ไม่เจริญอาหารมาหลายวันแล้วเพราะคนในวงกับข้าวกินไปเรอไปบ้างง (เรอถี่ยิบจนบางครั้งสงสัยว่า หรือเค้าหายใจแรงฟระ ชั้นเข้าใจผิดไปเองป่ะวะ)  กินไปพูดไปจนข้าวกระเด็นออกจากปากประจำ แล้วที่แย่ไปกว่านั้นบางทีอาหารที่กระเด็นออกจากปากเค้ามันคือของโปรดเรา  โอ้ย อยากจะร้องไห้ มันทำให้เวลาเรากินของโปรดชิ้นนี้  ภาพตอนกระเด็นออกจากปากมันลอยเข้ามาในหัวแบบชัดเจนมากอ่า  แล้วกินไวกลัวใครจะแย่งอีก  อยากจะะบอกว่าในวงข้าวไม่มีใครแย่งคุณกินหรอกนะ  มีแต่คนกินช้าและกินน้อยกันทั้งนั้น ไม่ต้องกินไวขนาดนั้นก็ได้  มันหกเลอะเทอะและมีเสียงดัง แจ๊บๆๆ ส้วบๆ ซูปๆ แง๊บๆ ตลอดเวลาเลย เพื่ออะไรอ่าา  คนจีนเค้าต้องกินดังกินไว และมูมมามสกปรกเลอะเทอะเพื่อเป็นมารยาทให้กับคนทำอาหารเหมือนเป็นการชมว่าเค้าทำอร่อย หรอออ  จริงๆอ่าหรอออ  บ้านเราก็มีเชื้อจีนนะ  แต่ไม่เห็นมีใครสั่งสอนวัฒนธรรมว่าให้กินอย่างนี้เลย  


ที่แย่ที่สุดของความแย่ที่สุดก็คือ  เราไม่สามารถพูดอะไรได้เลยเพราะเค้าคนนั้นคือ พี่เขยเราและเป็นเจ้านายเราด้วย  ทุกครั้งที่เราไปกินข้าวกับพี่สาวเราตอนเที่ยงเค้าจะต้องกินด้วยและเรามักจะกินน้อยเสมอ จนพี่สาวเราถามตลอดว่าทำไมช่วงนี้แกกินน้อยจัง  จะให้พูดยังไงหล่ะ  จะให้ตอบความจริงไหมว่า ตรู Dak ไม่ลง  ฮือออออ  มันอยากจะร้องไห้จริงๆนะคะ  ลำพังจะปลีกตัวออกไปกินข้าวคนเดียวก็ต้องมีเหตุผลว่าทำไมให้พี่สาวอีก





ตอนนี้ นน ลดมา 2 โลแล้วววว   อยากจะร้องไห้ ยิ่งเหลือแต่กระดูกอยู่ด้วย  เวรกรรมจริงๆ



ปล. ขอบคุณพื้นที่ ที่ให้ระบายค่ะ