้าซีด แล้วก็น้ำลายฟูมปาก แล้วก็ "ตาย" พอนอนตายแล้ว ก็เริ่มตัวเขียวๆ อืดๆ แล้วก็กลายเป็นซอมบี้ เราบอกให้โยนพวกที่โดนกัดออกไปข้างนอก พวกนี้โดนกัดแล้วจะเป็นซอมบี้มาฆ่าเรานะ บางคนก็ไม่ยอมโยนออกไป เพราะเป็นเพื่อนๆที่เขารัก เราก็ถีบมันออกไปเลยนะ พวกที่โดนกัดแล้วน้ำลายฟูมปาก ส่วนพวกที่โดนกัดแต่ยังไม่แสดงอาการ ก็ยังให้อยู่ในห้องต่อไปได้

สักพัก เราคิดว่า ไม่รอดแล้วล่ะ ขังตัวเองในห้องเรียนแบบนี้ เพราะพวกที่อยู่ใกล้ๆประตู มันจะโดนกัด (เพราะประตูล็อคไม่ได้ ต้องช่วยๆกันดึงประตูให้ปิดไว้ อีกด้านหนึ่งซอมบี้มันก็พยายามจะดึงประตูออกเหมือนกัน แล้วมันจะชอบงับแขน งับมือ พวกที่ดึงประตู พวกนี้จะค่อยๆกลายเป็นซอมบี้ สุดท้ายก็จะเป็นหมดทั้งห้อง

เราประมวลสถานการณ์แล้ว อยู่ที่นี่ต่อไป ไม่รอดแน่

เราบอกเพื่อนๆในห้องว่า.. เราต้องออกไป ต้องฆ่ามัน เราต้องไปที่อื่น

ตอนนั้น เราก็เลย ถีบประตู เปิดออก ใช้เก้าอี้ หนังสือ ไม้บรรทัด ปากกา เอาเท้าถีบมั่ง สู้กับซอมบี้ สู้เพื่อที่จะเดินไปตรงบันได (ตอนนี้อยู่ชั้น 3) แล้วลงบันไดไปที่ชั้น 1

พอออกไปนอกตึกได้ ระหว่างทางก็มีคนตายหลายคน โดนซอมบี้กัด

ข้างนอกตึก ภายในโรงเรียน มันเดินเกลื่อนถนนเลย --'

เราต้องใช้ความเร็ว คือ วิ่งให้เร็วที่สุด เพราะเราไม่มีปืน ไม่มีอาวุธ วิ่งหนีให้เร็วที่สุด มันมาใกล้ๆก็วิ่งหลบๆเอา

จนไปถึงบ้านหลังหนึ่ง เขาเอาลวดหนามมาล้อมไว้ ซอมบี้เข้ามาไม่ได้ในตอนแรก กันไว้ได้แค่ชั่วคราว อยู่ในบ้านหลังนั้น ก็ช่วยๆกันคิด ตอนนี้เหลือคนติดมาแค่ 10 กว่าคน ที่เหลือตายหมด ระหว่างทาง

เจ้าของบ้านหลังนั้น บอกว่า จะพาไปที่หนึ่ง เขาเอาตะข่ายเหล็กกั้นไว้สูงมาก จริงๆข้างในเป็นสนามเด็กเล็ก แต่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นที่อพยพของคนรอดชีวิตแล้ว

เราต้องไปตามซอยเล็กๆ ย่องเบาๆ แล้วก็ปีนขึ้นกำแพง แล้วขึ้นไปบนหลังคาบ้านชั้น 1 ของบ้านหลังหนึ่ง

เดินไปตามหลังคาบ้าน ก็เจอสนามเด็กเล่นที่โดนตาข่ายเหล็กล้อมไว้ อย่างที่ลุงคนนั้นบอก

บางคนก็ไม่กล้ากระโดดจากหลังคาบ้านข้ามตาข่ายเหล็กไปสนามเด็กเล่น มันก็ไม่ได้ห่างกันมาก แต่ผู้หญิงบางคนก็ขี้กลัว กระโดดไม่เป็น แล้วข้างล่าง ก็เต็มไปด้วยซอมบี้

คือ กลัวแค่ไหนก็ต้องกระโดดแล้วล่ะ ถ้ากระโดดพลาด คือ โดนซอมบี้ที่อยู่ด้านล่างจับกินแน่

สุดท้าย ก็กระโดดผ่านทุกคน (ตอนกระโดดเสียวมากๆ กลัวไม่พ้น กลัวกระโดดไม่ข้าม แล้วจะตกลงไปนอกรั้วตาข่ายเหล็ก)

พอทุกคนเข้าไปอยู่ในรั้วแล้ว ข้างในก็มีคนอพยพอยู่ก่อนหน้าแล้วหลายคน มันเป็นสนามเด็กเล่น แต่ตอนนี้ก็เปลี่ยนเป็นศูนย์อพยพแล้ว

แล้วเมียของเจ้าของบ้านที่พาเรามาที่นี่ เขาก็เลยบอกว่า... ถ้าเราอยู่ศูนย์อพยพนี้ ก็.. ได้ไม่นานหรอก เดี๋ยวพวกซอมบี้จะเข้ามาในศูนย์นี้ได้แน่ๆ แล้วก็จะตายกันหมด

เราต้องไปที่อื่นต่อ

น้าผู้หญิงก็เลยเสนอว่า เธอรู้จักสถานที่แห่งหนึ่ง ที่รับรองได้ว่า ไม่มีผีซอมบี้แน่นอน เพราะที่นั่น ไม่มีคนอยู่ ไม่เคยมีใครเข้าไป เป็นที่ๆเธอกับครอบครัว รู้จักแค่ไม่กี่คน

เรายืมมอเตอร์ไซต์ของศูนย์อพยพคนละคัน ขับกันคนละคัน ใครขับช้าก็โดนผีซอมบี้จับตัวได้ เอาไปกิน ใครขับเร็วก็หนีทัน

เราตามน้าผู้หญิงคนนั้น ไปจนถึงที่แห่งหนึ่ง มันเป็นประตูลับ มันคล้ายๆถ้ำ แต่มีประตู พวกซอมบี้เดินผ่านไปมา ก็ไม่รู้ว่าเป็นทางเข้า นึกว่าเป็นทางตัน แต่น้าผู้หญิงคนนั้นเปิดประตูได้ เพราะมีโค้ดลับ

พอเปิดประตูเข้าไป ก็ไปเจอด่านหมา หมาตัวใหญ่ ดุมาก ประมาณ 4-5 ตัว วิ่งมาใส่พวกเรา แต่มันถูกล่ามโซ่ยาวๆไว้ เราเดินไปที่ทางเข้าเล็กๆข้างในไม่ได้เลย เพราะหมามันอยู่แถวนั้น

แต่น้าผู้หญิง เป็นเจ้าของที่นี่ เป็นเจ้าของหมา ก็เลยไปเรียกหมาพวกนั้น ไปกอด ไปทักทาย มันก็ดุน้อยลง (ตอนเดินผ่านหมา เสียวมากๆๆๆ มีแต่ตัวใหญ่ๆ ดุๆ แต่น้าผู้หญิงไปกอด ไปทักทายมัน ไม่ให้มันเห่าและกัดพวกเรา)

เราเดินเข้าไปตามทางเดินแคบๆ ข้างหน้าไม่รู้จะเจออะไร

แล้วก็.. ตื่นก่อน --'

ใครก็ได้ ช่วยแต่งเรื่องต่อให้ที มันตื่นก่อน เลยไม่รู้ว่าสถานที่ที่น้าผู้หญิงพาไป จะเป็นยังไง