สวัสดีค่ะ บ้านเรามีลูก 2 คน คือพี่สาวเรากับเรา พ่อเราเสียตอนเราอยู่ ม.1 จริงๆแล้วเราเป็นคนเฮฮาพูดเก่ง แต่เวลาอยู่บ้านเราจะเงียบมากเพราะเวลาพูดกับครอบครัว ทุกคนชอบแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน คือหันมามองแล้วก็หันหน้าหนี ถามกี่ครั้งก็ไม่ตอบ แม่ชอบว่าว่าเก็บกด โรคจิต ทั้งๆที่เราแค่นั่งเฉยๆ เราเป็นคนเรียนค่อนข้างดี ส่วนพี่สาวเรียนปานกลางค่อนข้างแย่(เพราะหลับในคาบเรียน ไม่ค่อยส่งการบ้าน) แม่ไม่อยากให้พี่สาวมีปมด้อยที่เรียนไม่เก่ง เลยตามใจ อยากทำอะไร อยากไปเที่ยวไหนก็ให้ไป(ทั้งๆที่ถ้าพี่สาวตั้งใจเรียนก็เรียนดีได้) ส่วนเราแม่กดดันเรามากเพราะอยากให้เป็นหมอ เราไม่ได้อยากเป็นเลย แต่ไม่อยากขัดใจแม่ เลยพยายามตั้งใจเรียน แต่แม่ไม่เคยให้กำลังใจเลย มีแต่บอกว่าอ่านหนังสือไปก็เท่านั้น สอบไม่ติดหรอก โตขึ้นก็ไปเป็นคนขัดส้วมนั่นแหละ (ถ้าแม่อารมณ์เสีย ก็จะบอกว่าเป็นผู้หญิงอย่างว่า) เวลาเราสอบติดนู่นนี่ ได้คะแนนดีๆ เราก็เล่าให้แม่ฟัง เพราะอยากให้แม่ชม แต่แม่กลับว่าว่าทำไมต้องเอามาข่มพี่สาวด้วย(เราไปข่มตอนไหน?) เก่งนักเหรอ เก่งนักก็ไปหาเงินใช้เองไป๊ เวลาพี่สาวให้เราการบ้านให้ เราก็ต้องทำ ไม่งั้นแม่ก็จะว่าว่าเห็นแก่ตัว พี่สาวเราไม่ชอบหน้าเราพูดตลอดว่าเราไม่น่าเกิดมาเลย(ไม่รู้ทำไม) เวลามีใครทำอะไรไม่ดีแม่จะโทษเราก่อนตลอด เวลาเราทำผิดพี่สาวก็จะซ้ำเติมให้แม่ด่าตีเรามากขึ้น ทั้งๆที่เวลาแม่ด่าพี่สาว เราจะช่วยไกล่เกลี่ยให้ตลอด เวลาพี่สาวโกรธเราก็จะทำลายข้าวของเราตลอด พอเราบอกแม่ แม่ก็แค่ว่าพี่สาวนิดหน่อย แล้วบอกให้เราเก็บตังค์ซื้อใหม่ แต่ถ้าเราทำลายของของพี่สาวมั่ง แม่จะตีเราตลอด ตอนพ่ออยู่พ่อยังคอยปรามแม่ แต่พอพ่อไม่อยู่เราก็โดนด่า ตีเกือบทุกวัน เราทนมา 2ปีแล้ว ตอนนี้ทนไม่ไหวแล้วค่ะ เราควรจะทำยังไงดี ช่วยแนะนำหน่อยได้มั้ยคะ หรือแนะนำงานให้เราก็ได้ เราอายุ 15 อยู่ต่างจังหวัดค่ะ (รู้ว่ามีกฏหมายห้ามใช้แรงงานเด็กอายุต่ำกว่า 18 แต่เราอยากมีงานได้เงิน เผื่อแม่จะมองเราในแง่ดีมากขึ้น ไม่มองเราเป็นตัวภาระเหมือนทุกวันนี้) ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ