ผมกับแฟนคบกันมาปีกว่าแล้วครับ แต่ว่าตลอดเวลาที่คบกันมาผมแทบไม่เคยเชื่อใจแฟนของตัวเองเลย ที่เป็นอย่างนี้เพราะมันมีสาเหตุ สาเหตุที่ว่าก็คือเธอเป็นคนเจ้าชู้ อัธยาศัยดีเกินไป ใครเข้ามาคุยก็คุยมีทั้งแอบคุยแล้วก็เปิดเผยครับ ที่ผ่านมาเราก็ทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้อยู่บ่อยๆ แต่มันก็เท่านั้นเธอไม่เคยที่จะเปลี่ยนตัวเองเพื่อผมเลย บางคืนเธอชอบหายไปทั้งคืนบ่อยๆ แล้วก้จับได้ทีหลังว่าเธอแอบหนีเที่ยว ทั้งไปกับเพื่อน และก็ไปกับคนที่เธอคุยด้วย ผมไม่รู้ว่าเธอหายไปทั้งคืนไปทำอะไรกันบ้างเพราะทะเลาะกันทุกครั้ง เธอก็บอกว่าเพื่อนทั้งนั้นแต่ผมก็ไม่ได้โง่ถึงขนาดแยกแยะอะไรไม่ถูกว่าเพื่อนหรืออะไร เพราะผมเคยเห็นในแชททางโทรศัพท์ที่เค้าคุยกันมันมากกว่าเพื่อนทั้งนั้น มีทั้งรักนะ คิดถึงนะ คุยเล่นถึงขนาดให้ไปหาที่บ้านยังมีเรย นี่หรอที่เรียกว่าเพื่อน และบางครั้งตอนที่เธออยู่กับผมมีผู้ชายโทรมาหา(อันนี้หลายครั้งมาก) พอผมรับเค้ากลับวางสายพอผมใหโทรกลับก็ไม่กล้าโทร ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ? แต่เธอก็บอกว่าที่เธอเป็นอย่างนี้ก็เพราะเธอเหงาผมไม่มีเวลาให้เธอเหมือนแต่ก่อน อาจเพราะเมื่อก่อนผมเรียนผมมีเวลาว่างมากกว่าแต่ก่อน แต่พอผมเรียนจบผมทำงานเวลามันก็น้อยลงไปแต่เธอไม่เคยเข้าใจแต่ถึงแม้ว่าผมทำงานทุกเที่ยงเวลาผมพักผมทานข้าวเสร้จไม่มีวันไหนที่ผมไม่เคยโทรหาเธอ บางทีทำงานว่างตอนไหนผมก็โทรหาเธอตลอด ตอนเย็นหลังเลิกงานผมก็โทรหาเธอแทบทุกวัน พอสี่ทุ่มเป็นเวลาที่ผมโทรฟรีผมก็โทรหาเธอ ผมโทรหาเธอวันละประมาณ 6-7 รอบอันนี้เค้าเรียกว่าน้อยหรือเปล่าเพราะผมคิดว่าเวลาที่ผมมีให้กับตัวเองยังน้อยกว่ามีให้เธอเลย เเต่เธอก็ไม่เคยเข้าใจ เธอก็ยังรักสนุกอยู่ผมยอมรับว่าผมรักเธอมากแต่ไม่รู้จะทำอย่างไรถึงทำให้เธอเปลี่ยนนิสัยของเธอได้ เมื่อก่อนผมตั้งใจว่าผมทำงานอยากเก็บเงินขอเธอเเต่งงานเราจะได้อยู่ด้วยกันแต่มาวันนี้ความคิดนั้นเริ่มหายไปทีละน้อยๆ จนเริ่มจะไม่มีความคิดนี้อยู่ในหัวแล้วผมน้อยใจมาก บางทีผมคิดว่าผมอยากจะเลิกกับเธอแต่ไม่รู้ทำไมผมทำไม่ได้สักทีผมเคยพยายามห่างออกจากเธอสองครั้งเเล้ว ครั้งแรกที่เราห่างกันเธอกลับทำสิ่งที่เลวร้ายที่สุดให้ผมจับได้เธอกลับไปนอนกับคนที่เทอคุยกันมานานมากเเล้ว คนนี้ผมจับได้หลายครั้งแล้วแต่เธอก็บอกว่าเธอจะเลิกๆ แต่จนเเล้วจนรอดเธอกลับไม่เลิกสุดท้ายก็ไปนอนกับเค้าแล้วก็โดนเค้าฟันเเล้วทิ้ง มันเป็นอะไรที่ทรมานมากครับสำหรับความรู้สึกนี้ แฟนตัวเองแท้ๆ แต่กลับโดนคนอื่นเอาไปฟันเเล้วทิ้ง ที่ผมรู้เรื่องทุกอย่างก็เพราะเธอพลาดครับไม่ได้ลบข้อความในไลน์ที่เธอคุยกับคนนั้น ผมทั้งเห็นภาพเธอดูดปากกับคนนั้น เห็นกอดกันมันทรมานจริงๆผมปาโทรศัพท์เธอทิ้งจนพังเป้นเสี่ยงๆเรยครับ ผมโมโหมากแถมที่สำคัญวันนั้ดันเป็นวันที่ 14 กุมภา วันวาเลนไทน์ด้วย ทั้งที่สองวันก่อนหน้านี้เธอยังมานอนกับผมเรยผมก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมผมถึงต้องยอมเธอเช่นนี้ทั้งที่ก่อนหน้านี้ผมคิดว่าเธอคง ไปนอนกับอื่นมาแล้วหลายคนแต่ครั้งนั้นผมจับไม่ได้ดังเช่นนี้ พอผมจับได้เขาก็ดีกับผมช่วงหนึ่งสักพักแววเริ่มออกจะเป็นอีหรอบเก่าเเล้ว ผมทั้งอยากเลิกกับเธอบางครั้งอยากจะทำแบบที่เธอทำด้วยซ้ำแต่ผมทำไม่ได้จริงๆ ทั้งที่มีผู้หญิงเข้ามามากมายแต่ทำไมผมถึงไม่เลือก
สุดท้ายนี้ผมขอฝากเรื่องเป็น อุทาหรณ์ครับแก่คนที่มีความรักว่า "ถ้าหากเราเลือกรักใครสักคน อย่าไปรักเขาหมดใจถ้ายังไม่เเน่ใจ"