วันนี้อยู่ดีๆ ก็ได้ยืนคุยอยู่ท่ามกลางรถเทพๆ ครับ เป็นบุญตาของผมละที่ได้เห้น รถเทพ ชัดๆในเวลาจอด
แต่สิ่งที่ผมเซ็ง ก็เวลา อวดกันนี้แหละ ซื้อไอ้นั้นมาเทาน้น มีรถอย่หลายคัน สารพัด คุยกันไปมา วนแค่ ให้รู้ว่า กรูเงินถึง

ตอนผมยืนคุยตอนแรกก็โอเคครับ เป้นความรู้เรื่อง ราคา  และการใช้งาน
แต่พอหลังๆ หลายคนเข้า กลายเป็น คุยอวดกันซะงั้น คันนั้นจะเติมนั้น คันนี้จะเติมนี้ ขี่คันนี้เบื่อจะเอาอีกคันมาขี่
บางประโยค ผมก็สะดุ้งละครับ   พร้อมกับสายตาที่มองไปยัง รถผม .... แม่ม มองยัังกะ รถมาจอดตรงนี้ได้ไง
ที่รู้สึกเซ็งก็เพราะ มีคนบอกเห้นผมขี่ บ่อยๆ แบบ ตุ๊กลุ๊กๆ (ประมาณว่า ช้า )  นะครับ
แหม จะให้ผมขี่รถเดิมๆ ดุมเดิม นน 12 กก กว่า แซง รถราคาหลายหมื่น ก็กระไรอยู่  ก็ขี่ได้เท่าที่ขี่ได้นี้แหละ

สุดท้ายแล้ว ผมก็ต้องขอตัวกลับแล้ว ขี่ MTB เมอริด้ารุ่นคุณปู่ เฟรมถลอดแล้วถลอกอีก โซ่ก็ดำๆหน่อยเพราะหยดน้ำมันเครื่อง  555
และก็รู้สัจะธรรมว่า เราขี่แบบพอใจในสิ่งที่เรามี ดีที่สุด อิอิ ถึงรถผมจะเก่า แต่รถผมก็ หนัก นะครับบบบ...... อิอิ