ไม่รู้จะ tag ห้องไหน แทกผิดขออภัยนะคะ

ณ สถานีรถไฟฟ้าที่คนหนาแน่น เราโดนเบียดให้เดินเข้ามาข้างในจนจะชนกะชายคนหนึ่ง ตอนแรกไม่ได้มองหน้า แค่เหลือบเห็นสองคนยืนจับมือกัน นึกในใจ รักกันอะไรขนาดน้านนน คนเยอะแยะขนาดนี้ พอเงยมองหน้า อั๊ยย่ะ..!! เจอแฟนเก่ายืนจับมือ คุยกันกระหนุ๋ง กระหนิ๋ง ผู้หญิงไม่รู้จักเราหรอกค่ะ แต่ผู้ชายหันมาเจอเราก็ผงะเล็กน้อย แต่ไม่ได้ทักกัน จากกันด้วยไม่ดี เราก็ก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์ไม่กล้าสบตายตา ทั้งที่ตอนเลิกราคนผิดไม่ใช่เรา

แค่สงสัย ขบวนรถไฟฟ้ายาวเหยียดหลานโบกี้ จะโชคดีโลกแคบอะไรขนาดน้านนนน

แค่อยากเล่าค่ะ ไม่ได้ซีเรียส เราขำๆ มากกว่า เพราะตอนนี้อยากขอบคุณที่เขาทิ้งเรา เพราะเราได้เจอคนที่ดีกว่าเขาหลายเท่าอยู่กับเราแล้วในทุกวันนี้นะ ^__^