คือเราอยู่คอนโด แต่ตึกไม่สูงนัก โดยมี กำแพงใกล้วัด มีเพียงคลองเล็กๆกั้น เท่านั้น เมื่อเช้าเจ็ดโมง สดุ้งตื่นเพราะเสียงเพลงลูกทุ่ง ดัง มากๆๆๆๆ ดังกว่าทุกครั้งที่ได้ยินเวลาวัดจัดงาน  ทนอยู่เกือบครึ่งชั่วโมง รู้สึกไม่ไหวแล้ว  เลยเดิน ไปที่วัด กะว่าจะไปร้องทุกข์  ถามแม่ชีว่าเจ้าอาวาสอยู่ไหน แม่ชีบอกว่าไปบิณฑบาต เราก็กะจะรอ แม่ชีถามว่ามีอะไรเหรอ เราก็บอกท่านเรื่องเสียงเพลงดังมากๆตั้งแต่เจ็ดโมงคนหลายร้อยครอบครัวที่คอนโดยังไม่ตื่นก็ต้องตื่น   งานก็ยังไม่เริ่มจะรีบเปิดเพลงไปทำไม นี่มันเพิ่งจะ เจ็ดโมง  แม่ชีบอกว่าเดี๋ยวจะบอกเขาให้  แต่เราก็ยังไม่ไป กลัว ว่าจะเป็นแค่รับปาก แม่ชีเห็นเรายังไม่ไป เลย เดินไปบอก ชายวัยค่อนข้างรุ่น เข้าใจว่าเป็นคนงาน คนที่เปิดเพลงนั่นแหล่ะ เหมือนเขาเปิด เอนเตอร์เทนตัวเองขณะทำงานประมาณนั้น พอแม่ชีบอกเขาก็เดินไปหรี่เสียง และ อีก ประมาณ สิบนาทีก็ปิดไปเลย ยังไม่หมด ยังมี อีกลำโพงหนึ่ง อย่างใหญ่เลย อยู่ข้างวิหาร แต่เปิดเพลงแนวธรรมมะ เสียงดังน้อยกว่าเพลงลูกท่งนิดหนึ่ง เราก็เดินไปเมียงมอง เห็นพี่ผู้ชายใส่ชุดขาวอยู่แถวนั้น ก็เดินไปบอกเขาเหมือนที่บอกแม่ชี และบอกว่า จัดงานของวัดน่ะเราไม่มีปัญหาหรอก แต่ถ้าไม่ถึงเวลางานอย่าพึ่งเปิดเสียงดังขนาดนี้ได้ไหม พี่เขาก็เดินไปลดเสียงลงให้ ทันที  พอเราเดินกลับถึง คอนโด ช่วง แปดโมง เสียงยิ่งเหมือนจะหายไปเลย เรา เลย คิดว่า สงสัยเจ้าอาวาสกลับมาแล้วมีคนไปเรียนท่านหรือเปล่า  ตอน สิบโมงเช้า งานเริ่ม โฆษกวัดก็เริ่มประกาศประชาสำพันธ์งาน คราวนี้เสียง เบา เท่า การจัดงานของวัดทุกๆครั้ง อันนี้ เรารับได้ไม่มีปัญหา (ได้ยินชัดแต่ก็พอไหวนะ) แต่ที่น่ารักมากคือ ท่านโฆษกได้กล่าวขออภัยชาวบ้านที่อาศัยอยู่ละแวกนั้น หากกำลังพักผ่อน อยุ่ ก็ต้องขอ อภัยหากมีเสียงรบกวน บ้าง ทางวัดจะจัดงานเพียง สองวันเท่านั้น ท่าน พุดย้ำ ขออภัยถึง สองครั้งเลย
เราว่าเป็นเรื่องที่ดีมากเลยที่คนอยู่ร่วมกันในสังคมมีการสื่อสารกันชัดเจน (ดีกว่ามานั่งบ่นแล้ว ไม่ทำอะไร แล้วเลยไปโกรธวัด) ถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน เข้าใจ ในบทบาท หน้าที่และความจำเป็นของแต่ละคนแต่ละฝ่าย สาธุ ขอขอบคุณทางวัดขจรศิริ ที่ให้ความร่วมมือค่ะ และชื่นชมที่ท่านได้มีการประชาสัมพันธ์ให้เข้าใจ