ผู้แต่ง จอร์จ อาร์ อาร์ มาร์ติน เขียนลงบล็อก ว่าถึงแม้เขาจะชอบบัลลังก์เหล็ก (Iron Throne) ที่ HBO ออกแบบ แต่มันก็ไม่ถูกต้องอยู่ดี บัลลังก์ของจริงในหนังสือนั้น ต้องใหญ่กว่านั้นและน่าเกลียดน่ากลัวกว่ากันมาก
“บัลลังก์ในแบบของ HBO กลายเป็นสิ่งที่โดดเด่นมาก ก็ควรแล้ว มันออกแบบได้เยี่ยม และเข้ากับซีรีส์ได้อย่างดี มีทั้งของจำลองและโมเดลไว้ทับกระดาษถึง 3 ขนาด แถมใครๆ ก็รู้จัก ผมเองก็ชอบ ผมมีแบบจำลองของมันแทบทุกชิ้นอยู่นี่แล้ว วางอยู่บนโต๊ะผมนี่
แต่ว่า... แต่ว่า... มันก็ยังไม่ถูกต้อง มันไม่ใช่บัลลังก์เหล็กอย่างที่ผมเห็นเวลาผมเขียน The Winds of Winter มันไม่ใช่บัลลังก์เหล็กที่ผมอยากให้ผู้อ่านนึกภาพ ตามที่ผมบรรยายไว้ในหนังสือเนี่ย... ต้องใหญ่มาก น่าขนลุก สีดำ และบิดเบี้ยว มีบันไดเหล็กสูงชันอยู่ข้างหน้า และแท่นนั่งยกสูงเสียจนพระราชาสามารถก้มหน้าลงมองคนทุกคนในท้องพระโรงได้... บัลลังก์ของผมคือสัตว์ร้ายหลังค่อมที่ตั้งตระหง่านเหนือท้องพระโรง ทั้งอัปลักษณ์ และไร้สมดุลย์
บัลลังก์ของ HBO สื่อลักษณะเหล่านั้นออกมาไม่ได้เลยแม้แต่อย่างเดียว จริงอยู่ว่ามันก็ใหญ่ดี แต่ก็ไม่ได้สักเศษเสี้ยวของที่บรรยายในนิยาย แต่ก็ด้วยเหตุผลที่ดี เพราะท้องพระโรงที่เราถ่ายทำในเบลฟาสต์นั้นไม่สามารถวางบัลลังก์ในมโนภาพของผมได้หรอก ไม่งั้นเราต้องใช้สถานที่ที่ใหญ่กว่านั้นมาก ระดับเดียวกับโบสถ์เซนต์พอลคาธีดรอล ไม่ก็เวสต์มินสเตอร์แอบบีย์ ไม่มีโรงถ่ายใหนมีเนื้อที่ขนาดนั้นแน่ แค่จะผ่านประตูโถงทางเข้าก็คงทำไม่ได้แล้วล่ะครับ”
มาร์ตินอธิบายเพิ่มเติมว่า จนถึงวันนี้ มีเพียงผลงานของ Marc Simonetti เท่านั้นที่เขาถือว่า มีความใกล้เคียงกับจินตนาการดั้งเดิมของเขา “จากวันนี้ไป ผมจะใช้ภาพนี้แหละเป็นต้นแบบให้ศิลปินทุกคนที่คิดจะสร้างภาพในท้องพระโรง บัลลังก์เหล็กภาพนี้ใหญ่โต อัปลักษณ์ ไม่มีความสมดุลย์เลย บัลลังก์ที่ช่างเหล็กแกะเอาดาบหักๆ ที่หลอมละลายจนบิดเบี้ยวออกจากมือของซากศพของข้าศึกผู้พ่ายแพ้แล้วตีเข้าด้วยกัน... มันเป็นสัญลักษณ์ของชัยชนะ”
บัลลังก์เหล็ก จากปลายปากกาของ Marc Simonetti
Iron Thrones ในมโนภาพของ George R.R. Martin
“บัลลังก์ในแบบของ HBO กลายเป็นสิ่งที่โดดเด่นมาก ก็ควรแล้ว มันออกแบบได้เยี่ยม และเข้ากับซีรีส์ได้อย่างดี มีทั้งของจำลองและโมเดลไว้ทับกระดาษถึง 3 ขนาด แถมใครๆ ก็รู้จัก ผมเองก็ชอบ ผมมีแบบจำลองของมันแทบทุกชิ้นอยู่นี่แล้ว วางอยู่บนโต๊ะผมนี่
แต่ว่า... แต่ว่า... มันก็ยังไม่ถูกต้อง มันไม่ใช่บัลลังก์เหล็กอย่างที่ผมเห็นเวลาผมเขียน The Winds of Winter มันไม่ใช่บัลลังก์เหล็กที่ผมอยากให้ผู้อ่านนึกภาพ ตามที่ผมบรรยายไว้ในหนังสือเนี่ย... ต้องใหญ่มาก น่าขนลุก สีดำ และบิดเบี้ยว มีบันไดเหล็กสูงชันอยู่ข้างหน้า และแท่นนั่งยกสูงเสียจนพระราชาสามารถก้มหน้าลงมองคนทุกคนในท้องพระโรงได้... บัลลังก์ของผมคือสัตว์ร้ายหลังค่อมที่ตั้งตระหง่านเหนือท้องพระโรง ทั้งอัปลักษณ์ และไร้สมดุลย์
บัลลังก์ของ HBO สื่อลักษณะเหล่านั้นออกมาไม่ได้เลยแม้แต่อย่างเดียว จริงอยู่ว่ามันก็ใหญ่ดี แต่ก็ไม่ได้สักเศษเสี้ยวของที่บรรยายในนิยาย แต่ก็ด้วยเหตุผลที่ดี เพราะท้องพระโรงที่เราถ่ายทำในเบลฟาสต์นั้นไม่สามารถวางบัลลังก์ในมโนภาพของผมได้หรอก ไม่งั้นเราต้องใช้สถานที่ที่ใหญ่กว่านั้นมาก ระดับเดียวกับโบสถ์เซนต์พอลคาธีดรอล ไม่ก็เวสต์มินสเตอร์แอบบีย์ ไม่มีโรงถ่ายใหนมีเนื้อที่ขนาดนั้นแน่ แค่จะผ่านประตูโถงทางเข้าก็คงทำไม่ได้แล้วล่ะครับ”
มาร์ตินอธิบายเพิ่มเติมว่า จนถึงวันนี้ มีเพียงผลงานของ Marc Simonetti เท่านั้นที่เขาถือว่า มีความใกล้เคียงกับจินตนาการดั้งเดิมของเขา “จากวันนี้ไป ผมจะใช้ภาพนี้แหละเป็นต้นแบบให้ศิลปินทุกคนที่คิดจะสร้างภาพในท้องพระโรง บัลลังก์เหล็กภาพนี้ใหญ่โต อัปลักษณ์ ไม่มีความสมดุลย์เลย บัลลังก์ที่ช่างเหล็กแกะเอาดาบหักๆ ที่หลอมละลายจนบิดเบี้ยวออกจากมือของซากศพของข้าศึกผู้พ่ายแพ้แล้วตีเข้าด้วยกัน... มันเป็นสัญลักษณ์ของชัยชนะ”
บัลลังก์เหล็ก จากปลายปากกาของ Marc Simonetti