ดูฟ้ากระจ่างดาววันนี้แล้วอยากบอกประโยคนี้กับทุกคนค่ะ ละครน้ำดีที่มีส่วนผสมระหว่างความรักของพระนางกับความรักของคนในครอบครัวได้อย่างลงตัวอีกเรื่องหนึ่ง
รู้สึกว่าตัวละครในเรื่องนี้มันกลมดีจัง มีมิติ มีความเป็นมาเป็นไปได้อย่างพอดี
ขอชมแมท นะคะ ไม่เคยคิดว่าแมทจะเล่นได้ดีขนาดนี้ ปกติจะติดภาพฮาๆ แต่ขอบอกเลยว่าแมท ไม่หลุดเลย เล่นได้พอดีมาก
ไม่เวอร์ และไม่จม ชอบจังเลย อีกคนที่ขอชมคือสันติ  เล่นแบบเอารางวัลกันเลยทีเดียว ที่รู้สึกกับตัวละครตัวนี้มากคือ
การพัฒนาของตัวละคร ร้ายมาก...ร้าย...น่ารักขึ้นมานิดหนึ่ง....น่ารักขึ้นมาอีกนิด....มันค่อยๆพัฒนา ไม่ใช่จากร้ายแล้วมาแบบดีอย่างกับพลิกฝ่ามือ
ซึ่งละครไทยชอบเป็นแบบนี้ จนเหมือนเป็นสูตรสำเร็จไปแล้ว...คนสุดท้ายคือ บอย ปกรณ์ ไม่ได้หวังว่า บอย จะพลิกบทบาทตีบทแตกอะไรขนาดนั้น
บอย ก็คือ บอย สำหรับเรานะ ดูมาทุกเรื่องก็คิดแบบนี้ fc อย่าว่าเรานะ  แต่สำหรับเรื่องนี้ เราว่าบอย เป็น สาราวัตร ที่อบอุ่นและเหมาะกับมี่มาก
ไม่ขัดตาเลย
สุดท้าย สำหรับเราแล้ว สำหรับสามทหารเสือสาว เราฟินกับความรักของษมากับวารี เป็นที่สุด
ปวดใจกับบทของน้องมัทกับพี่เขตตวันอย่างสุดเสียดาย แล้วอิ่มเอมกับฟ้ากระจ่างดาวอย่างสุดซึ้ง