ทำไมไม่มีฉากนี้อ่า ฟินมากนะบ่องตง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
นภานอนหลับห่างไป เพียงขวัญนอนไม่หลับมองที่ประตู สุขใจและปลอดภัยที่มีเขาอยู่ในบ้านเธอนอนยิ้มมีความสุข เสียงก่อกแก่ก เงาใต้ประตูเริ่มขยับ เพียงขวัญรีบหันหลังให้ทำเป็นหลับ ทั้งที่ไม่มีใครเห็น
รณพีร์เคาะประตู เพียงขวัญมองแม่เห็นแม่นอนอยู่ เธอเลยย่องออกมาเปิดประตู รณพีร์ยืนยิ้มอยู่
“เป็นไงบ้าง นอนหลับไหม ฉันหลับสนิทเลย กี่โมงแล้วเนี่ย”
เพียงขวัญแกล้งทำหาว เสแสร้งกลบเกลื่อน ไก๋ไปเรื่อย นภาง่วงมาก พูดทั้งที่ไม่ลืมตา งัวเงียพูด
“หนาวไหมพ่อพีร์ ยายขวัญเอาผ้าห่มให้พ่อพีร์อีกสิลูก”
“ขอบคุณครับ นอกชานมันหนาวจริงๆด้วย”
เพียงขวัญเดินไปหยิบผ้าห่มมา มองนภา เห็นนภาหลับไปแล้วหันหลังให้ รณพีร์แอบแตะมือ ที่ยื่นผ้าห่มให้ กระซิบเสียงเบา
“ได้นอนในบ้าน ใต้หลังคาเดียวกัน ใจมันเต้นจนนอนไม่หลับ”
เพียงขวัญเอียงอาย
“บ้าสิ”
“ตัวอยู่ข้างนอก แต่ใจอยู่ข้างใน ได้แต่ฝันว่าสักวัน จะไม่มีประตูแบบนี้”
เพียงขวัญอายหนักเข้าไปอีก
“เซี้ยวจริง...ไปนอนได้แล้ว”
เพียงขวัญปิดประตู รณพีร์ยิ้มออกไป
ชายพีร์นอนบ้านเพียงขวัญ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้