๑. กิมพิลสูตร  ว่าด้วยเหตุปัจจัยทำให้ศาสนาเสื่อม

        [๒๐๑]   สมัยหนึ่ง     พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่  ณ  พระวิหารเวฬุ-
วันใกล้เมืองกิมิลา  ครั้งนั้น  ท่านพระกิมพิละได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า
ถึงที่ประทับถวายบังคมแล้ว   นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง  ครั้นแล้วได้ทูลถาม
ว่า    ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ    อะไรหนอแลเป็นเหตุ   เป็นปัจจัยเครื่องให้พระ
สัทธรรมไม่ดำรงอยู่นาน  ในเมื่อพระตถาคตปรินิพพานแล้ว พระผู้มีพระภาค-
เจ้าตรัสว่า    ดูก่อนกิมพิละ    เมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว  พวกภิกษุ   ภิกษุณี
อุบาสก อุบาสิกา ในธรรมวินัยนี้เป็นผู้ไม่มีความเคารพ ไม่มีความยำเกรงใน
ศาสดา  เป็นผู้ไม่มีความเคารพ ไม่มีความยำเกรงในธรรม  เป็นผู้ไม่มีความ
เคารพไม่มีความยำเกรงในสงฆ์  เป็นผู้ไม่มีความเคารพ   ไม่มีความยำเกรง
ในสิกขา     เป็นผู้ไม่มีความเคารพ     ไม่มีความยำเกรงกันและกัน    ดูก่อน
กิมพิละนี้          แลเป็นเหตุเป็นปัจจัยเครื่องให้พระสัทธรรมไม่ดำรงอยู่นาน  
ในเมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว.    

     การนำเรื่อง สิ่งเหล่านี้มาลง หรือรวมรวม เรื่องราวเก่า ๆ มาลงเพื่อตอกย้ำ
หรือสร้างกระแส ย่อมทำให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์ รุนแรง จนขาดความเคารพยำเกรง
จึงเป็นเหตุให้ศาสนาเสื่อม

ถ้าหากทำให้ศาสนาเสื่อม ก็ไม่สามารถอ้างได้ว่าปกป้องศาสนา และบาปจะเกิดขึ้นเป็น
เท่าทวีคูณ เท่ากับจำนวนคนอ่าน

       เห็นเป็นอย่างไรกันบ้างครับ