เราเป็นคนกรุงเทพค่ะ เพิ่งย้ายมาทำงานต่างจังหวัดเมื่อต้นเดือน
เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่ออกมาใช้ชีวิตต่างจังหวัดจริงจังไม่ใช่แค่ไปเที่ยวเล่นชั่วครั้งชั่วคราว
จังหวัดนี้ก็ไม่ได้จะไกลจากกรุงเทพเลย แค่ประมาณ 100 กิโลเมตรจากกรุงเทพมาทางฝั่งตะวันออกเท่านั้น
ทีนี้เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อคืนหลังจากที่เราฟาดต้มซุปเปอร์จากตลาดนัดเข้าไปเต็มคราบให้สมกับที่อยากกินและตามหามาหลายวัน ตกกลางคืนเราเริ่มปวดท้อง นอนไม่ลงกันเลยทีเดียว
พอเช้ามาเราก็ต้องหยุดงานตามระเบียบ ครั้นจะไปหาหมอแถวนี้เราก็เห็นแต่โรงพยาบาลรัฐบาลแห่งหนึ่ง (เราไม่ขับรถด้วยเลยไปไหนไกลมากไม่ไหว)
ยอมรับว่าเราไม่อยากยุ่งยาก ทำประวัติ รอพบแพทย์ โน่นนี่มากมาย เราเลยว่าจะไปหาร้านขายยา ซื้อคาร์บอนมากินเอง ละกินอาหารอ่อนๆ เดี๋ยวก็คงจะดีขึ้น
หลังออกเดินตามหาซัก 10 นาที เราก็เจอร้านเปิดอยู่ร้านหนึ่ง ป้ายบอกมีเภสัชกร และลักษณะร้านก็ดูสะอาดสะอ้านดี เราก็เลยเลี้ยวฉุบเข้าไปถามหาคาร์บอน
อาเฮีย(ที่น่าจะเป็นเภสัช)ติดลูกค้าอยู่ อาเจ๊เลยมาคุยกับเราแทน
อาเจ๊: น้องจะเอาอะไร
เรา: มีคาร์บอนขายมั้ยคะ (ที่ถามเพราะเซเว่นแถวนี้ไม่รู้จักคาร์บอน)
อาเจ๊: มีๆ ...
(อาเจ๊เดินไปค้นกุกกักละหยิบออกมาแผงนึง)
อาเจ๊: 50 บาท เธอต้องกินเกลือแร่นะ ละงดนม โน่น นี่ นั่น
ประโยคหลังๆ เราไม่ได้ฟังแล้ว เพราะกำลังประมวลผลราคาที่ได้ยิน ละตัดสินใจว่าไม่น่าจะใช่นะ ถามซ้ำอีกทีแล้วกัน
เรา: เท่าไหร่นะคะ
อาเจ๊: 50 บาท (หน้านิ่งมาก)
เรา: ... เงิบไปละ
หยิบตังจ่ายเงินไปแล้วก็เดินงงๆ ออกมาจากร้าน รู้สึกเหมือนโดนปล้นกลางวันแสกๆ
บ้าแล้วววว ถ่าน 10 เม็ด 50 .. เม็ดละ 5 บาท แพงกว่ายาความดันแม่เราอีก
ประสบการณ์ซื้อยาร้านขายยาครั้งแรกที่นี่ทำให้เรานึกถึงสคบ ขึ้นมาตะหงิดๆ
มันแพงเกินกว่าเหตุไปจริงๆ นะ
เราสงสัยว่าปกติราคายานี่เค้าไม่มีการควบคุมกันเลยเหรอคะ
ทำไมร้านขายยาตามต่างจังหวัดถึงขายยาแพงมากๆ ควรต้องมีการควบคุมราคาบ้างแล้วมั้ง
เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่ออกมาใช้ชีวิตต่างจังหวัดจริงจังไม่ใช่แค่ไปเที่ยวเล่นชั่วครั้งชั่วคราว
จังหวัดนี้ก็ไม่ได้จะไกลจากกรุงเทพเลย แค่ประมาณ 100 กิโลเมตรจากกรุงเทพมาทางฝั่งตะวันออกเท่านั้น
ทีนี้เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อคืนหลังจากที่เราฟาดต้มซุปเปอร์จากตลาดนัดเข้าไปเต็มคราบให้สมกับที่อยากกินและตามหามาหลายวัน ตกกลางคืนเราเริ่มปวดท้อง นอนไม่ลงกันเลยทีเดียว
พอเช้ามาเราก็ต้องหยุดงานตามระเบียบ ครั้นจะไปหาหมอแถวนี้เราก็เห็นแต่โรงพยาบาลรัฐบาลแห่งหนึ่ง (เราไม่ขับรถด้วยเลยไปไหนไกลมากไม่ไหว)
ยอมรับว่าเราไม่อยากยุ่งยาก ทำประวัติ รอพบแพทย์ โน่นนี่มากมาย เราเลยว่าจะไปหาร้านขายยา ซื้อคาร์บอนมากินเอง ละกินอาหารอ่อนๆ เดี๋ยวก็คงจะดีขึ้น
หลังออกเดินตามหาซัก 10 นาที เราก็เจอร้านเปิดอยู่ร้านหนึ่ง ป้ายบอกมีเภสัชกร และลักษณะร้านก็ดูสะอาดสะอ้านดี เราก็เลยเลี้ยวฉุบเข้าไปถามหาคาร์บอน
อาเฮีย(ที่น่าจะเป็นเภสัช)ติดลูกค้าอยู่ อาเจ๊เลยมาคุยกับเราแทน
อาเจ๊: น้องจะเอาอะไร
เรา: มีคาร์บอนขายมั้ยคะ (ที่ถามเพราะเซเว่นแถวนี้ไม่รู้จักคาร์บอน)
อาเจ๊: มีๆ ...
(อาเจ๊เดินไปค้นกุกกักละหยิบออกมาแผงนึง)
อาเจ๊: 50 บาท เธอต้องกินเกลือแร่นะ ละงดนม โน่น นี่ นั่น
ประโยคหลังๆ เราไม่ได้ฟังแล้ว เพราะกำลังประมวลผลราคาที่ได้ยิน ละตัดสินใจว่าไม่น่าจะใช่นะ ถามซ้ำอีกทีแล้วกัน
เรา: เท่าไหร่นะคะ
อาเจ๊: 50 บาท (หน้านิ่งมาก)
เรา: ... เงิบไปละ
หยิบตังจ่ายเงินไปแล้วก็เดินงงๆ ออกมาจากร้าน รู้สึกเหมือนโดนปล้นกลางวันแสกๆ
บ้าแล้วววว ถ่าน 10 เม็ด 50 .. เม็ดละ 5 บาท แพงกว่ายาความดันแม่เราอีก
ประสบการณ์ซื้อยาร้านขายยาครั้งแรกที่นี่ทำให้เรานึกถึงสคบ ขึ้นมาตะหงิดๆ
มันแพงเกินกว่าเหตุไปจริงๆ นะ
เราสงสัยว่าปกติราคายานี่เค้าไม่มีการควบคุมกันเลยเหรอคะ