เพลงนี้ มีความสำคัญ ที่ถูกกล่าวถึงไว้ในบทประพันธ์
หลังจากที่ชายพีร์ ถูกเพียงขวัญปฏิเสธรัก และประกาศแต่งงานกับคุณอัทธ์
เขาพยายามที่จะลืมเพียงขวัญโดยทำงานอย่างหนัก
และทำตัวให้ยุ่งเข้าไว้ รวมถึงการไปร่วมงานกาชาด ณ สวนอัมพร
ซึ่งในงานมีเวทีลีลาศ และการแสดงบัลเลต์การกุศล เรื่องมโนราห์...
สำหรับรณพีร์แล้ว กินรีซึ่งงานเพริศแพร้วที่สุดมีอยู่นางเดียว...
กินรีสาวสวยที่หล่นลงในอ้อมกอดของเขา ก่อนที่เธอจะขโมยหัวใจรัก
ของรณพีร์ไปด้วย เอามันไปเก็บไว้..ไม่มีวันคืนกลับมา
ความโหยหาถาโถมใส่นายทหารหนุ่มราวกับคลื่นลูกมหึมา เขานิ่วหน้าละสายตาจากเวที
ชำเลืองมองพี่ชายที่เติบโตมาด้วยกันอย่างหาหลักยึดเหนี่ยว...
ท่ามกลางบรรยากาศความรักหวานชื่อของคู่พี่ๆ
และความอึดอัดใจที่ต้องนั่งกับวิไลรัมภา เขาจึงเบือนหน้าไปยังเวทีด้วยความเพลียใจ

"เพลงอาทิตย์อับแสง บรรเลงขึ้น นางมโนราห์พรากจากพระสุธนอย่างอาดูร
ท่าทางเสียใจของนางปั่นป่วนจิตใจของผู้ชมยิ่งนัก ท่วงทำนองโศกสลดกินใจบีบเค้นคนไร้รักให้ห่อเหี่ยวยิ่งกว่าเก่า
แม้ไม่มีเนื้อร้อง รณพีร์ ก็จำได้ขึ้นใจ....

เคยชม
ร่วมภิรมย์ใจ
ด้วยความรักจริงยิ่งใหญ่
ผูกพันหัวใจเรามั่น

รักเอย
เคยอยู่เคียงกัน
ร่มเย็นมิเว้นวายวัน
ด้วยความสัมพันธ์ยืนยง

ทิวางาม
ยามอยู่เคียงคง
สุริยาแสงส่ง
ปวงชีวิตในโลกดำรงเริงใจ

ร้างกัน
วันห่างไปไกล
มืดมนหมองมัวปานใด
เยือกเย็นเข็ญใจรัญจวน

ไกลกัน
พาพรั่นใจครวญ
ร่างกายทรุดโทรมทุกส่วน
จิตใจร้อนรวนแรงอ่อน

รักเอย
เลยกลับอาวรณ์
ค่ำคืนฝืนใจไปนอน
ยิ่งดูเหมือนฟอนไฟลน

ทิวาทราม
ยามห่างดวงกมล
สุริยาหมองหม่น
ปวงชีวิตในโลกอับจนเสื่อมทราม

หวังคอย
คอยเฝ้าโมงยาม
จวบจนทิวาเรืองงาม
สบความรักยามคืนคง

รณพีร์ยิ้มหยันเมื่อนึกถึงเนื้อเพลงท่อนสุดท้าย  เขาคงไม่โชคดีเหมือนพระสุธนกับนางมโนราห์
ที่พรากจากกันเพียงชั่วเวลาสั้นๆ ก่อนกลับมารักกันดังเดิม

ความรักของเขาไม่มีวันคืนคง...
เขาได้สูญเสียเพียงขวัญไปแล้ว...ตลอดกาล


เนื้อหาบางส่วนจากบทประพันธ์เรื่อง คุณชายรณพีร์ โดยแพรณัฐ พิมพ์ครั้งที่ 8 มิถุนายน 2556, สำนักพิมพ์ พิมพ์คำ
ยังมีเรื่องราวข้อมูลความรู้ที่น่าสนใจอีกหลายอย่างในบทประพันธ์  ลองอ่านกันดูนะคะ