กลับมาเยี่ยมพ่อแม่ที่ต่างจังหวัด เลยได้มีโอกาสดูละครพื้นบ้านทางเคเบิลช่องจ๊ะทิงจา (ห้องพักเราใน กทม.ไม่มีช่องนี้ค่ะ)
แม่เรานั่งดูประจำ เพราะแม่ชอบละครแนวนี้มาก พอดูกับแม่ก็เลยทำให้เราได้ย้อนนึกถึงเมื่อตอนเป็นเด็ก แล้วติดละครพื้นบ้าน
เรียกว่ามีละครพื้นบ้านช่องไหน เราดูหมด จนเข้าเรียนมหาวิทยาลัยก็ยังดู แต่ตอนที่เริ่มทำงานนี่แหละ ที่ไม่ค่อยได้ดูแล้ว
เวลาไม่ค่อยมี บวกกับเนื้อเรื่องวนลูปกลับมารีเมคใหม่ ทำให้ไม่ปลื้มเท่าที่ควร
ละครพื้นบ้านที่เราชอบมากๆ ชอบที่สุด เรียกว่าปลื้มปริ่มมาจนทุกวันนี้ มี 2 เรื่องค่ะ
เรื่องแรก มโหสถ ช่อง 7 ที่ชอบเพราะว่าเป็นแนวเรื่องที่เราไม่เคยดูมาก่อน โครงเรื่องมาจากนิทานชาดกพระพุทธเจ้าสิบชาติ
พระเอกในเรื่องเป็นคนที่มีสติปัญญาชาญฉลาด ใช้สติปัญญาในการแก้ปัญหา เรียกได้ว่าฉลาดคิด ฉลาดทำ ฉลาดรู้ มากๆ
การดำเนินเรื่องใช้เหตุการณ์ต่างๆ ทดสอบสติปัญญาของมโหสถ ตั้งแต่เด็กจนโต แต่มโหสถยังไม่ใช่พระเอกที่เราชอบมากที่สุด
นะคะ เป็นได้แค่ที่สองในใจเท่านั้น สำหรับตัวพระเอกละครพื้นบ้าน
เรื่องที่สอง เป็นของช่อง 3 คือ อิเหนา ของค่ายอาต้อย เรื่องนี้ดูตอนเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ปลื้มปริ้มมากๆ เพราะเราไม่ทน ในการ
อ่านนิทานเรื่องนี้ เนื่องจากชื่อตัวละครที่ทั้งยาวและเรียกยาก ตัวละครก็เยอะ เมืองมีหลายเมืองอีก ปลอมตัวเปลี่ยนชื่ออีก เรียกว่า
เราสับสน เลยไม่ทนอ่าน พออาต้อยทำละครเรื่องนี้ออกมา เราดีใจมากๆ แล้วพอดูก็ไม่ผิดหวังด้วย สนุกมาก แต่ตัวอิเหนาคือตัว
พระเอกที่เราไม่ชอบมากที่สุดเมื่อได้ดูจบแล้ว เรียกว่าไม่อยากยกนางบุษบาให้เลยทีเดียว คนอะไร อยากได้สาวคนไหน ก็ไปปีน
ห้องเขา สะใจอยู่เหมือนกันนะ ที่น้องสาวก็ถูกหนุ่มปีนเข้าหา (ถึงจะสงสารวิยะดา ที่ต้องโดนขืนใจก็เถอะ)
ที่ค้างไว้ ว่าพระเอกละครพื้นบ้านที่เราชอบมาก ปลื้มมากกว่ามโหสถ นั่นก็คือ ศิขรินทร์ จากเรื่อง นางพญาไพร ค่ะ เพราะว่า
1. เป็นพระเอกละครพื้นบ้านที่ไม่ได้เมีย จนจะจบเรื่องเลยทีเดียว ถึงแม้นางเอกจะยกตัวเองให้เป็นเมียเพราช่วยชีวิตก็เถอะ แต่พระเอกก็ไม่
ยอมรับ นางเอกพูดเองเออเองค่ะ เราไม่ค่อยชอบละครพื้นบ้านที่พระเอกมีเมียเยอะค่ะ ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็เถอะ
2. เป็นพระเอกที่ไม่โดนนางอิจฉาทำเสน่ห์ แต่นางอิจฉาบอกให้พระเอกทำอะไรก็ได้ให้นางเอกออกไปจากชีวิต ไม่งั้นไม่แต่งงาน
ด้วย (ตัวนางอิจฉาเป็นคู่หมั้นพระเอก ถึงนางจะร้ายก็ไม่ร้ายมาก แค่หาเรื่องแกล้งให้นางเอกออกไปจากชีวิตนางกับพระเอกเท่านั้น)
3.ไม่ได้รู้สึกรักนางเอกแต่แรกเห็น (แต่รักตอนจบเรื่อง คิดอยู่ว่าถ้าเรื่องไม่จบ มันจะรักนางเอกมั้ยว้า..)
4.เป็นพระเอกละครพื้นบ้านที่เราดูจนจบเรื่องแล้ว ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจการกระทำ และความรู้สึก ที่ไม่เข้าใจคือ มันจะจับนางเอกมา
ด้วยทำไม ตอนแรกที่จับมาก็เข้าใจนะว่า เอามาเป็นตัวประกันเพื่อความปลอดภัย แต่เมื่อปลอดภัยแล้วก็ยังลากนางเอกมาด้วยอีก
นางเอกหนีก็ไปตามจับตัวกลับมา ไม่ค่อยจะพูดจาดีๆ กับนางเอก พูดดีกับนางเอกหนึ่งประโยค พอนางเอกพูดไม่ถูกหู ด่ากลับ
ซะงั้น อารมณ์ผันผวนขึ้นลงเป็นคนวัยทองเลยทีเดียว ปากบอกจะแต่งงานกับนางอิจฉา พอเขาหาฤกษ์แต่งให้แล้ว ดันหาเรื่องไป
สู้กับตัวโกง เพื่อแก้แค้น ไม่ยอมแต่งงานอีก ปากบอกไม่ชอบนางเอกไล่เขาไปที่อื่น แต่พอเขาไปจริงๆ ดันไปตามกลับ เป็นอย่าง
นี้ตลอด
แต่สุดท้ายเราก็หลงรักพระเอกเรื่องนี้ซะงั้น แล้วคุณๆ ล่ะ มีละครพื้นบ้านในวัยเด็กที่ชื่นชอบบ้างมั้ย
ปล.จนแต่งงานมีลูกแล้ว ก็ยังหวนคิดถึงวัยเยาว์นิ สงสัยเริ่มแก่ 555
อยู่ๆ ก็คิดถึง ละครพื้นบ้าน ในวัยเด็กที่เราชอบดู (จะมีใครเข้ามามั้ยนะ...)
แม่เรานั่งดูประจำ เพราะแม่ชอบละครแนวนี้มาก พอดูกับแม่ก็เลยทำให้เราได้ย้อนนึกถึงเมื่อตอนเป็นเด็ก แล้วติดละครพื้นบ้าน
เรียกว่ามีละครพื้นบ้านช่องไหน เราดูหมด จนเข้าเรียนมหาวิทยาลัยก็ยังดู แต่ตอนที่เริ่มทำงานนี่แหละ ที่ไม่ค่อยได้ดูแล้ว
เวลาไม่ค่อยมี บวกกับเนื้อเรื่องวนลูปกลับมารีเมคใหม่ ทำให้ไม่ปลื้มเท่าที่ควร
ละครพื้นบ้านที่เราชอบมากๆ ชอบที่สุด เรียกว่าปลื้มปริ่มมาจนทุกวันนี้ มี 2 เรื่องค่ะ
เรื่องแรก มโหสถ ช่อง 7 ที่ชอบเพราะว่าเป็นแนวเรื่องที่เราไม่เคยดูมาก่อน โครงเรื่องมาจากนิทานชาดกพระพุทธเจ้าสิบชาติ
พระเอกในเรื่องเป็นคนที่มีสติปัญญาชาญฉลาด ใช้สติปัญญาในการแก้ปัญหา เรียกได้ว่าฉลาดคิด ฉลาดทำ ฉลาดรู้ มากๆ
การดำเนินเรื่องใช้เหตุการณ์ต่างๆ ทดสอบสติปัญญาของมโหสถ ตั้งแต่เด็กจนโต แต่มโหสถยังไม่ใช่พระเอกที่เราชอบมากที่สุด
นะคะ เป็นได้แค่ที่สองในใจเท่านั้น สำหรับตัวพระเอกละครพื้นบ้าน
เรื่องที่สอง เป็นของช่อง 3 คือ อิเหนา ของค่ายอาต้อย เรื่องนี้ดูตอนเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ปลื้มปริ้มมากๆ เพราะเราไม่ทน ในการ
อ่านนิทานเรื่องนี้ เนื่องจากชื่อตัวละครที่ทั้งยาวและเรียกยาก ตัวละครก็เยอะ เมืองมีหลายเมืองอีก ปลอมตัวเปลี่ยนชื่ออีก เรียกว่า
เราสับสน เลยไม่ทนอ่าน พออาต้อยทำละครเรื่องนี้ออกมา เราดีใจมากๆ แล้วพอดูก็ไม่ผิดหวังด้วย สนุกมาก แต่ตัวอิเหนาคือตัว
พระเอกที่เราไม่ชอบมากที่สุดเมื่อได้ดูจบแล้ว เรียกว่าไม่อยากยกนางบุษบาให้เลยทีเดียว คนอะไร อยากได้สาวคนไหน ก็ไปปีน
ห้องเขา สะใจอยู่เหมือนกันนะ ที่น้องสาวก็ถูกหนุ่มปีนเข้าหา (ถึงจะสงสารวิยะดา ที่ต้องโดนขืนใจก็เถอะ)
ที่ค้างไว้ ว่าพระเอกละครพื้นบ้านที่เราชอบมาก ปลื้มมากกว่ามโหสถ นั่นก็คือ ศิขรินทร์ จากเรื่อง นางพญาไพร ค่ะ เพราะว่า
1. เป็นพระเอกละครพื้นบ้านที่ไม่ได้เมีย จนจะจบเรื่องเลยทีเดียว ถึงแม้นางเอกจะยกตัวเองให้เป็นเมียเพราช่วยชีวิตก็เถอะ แต่พระเอกก็ไม่
ยอมรับ นางเอกพูดเองเออเองค่ะ เราไม่ค่อยชอบละครพื้นบ้านที่พระเอกมีเมียเยอะค่ะ ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็เถอะ
2. เป็นพระเอกที่ไม่โดนนางอิจฉาทำเสน่ห์ แต่นางอิจฉาบอกให้พระเอกทำอะไรก็ได้ให้นางเอกออกไปจากชีวิต ไม่งั้นไม่แต่งงาน
ด้วย (ตัวนางอิจฉาเป็นคู่หมั้นพระเอก ถึงนางจะร้ายก็ไม่ร้ายมาก แค่หาเรื่องแกล้งให้นางเอกออกไปจากชีวิตนางกับพระเอกเท่านั้น)
3.ไม่ได้รู้สึกรักนางเอกแต่แรกเห็น (แต่รักตอนจบเรื่อง คิดอยู่ว่าถ้าเรื่องไม่จบ มันจะรักนางเอกมั้ยว้า..)
4.เป็นพระเอกละครพื้นบ้านที่เราดูจนจบเรื่องแล้ว ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจการกระทำ และความรู้สึก ที่ไม่เข้าใจคือ มันจะจับนางเอกมา
ด้วยทำไม ตอนแรกที่จับมาก็เข้าใจนะว่า เอามาเป็นตัวประกันเพื่อความปลอดภัย แต่เมื่อปลอดภัยแล้วก็ยังลากนางเอกมาด้วยอีก
นางเอกหนีก็ไปตามจับตัวกลับมา ไม่ค่อยจะพูดจาดีๆ กับนางเอก พูดดีกับนางเอกหนึ่งประโยค พอนางเอกพูดไม่ถูกหู ด่ากลับ
ซะงั้น อารมณ์ผันผวนขึ้นลงเป็นคนวัยทองเลยทีเดียว ปากบอกจะแต่งงานกับนางอิจฉา พอเขาหาฤกษ์แต่งให้แล้ว ดันหาเรื่องไป
สู้กับตัวโกง เพื่อแก้แค้น ไม่ยอมแต่งงานอีก ปากบอกไม่ชอบนางเอกไล่เขาไปที่อื่น แต่พอเขาไปจริงๆ ดันไปตามกลับ เป็นอย่าง
นี้ตลอด
แต่สุดท้ายเราก็หลงรักพระเอกเรื่องนี้ซะงั้น แล้วคุณๆ ล่ะ มีละครพื้นบ้านในวัยเด็กที่ชื่นชอบบ้างมั้ย
ปล.จนแต่งงานมีลูกแล้ว ก็ยังหวนคิดถึงวัยเยาว์นิ สงสัยเริ่มแก่ 555