บทประพันธ์โดย : ดวงตะวัน
บทโทรทัศน์โดย : กษิดินทร์ แสงวงศ์
กำกับการแสดงโดย : ผิน เกรียงไกรสกุล
ผลิตโดย : บริษัท ที.วี.ซีน จำกัด

"หากเมื่อตัดสินใจก้าวออกมาแล้ว ก็ต้องเดินหน้าต่อไป หนทางเดียวที่ทำได้คือการจับจูงมือพ่อไว้ เติมขวัญกำลังใจซึ่งกันและกัน หญิงสาวไม่รู้หรอกว่าคนบนฟ้าที่ทำราวจะกลั่นแกล้งให้หล่อนกับพ่อต้องพบเผชิญมรสุมชีวิต เตรียมอะไรไว้รอรับในวันคืนข้างหน้า เป็นผืนดินกันดารแห้งผากไร้รักและหวัง หรือสวนขวัญอันชุ่มฉ่ำเย็น"

เรื่องย่อในสวนขวัญ

          เป็ดปุ๊ก บัวบูชา(ราศรี บาเล็นซิเอก้า) กับ เชียร(ทรงสิทธิ์ รุ่งนพคุณศรี) ผู้เป็นบิดาเดินทางไปที่หมู่บ้านเสริมขวัญ เพื่อจะไปซื้อบ้านหลังใหม่ไว้อยู่ด้วยกันเพราะต้องการที่จะหนีให้พ้นจากเรื่องร้อนใจภายในบ้านที่เกิดจากลูกชายและลูกสะใภ้ของเชียรเอง ทั้งคู่ได้พบกับ หทัย(ปนัดดา วงศ์ผู้ดี) สาวใหญ่เจ้าของโครงการ และพิกุล(ดีใจ ดีดีดี) พนักงานของโครงการ หทัยได้เสนอบ้านหลังสุดท้ายของโครงการให้กับเป็ดปุ๊ก ในตอนแรกเป็ดปุ๊กกลัวจะเกินงบ แต่พอได้เห็นบ้านเป็ดปุ๊กก็ตกลงซื้อในทันที

          ตั้งแต่ที่ลูกชาย ไก่กุ๊ก ไทรงาม(ดนัย จารุจินดา) แต่งงานกับ เก็จ เก็จเกยูร(พิมพ์อักษิพร วินทร์โกมินทร์) มักจะเกิดปัญหาภายในบ้านอยู่ตลอด โดยเฉพาะเวลาที่ไก่กุ๊กทะเลาะกับเก็จเกยูร เก็จเกยูรมักจะด่าถึงเชียรด้วย ทำให้เป็ดปุ๊กและเชียรตัดสินใจที่จะย้ายออกมาเพี่อความสงบสุขของบ้าน แต่ไก่กุ๊กและเก็จเกยูรก็ยังหาเรื่องเป็ดปุ๊กว่าเอาพ่อไปอยู่ด้วยนั้น ต้องการเงินบำนาญและเงินมรดกของพ่อ ก่อนที่เป็ดปุ๊กจะไป เก็จเกยูรยังให้แมวเมี๊ยว และนกจิ๊บ ขอข้าวของเครื่องใช้ของเป็ดปุ๊ก เมื่อ แก้ว แก้วกรพินธุ์(ภัทรรินทร์ เจียรสุข) เพื่อนร่วมงานของเป็ดปุ๊ก และเป็นน้องสาวของเก็จเกยูร รู้ว่าเป็ดปุ๊กจะย้ายบ้านก็เข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง ซึ่งแท้จริงแล้วสวมหน้ากากคนดีแต่มีแผนร้ายอยู่

          ในวันที่เป็ดปุ๊กขนของย้ายไปที่บ้านใหม่นั้น เธอได้เจอกับ ไข่มุก(จรรยา ธนาสว่างกุล) เพื่อนบ้านช่างเม้าท์โดย ไข่มุกเตือนเธอว่าให้ระวังโรคจิตนอกกำแพง ทำให้เธอเริ่มระแวงว่าข้างบ้านของเธอที่เป็นสวนรกร้างนั้นเป็นของใคร แต่พิกุลก็ยืนยันว่าเป็นญาติของหทัยเอง เธอรู้สึกชื่นชมต้นไม้ที่ทางโครงการลงให้ พิกุลบอกว่าเป็นฝีมือของคนสวนของโครงการ โอม อลังการ(เปรมมณัช สุวรรณนานนท์) ลูกชายของหทัยเข้ามาต้อนรับหญิงสาวเข้าสู่หมู่บ้านแห่งนี้

          รุ่งขึ้นเป็ดปุ๊กกลับมาที่บ้านใหม่อีกครั้ง ได้พบกับ ไม้ ตฤณ(ปกรณ์ ฉัตรบริรักษ์) คนสวนของหมู่บ้านที่เอาต้นไม้มาลงเพิ่ม เมื่อเป็ดปุ๊กเข้าไปถามไถ่ก็เจอคำตอบกวนประสาทกลับมา และยังเห็นไข่มุกมีท่าทีหวาดกลัวคนสวนหนุ่มคนนี้ เมื่อถึงวันที่ต้องย้ายบ้าน สองพ่อลูกรู้สึกอาลัยอาวรณ์กับบ้านหลังเก่าที่มีความทรงจำอัดแน่นอยู่อย่างอาลัยอาวรณ์โดยเฉพาะเชียรที่ซึมไป

         ชีวิตในบ้านหลังใหม่นั่นช่างเงียบเหงา หดหู่ เชียรเศร้าซึมอย่างหนักเพราะคิดถึงบ้านเก่า เป็ดปุ๊กรู้สึกเป็นห่วงผู้เป็นพ่อมาก แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ทั้งความเครียด ความเหน็ดเหนื่อย และปัญหาต่าง ๆ ทำให้หญิงสาวนั่งร้องไห้เพียงลำพงในห้องนอนโดยที่คิดว่าไม่มีใครเห็น แต่หญิงสาวไม่รู้เลยว่าทุกอิริยาบถที่เธอทำมีผู้จับตามองอยู่ เมื่อเป็ดปุ๊กต้องไปทำงาน ก็รู้สึกห่วงพ่อไม่น้อย พิกุลพาไม้มาหาเชียรเพื่อปรึกษาเรื่องทำสวน เมื่อไม้รู้ว่าเชียรอยู่บ้านคนเดียวก็รู้สึกสงสาร จึงมาพูดคุยทำให้เชียรรู้สึกอุ่นใจยิ่งขึ้น

          ไม้ไม่ใช่แค่คนสวน แต่ยังเป็นเจ้าของร้านต้นไม้ชื่อ สวนขวัญ ตั้งอยู่บริเวณข้าง ๆ หมู่บ้าน ที่ดินข้างบ้านเป็ดปุ๊กก็เป็นของไม้ทั้งหมด ไม้สร้างบ้านบนต้นไม้ไว้เพื่อเป็นห้องนอนและยังเห็นเป็ดปุ๊กร้องไห้เพียงลำพังจากบ้านต้นไม้แห่งนี้ และที่ดินหลังหมู่บ้านก็เป็นของ ย่าขวัญ(พิสมัย วิไลศักดิ์) ย่าแท้ ๆ ที่เลี้ยงดูไม้มาตั้งแต่เด็ก ย่าขวัญอาศัยอยู่กับ ตั๊กแตน(อนุธิดา อิ่มทรัยพ์) เด็กสาวผู้กำพร้าที่ย่าขวัญรับมาเลี้ยงไว้ และเอ๋ง สุนัขพันทางหนึ่งตัว ย่าขวัญอยู่ในสวนแห่งนี้มานานรักและผูกพันกับที่ดินผืนนี้มาก เมื่อย่าขวัญบอกไม้ว่าหทัยจะมีกินข้าวด้วย จากที่อารมณ์ดี ๆ ไม้ก็กลับอารมณ์เสียและหนีกลับไปยังบ้านต้นไม้

          ระหว่างวันทำงานเป็ดปุ๊กไม่ค่อยมีสมาธิในการทำงานเพราะเป็นห่วงเชียร แก้วบอกว่าทำงานที่เป็ดปุ๊กสั่งเรียบร้อยแล้ว เลยโดนแซวว่าเพราะมีกำลังใจดี แฟนเป็นถึงลูกเจ้าของโครงการบ้านจัดสรร ทำให้เป็ดปุ๊กนึกถึงตัวเองว่าเมื่อไหร่จะมีคนเข้ามาในชีวิตบ้าง เมื่อกลับถึงบ้านเป็ดปุ๊กก็พบกับเศษก๋วยเตี๋ยวอยู่ในถังขยะ เชียรจึงสารภาพว่าคนสวนของหมู่บ้านซื้อมาให้ เป็ดปุ๊กจึงเตือนเชียรว่าอย่าสนิทกับคนแปลกหน้าเกินไป เป็ดปุ๊กถามหาคนงานชื่อไม้กับ ราย และคนสวนในหมู่บ้าน โอมได้ยินก็มาเตือนเป็ดปุ๊กว่าไม้เป็นคนไม่ดี ทำให้เป็ดปุ๊กไม่ไว้ใจไม้ยิ่งขึ้นเป็นกังวลจนกระทบกับงาน ทำให้ พิมพา(แวร์ โซว์) หัวหน้าของเธอเรียกเข้าไปตักเตือนให้แยกเรื่องส่วนตัวกับงาน เป็ดปุ๊กซึ่งเครียดจากงานไม่พอ กลับถึงบ้านเจอไข่มุกฟ้องเรื่องที่ไม้ปีนเอามาปลาเค็มมาฝากพ่อของตน ทำให้พ่อไม่สนใจอาหารที่ตนซื้อมา เป็ดปุ๊กยิ่งรู้สึกโกรธไม้มากขึ้น แต่เชียรกลับรู้สึกสนิทกับไม้ขึ้นเรื่อย ๆ จนยอมเล่าเรื่องต่าง ๆ ภายในครอบครัว เมื่อเชียรถามไม้กลับเขาเล่าแค่ว่าอาศัยอยู่กับย่า แม่มีสามีใหม่

         หลังจากคุยธุระเสร็จ แก้วก็ชวนเป็ดปุ๊กโดดงานที่บริษัท เป็ดปุ๊กถือโอกาสกลับไปดูหน้าไม้ให้เห็นจะจะ เพราะไม้ชอบหลบหน้าเธอมาตลอด เมื่อกลับถึงบ้านเห็นไม้ง่วนอยู่ในครัวก็เข้าไปต่อว่า และเชียรก็แนะนำให้ทั้งสองรู้จักกันไม้ก็บอกว่าเข้าแนะนำตัวกลับเป็ดปุ๊กตั้งแต่เอาต้นไม้มาลงที่บ้านครั้งแรกแล้ว แม้ว่าเป็ดปุ๊กและเชียรจะย้ายออกมาจากบ้านเก่าแล้ว แต่ก็มีเรื่องร้อนใจของไก่กุ๊กและเก็จเกยูรตามมา เพราะแมวเมี๊ยวโทรมาฟ้องว่าแม่สั่งไม่ให้คุยกับทั้งคู่ เป็ดปุ๊กพยายามหาทางที่จะทำให้เชียรหายเศร้าโดยพาไปซื้อต้นไม้ที่ร้านสวนขวัญ และเพิ่งรู้ว่าไม้ขายต้นไม้อยู่ที่นี่ เป็ดปุ๊กอยากจะซื้อต้นลั่นทมแต่เห็นชื่อไม่เป็นมงคล แต่ไม้ก็บอกว่าบางคนยังไม่ปลูกก็เห็นร้องไห้ขี้มูกโป่ง ทำให้เป็ดปุ๊กรู้สึกสงสัยเหมือนกับไม้เห็นว่าเธอร้องให้เมื่อคืน แมวเมี๊ยวโทรมาร้องไห้กับเป็ดปุ๊กและเชียรว่าแม่ไม่ยอมให้เลี้ยงเจ้ายักษ์เบิ้ม สุนัขพันธุ์ปลั๊กแล้ว ทำให้ทั้งคู่ต้องไปรับเจ้ายักษ์เบิ้มมาอยู่ที่บ้าน เมื่อกลับไปบ้านเก่าก็พบกับ กะรัต(สุปราณี เจริญผล) ซึ่งเป็นแม่ของเก็จเกยูรที่มาเลี้ยงดูแมวเมี๊ยว กะรัตต้องการให้เชียรขายบ้านหลังเก่า เชียรไม่ยอมขาย กะรัตได้แต่สงสัยว่าที่ดินนี้เป็นชื่อของใคร

         ไข่มุกมาฟ้องเป็ดปุ๊ก ชี้ให้ดูรั้วสังกะสีที่สูงเท่าหน้าต่างชั้นสองของตน และบอกว่าเป็นฝีมือของคนสวนบ้า จะไปฟ้องหทัยให้มารื้อออก ไม้มาพอดีและสวนกลับไปว่าเป็นเพราะไข่มุกที่โยนขยะข้ามมาบ้านคนอื่น หลังจากย้ายบ้านมาสักพักทั้งคู่เริ่มปรับตัวเข้ากับวิถีชีวิตใหม่ได้ กระทั่งวันหนึ่งมีฝนตกหนัก รถติดมาก เป็ดปุ๊กไม่สามารถติดต่อพ่อได้ เธอตัดสินใจขับรถไปที่ร้านสวนขวัญแล้วขอไม้ปีนข้ามรั้วบ้านไปดูพ่อ ซึ่งสาเหตุที่เชียรไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ เพราะยักษ์เบิ้มนั้นทำสายโทรศัพท์หลุด เหตุนี้เองทำให้เป็ดปุ๊กเห็นความมีน้ำใจของไม้ที่ช่วยเหลือเธอ และเริ่มเปิดใจมากขึ้น แก้วมาปรึกษาเป็ดปุ๊กต้องการออกจากที่ทำงานก่อนเวลาเพราะมีนัดกับแฟนอยากให้เป็ดปุ๊กเลื่อนเวลานัดลูกค้าให้เร็วขึ้น แต่แก้วกลับลืมเอาเอกสารของลูกค้ามา ทำให้เป็ดปุ๊กไม่สามารถกลับไปที่ทำงานได้อีก เธอจึงกลับบ้าน

           ก่อนกลับเป็ดปุ๊กแวะไปที่ร้านสวนขวัญเพื่อเอาขนมไปฝากไม้กับฝ้าย แล้วจะไปตลาดต่อ ไม้จึงอาสาพาไปเพื่อให้เป็ดปุ๊กได้เลือกชื้อกับข้าวที่เชียรชอบ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เริ่มพัฒนาขึ้น ระหว่างทางกลับบ้านเป็ดปุ๊กได้พบกับแก้วและโอม จึงได้รู้ว่าแฟนของแก้วคือโอมนั่นเอง เป็ดปุ๊กได้เจอคนแถวบ้านเก่ามาบอกว่าเก็จกับกุ๊กไก่ตัดต้นไม้ที่อยู่รอบ ๆ บ้านเก่าหมดแล้วรวมถึงต้นกรรณิการ์ความหลังของเชียร ซึ่งเป็นชื่อเดียวกับแม่ของเป็ดปุ๊กด้วย เป็ดปุ๊กรีบโทรไปถามพี่ชาย เป็ดปุ๊กจึงปรึกษากับไม้ว่าจะไปล้อมต้นกรรณิการ์มาปลูกที่บ้านใหม่ แต่เมื่อไปถึงบ้านกลับพบว่าถูกตัดไปแล้ว ทำให้เก็จกับเป็ดปุ๊กมีปากเสียงกัน และเก็จยังดูถูกเป็ดปุ๊กว่ามีแฟนเป็นแค่คนสวน แต่ก็รู้สึกคุ้นหน้าไม้ ไม้รู้เห็นใจเป็ดปุ๊กและมีความรู้สึกลึกซึ้งกับหญิงสาวขึ้นมา

           เชียรเศร้าเมื่อรู้ว่าต้นกรรณิการ์ถูกตัดไปแล้ว แต่เป็ดปุ๊กก็สัญญาว่าจะหาต้นใหม่มาให้ แม้รู้ว่าไม่สามารถแทนต้นเก่าได้ ไม้รู้เรื่องดีจึงแอบเก็บเมล็ดจากต้นเก่ามาให้ เชียรรับด้วยความตื้นตันใจ เมื่ออยู่ด้วยกันสองต่อสอง ระหว่างเป็ดปุ๊กกับไม้ไม้รู้สึกถึงหัวใจตัวเองที่เริ่มหวั่นไหว เชียรมาบอกข่าวที่ว่าเก็จจะทำบ้านเก่าเป็นบ้านเช่า เป็ดปุ๊กไม่ยอมจึงไปลุยกับทั้งคู่ สองพี่น้องทะเลาะกัน ไก่กุ๊กเสนอให้เป็ดปุ๊กขายบ้านทิ้งแล้วเอาเงินมาแบ่งกัน เชียรรู้สึกช้ำใจที่ลูกทั้งสองมาทะเลาะกันเพราะแย่งสมบัติ จึงบอกกับทุกคนว่าบ้านถูกโอนเป็นชื่อของเป็ดปุ๊กแล้ว ทำให้เก็จและไก่กุ๊กรู้สึกแค้นใจ

           ย่าขวัญก็ถามถึงต้นกรรณิการ์ที่ให้ไป ไม้จึงเล่าเรื่องปัญหาที่บ้านของเป็ดปุ๊กให้ย่าขวัญฟัง แล้วนึกถึงปัญหาของครอบครัวตัวเองเหมือนกัน ศักดิ์(โอลิเวอร์ บีเวอร์) ลูกชายคนเล็กของย่าขวัญมักจะแวะเวียนมาหาย่าขวัญ เพื่อให้ยกที่ดินผืนนี้ให้ตน แต่ย่าขวัญไม่ยอมเพราะต้องการอยู่ที่นี่ไปจนตาย

                    ไก่กุ๊กมาหาเชียรที่บ้าน ทำเป็นมาขอโทษและให้เชียรกลับไปที่บ้านเก่าเพราะหลาน ๆ คิดถึง เชียรสงสารหลานจึงยอมไป แต่ตกลงว่าจะไปค้างคืนชั่วคราวเท่านั้น ไก่กุ๊กดีใจ เพราะมีแผนจะให้เชียรยอมยกที่ดินให้ เชียรพยายามโทรหาเป็ดปุ๊กแต่ไม่มีคนรับสาย เลยทิ้งโน้ตไว้ที่หน้าบ้าน ขณะนั้นเป็ดปุ๊กถูกพิมพาเรียกเข้าไปต่อว่าที่โดดงานไปช้อปปิ้ง และอึ้งหนักว่าผู้ที่ใส่ร้ายคือแก้วเพื่อนสนิทของเธอ พิมพาถอดเป็ดปุ๊กออกจากการเป็นหัวหน้าแล้วให้แก้วขึ้นเป็นหัวหน้าแทน เป็ดปุ๊กรู้สึกเสียใจมาก เมื่อกลับถึงบ้านก็เจอโน๊ต บอกพ่อไปค้างที่บ้านเก่าอีก ทำให้น้ำตาเธอไหลรินออกมา เป็ดปุ๊กเล่าเรื่องให้ไม้ฟัง ไม้จึงพาเธอไปกินข้าวที่บ้านย่าขวัญ ทำให้หญิงสาวสบายใจขึ้น เธอได้รับกำลังใจจากย่าขวัญ และรู้สึกว่าไม่ได้อยู่เพียงลำพังบนโลกนี้ แล้วไม้ก็พาเธอไปส่งที่บ้าน ทั้งคู่มอบกำลังใจให้กัน เป็ดปุ๊กรู้สึกอุ่นใจยิ่งขึ้น

                     ในกลางดึกมีโจรขึ้นบ้านเป็ดปุ๊ก เป็ดปุ๊กรู้ตัวจึงโทรแจ้งยามหน้าหมู่บ้านก่อนตะโกนเรียกคนมาช่วย ไม้เป็นคนแรกที่เข้ามาช่วย โอมตั้งข้อสังเกตว่าไม้มาได้อย่างไร ไม้จึงตกเป็นผู้ต้องสงสัยทันที โอมและไข่มุกยังหาว่าไม้เข้ามาในบ้านเป็ดปุ๊กเพื่อทำมิดีมิร้ายแต่หญิงสาวไม่เชื่อ เมื่อตำรวจมาถึงพร้อมกับหทัย โอมบอกให้จับไม้เข้าคุก หทัยจึงบอกว่าแท้จริงแล้วไม้เป็นลูกของเธอ เป็นเจ้าของหมู่บ้านเสริมขวัญและหลานชายของเจ้าของที่ดินแถบนี้ เมื่อเรื่องราวจบลง ไม้ชวนเป็ดปุ๊กไปตักบาตรที่หน้าร้านสวนขวัญ แล้วพาหญิงสาวขึ้นไปดูบ้าน ต้นไม้ที่เขาจับตามองดูเธอตลอด ทั้งคู่ได้ปรับความเข้าใจกัน เป็ดปุ๊กอยากรู้เรื่องของหทัยกับไม้ แต่ไม้ก็ไม่ยอมเล่า ศักดิ์มาหาย่าขวัญเพื่อให้ย่าขวัญยกที่ดินให้ พ่อตนจะได้สร้างหมู่บ้านจัดสรรบ้าง แต่ย่าขวัญไม่ยอม ศักดิ์ก็ยังพาลว่าย่าขวัญจะเก็บไว้ให้ไม้ พอรู้ว่าขโมยขึ้นบ้าน เชียรรู้สึกเป็นห่วงเป็ดปุ๊กจึงขอตัวกลับ แต่ทั้งไก่กุ๊กและเก็จเกยูรก็ขอให้อยู่ต่อ ซึ่งเชียรก็รู้ว่าที่ทั้งสองทำเพราะต้องการให้ตนยกบ้านให้ แต่เขาก็ใจแข็งไม่ยอมยกให้

Kapook.com