เราคิดเหมือนคุณ auddy เป๊ะเลย
แบบฉากที่อยู่ในวัง มิ้นต์เล่นดีนะ อารมณ์ได้มาก รำไป น้ำตาซึมไป กลั้นใจไป ดูอึดอัดแต่ก็ต้องรำต่อไป
ส่วนเจมส์ฉากนี้ก็เล่นดีมาก แบบมองด้วยสายตาเสียใจ รู้สึกผิด
เศร้าว่าถ้าเพียงขวัญรู้ความจริงแล้วจะเกิดอะไรขึ้น ดูสับสนไปหมด
แต่ก็ไม่กล้าทำอะไรผลีผลามเพราะยังอยู่ในงาน
แล้วตอนมิ้นต์ก้มลงมากราบ แล้วเจมส์พุ่งลงมาจับตัว แล้วเรียกขวัญ
เราชอบอารมณ์ตรงนี้มาก แบบดูรู้ว่า รณพีร์รักเพียงขวัญ
เขาไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ ไม่ได้อยากทำให้เพียงขวัญรู้สึกต้อยต่ำ เขาขอโทษ

ส่วนฉากนอกวัง มิ้นต์เล่นดีมาก พูดไปร้องไห้ไป ส่งอารมณ์มาเต็มสุดๆ
ที่พูดว่า วังที่แสนสวย คุณชายรณพีร์ที่แสนสูง ตอนนั่นอะ เราร้องไห้นะ แบบมันอินอะ
แต่เจมส์กลับส่งอารมณ์มาไม่เต็มยังไงไม่รู้อะ
เราเคยอ่านสัมภาษณ์จากไหนสักที่นะ เจมส์บอกว่าฉากนี้ยากที่สุด เพราะมันมีหลายอารมณ์
แบบรักเขา อยากขอโทษเขา อยากให้เขาให้อภัย เสียใจที่ทำให้คนรักร้องไห้
คือมีหลายอารมณ์เกิน เจมส์เลยทำได้ไม่สุดอะ แล้วบทพูดของรณพีร์ควรมีมากกว่านี้อะ ตอนที่ย่าอ่อนพูดๆอะไรออกมา
รณพีร์กลับนิ่งเงียบ ซึ่งผิดนิสัยของรณพีร์เกินไป ควรพูดแก้ไข หรือให้ข้อเท็จจริงกว่านี้อะ
ซีนนี้เลยดูไม่สุดเท่าไหร่อะ

เอาจริงนะ เราดูแล้วก็แบบ สงสารเข้าใจเพียงขวัญนะ ที่โดนคนรักโกหก ปิดบังความจริง
แต่ทำไมเธอไม่คิดบ้างว่าถ้ารณพีร์คิดกับเธอแค่ของเล่นมีชีวิต รณพีร์จำเป็นต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อเธอถึงขนาดนี้ไหม
ทำไมไม่คิดบ้างว่า คุณชายที่สูงส่งอย่างที่เธอพูด กลับทำอะไรหลายอย่างให้เธอมากขนาดนี้
เพื่อต้องการล้อเล่นกับความรู้สึกเธอเหรอ เธอดูไม่ออกจริงๆเหรอ

เราเลยไม่ค่อยอินและซึ้งมากนักนะ หรืออาจจะเพราะว่าเราชอบเจมส์ มาร์ มากเกินไป
เลยรู้สึกเห็นใจเจมส์ที่เป็นรณพีร์มากกว่ามิ้นต์ที่เป็นเพียงขวัญอะ
คือแบบช่วงหลังๆมานี้ ยอมรับเลยนะ ว่าเรารำคาญบทนางเอกมากกกกกกก
คือเธอเยอะสิ่ง กับผู้ชายที่ทุ่มเทให้เธอมากขนาดนี้ ทั้งๆที่เธอก็ไม่ได้มีอะไรเลย
เราเลยแอบเพลียและหมั่นไส้นางอะ

คุณ จขกท เข้าใจเรา ใช่ปะ แบบเราก็อ่าน comment ของกันและกันมานานแล้วเนอะ ตั้งแต่ละครเรื่องนี้ฉาย
เราเลยกล้าบ่นในกระทู้นี้อะ