ตอนเด็กๆ ครอบครัวผมมักจะสอนเสมอว่า กว่าชาวนาจะได้ข้าวแต่เมล็ด แสนจะเหน็ดเหนื่อยและลำบาก

พอเรียนลูกเสือ เรียน ร.ด. ก่อนกินข้าวก็ต้องท่องว่า "ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง อย่ากินทิ้งขว้าง เป็นของมีค่า ผู้คนอดอยาก ลำบากหนักหนา สงสารบรรดา เด็กตาดำๆ "

      พอโตมาผมก็ยังรู้สึกสำนึกและขอบคุณชาวนา ที่ปลูกข้าวให้ผมกิน แม้ผมจะต้องเสียเงินซื้อ ก็ตาม เพราะผมไม่สามารถปลูกข้าวเองได้ และถ้าให้เลือก ระหว่างมีข้าวกับมีเงิน ก็คงเลือกมีข้าว เพราะ ข้าวกินได้แต่เงินมันกินไม่ได้ ต่อให้มีเงินเป็นพันล้าน ถ้าไม่มีข้าวก็อดตายอยู่ดี

     ล่าสุด ได้มีมติเห็นชอบให้ วันที่ 5 มิ.ย ของทุกปีเป็นวันข้าวและชาวนาแห่งชาติ
http://www.thairath.co.th/content/royal/15318   จัดกิจกรรมขอบคุณชาวนาสานต่อรับสั่ง

     นอกจากนี้ยังมีพระราชดำรัสของในหลวง ที่ทรงกำชับให้รักษาอาชีพชาวนาไว้ให้ได้ พระองค์ทรงห่วงใยชาวนามาก
รายละเอียดอยู๋ใน  http://www.oknation.net/blog/netmom/2010/06/23/entry-3" rel="nofollow" > http://www.oknation.net/blog/netmom/2010/06/23/entry-3

    นอกจากนี้ยังมีพระราชดำรัสเกี่ยวกับข้าวอีกมากมาย
http://www.welovethekingradio.com/content/view.php?code=art13051010370009

           ปล. แล้วแต่ความคิดและความสำนึกของแต่ละคน ที่จะขอบคุณชาวนาหรือไม่ และแม้จะไม่รู้สึกขอบคุณ ก็ขอให้พวกท่านเพียงอย่าคิดทำลายข้าวทำร้ายชาวนา ผมก็รู้สึกขอบคุณพวกท่านเช่นกัน
            อีกอย่างอย่าเอาข้าวกับรถยนต์หรือมือถือหรืออะไรต่างๆที่ไม่จำเป็นในการดำรงชีวิตมาเปรียบเทียบกัน เพราะของพวกนั้น มันไม่ได้เลี้ยงพวกคุณให้เติบโตมาถึงทุกวันนี้ ไม่มีของพวกนั้น ท่านอยู่ได้แต่ไม่มีข้าวท่านอยู๋ไม่ได้หรอก