จริงๆมันเป็นเรื่องเล็กน้อยมากๆสำหรับเรา แค่งงอ่ะค่ะ
เราไปเดินโลตัสสาขาหนึ่ง  คนค่อนข้างเยอะ เพราะมีสาขาเดียวในอำเภอ
เราแยกเดินกะสามี  สามีไปทำธุรกรรมต่างๆหลายอย่าง และให้เรามาซื้อน้ำยาขัดห้องน้ำ (หลายขวดเพราะจะล้างขี้แมว)
น้ำยาถูพื้น ของต่างๆ    เรารู้ตัวว่า ท้อง อุ้ยอ้าย จะให้ถือตะกร้าก็ไม่ไหวแน่ แค่เดินยังอุ้ยอ้ายเลย

เราก็สังเกตครอบครัวนึง 4 คน พ่อ แม่ พี่ชาย 9-10 ขวบ น้องสาวซัก 8-9 ขวบ  หิ้วตะกร้าแดงใบเดียว
ก็แค่คิดในใจว่า ไมไม่เอารถเข็นไปนะ (เผือกเจงนะช้าน) แค่มีลางสังหรตะแหง่วๆอ่ะ

เราก็ค่อยๆเข็นรถ ซึ่งก็ยากเพราะอุ้ยอ้าย หลบคนไปมา จนได้มาโซนน้ำยาขัดห้องน้ำ  
ก็ยืนๆเลือก เทียบราคา คูณหารประสาคนงก    แต่ก็เห็น ครอบครัวเมื่อกี้ แอบชิมมังคุดกัน และก็เลือกมังคุดกันเมามัน
เจ้าลูกชายก้หอบขนมมากมายใส่ตะกร้า
เราก็แอบเห็น อิตัวแม่ ชี้ๆรถเข็นเรา     สักครู่ ยัยเด็กลูกสาว วิ่งไปมาทำเป็นวิ่งเล่น
พร้อมกันนั้น
อิตัวลูกก็ มาจับเอารถเข็นที่ว่างๆของเราแล้วเข็นไป  
เย้ยยยยยยยยยยย   เราจับรถเข็นด้วยมือแมวสา่วอันรวดเร็ว  แล้วบอกว่า นี่รถเข็นพี่ ไปเอาตรงอื่นสิ  
อิลูกก็วิ่งกลับไปมือเปล่า
เคราะห์ดี ปะป๊า ของไอ้หนูในพุงมาถึงพอดี  นึกว่าจะได้เล่นสงครามกะครอบครัวแอบชิมมังคุดซะแล้ว

งงอ่ะ  ทำไมสั่งสอนลูกให้มาเอารถเข็นที่ชาวบ้านเอามาด้วย   อีกอย่าง ตัวเองเคยท้องตั้งสองท้อง
ไม่เข้าใจรึไงเนี่ย จะให้เดินกลับไปจุดเริ่มต้นอีกรอบ หลบคนมาชนพุง ก็ไม่ง่ายนะ

สังคมไทย  คงจะสืบสานความมักง่ายไปเรื่อยๆนี่แหละ

และอยากบอก รถเข็นสาขานี้  ต้องเลือกดีๆ เพราะจะมีเปลือกมังคุด เปลือกลองกอง เต็มเลย
(ห้างก็เขียนนะอย่าชิม)

เล่ามาก็ขำๆ  แค่อยากให้ระวังรถเข็นดีๆ ก่อนจะมีมือดีฉกไป
กะ เด็กๆ เนี่ยแหละ อาจเป็นมือดีที่พ่อแม่ส่งมา ฉวย รถเข็นคนอื่นได้