เมื่อวานผมกับแฟนไปกินข้าว ที่ศูนย์อาหารแฮปปี้แลนด์ บางกะปิ
เราสั่งข้าวหน้าเป็ดกินด้วยกัน
ใช่แล้วหล่ะ เรามักจะใจตรงกันเสมอ
และผมจะชอบสั่งชาเย็นกิน ส่วนเครื่องดื่มของเธอ
เธอจะกินนำ้คริสตัส ขวดละแปดบาท แบบไม่เย็น
ผมจำรายละเอียดเธอได้หมด ต่างจากเธอที่มักจะลืม รายละเอียดเกี่ยวกับตัวผมประจำ
เหมือนวันก่อน ที่เธอซื้อซุปไก่ แบรนด์ มาให้ผมกิน ทั้งๆที่ผมบอกไปหลายทีแล้วว่าผมไม่กิน
_________---------
ผมไปซื้อน้ำให้เธอ และของผม เราเริ่มต้นกินข้าวหน้าเป็ดกันอย่างอร่อย
และเมื่อกินไปได้เกือบครึ่ง เธอก็รู้สึกกระหายนำ้
เธอจึงหยิบขวดน้ำคริสตัล ขวดละ 8 บาท
มาแกะเพื่อที่จะกินน้ำ
เธอบรรจง ใช้เล็บสะกิด หยิก และ ฉีก พลาสติกที่หุ้มปากขวด เพื่อที่จะเปิดฝาน้ำ
"ทำอะไรหน่ะ" ผมถามเสียงดุ เธอทำหน้างงๆ
"ก็จะกินน้ำไง มีอะไรเหรอ"
"มีอะไรงั้นเหรอ....." ผมเริ่มกัดฟัน เธอทำให้ผมหัวเสียอีกแล้ว
"ผมบอกกี่ครั้งเเล้ว ว่า "ฝา" ขวดน้ำหน่ะ เวลาเปิดฝา ไม่ต้องไปเสียเวลา เเกะพลาสติก
ที่หุ้ม ฝาขวด !!!
หมุนเปิดไปทั้งยังงั้นเลย ทั้งฝาทั้ง
พลาสติกหุ้ม มันก็จะหลุดออกมาเอง
นี่คุณ จะมาเสียเวลามานั่งเเกะ มันทำไม"
"อ๊ะ!!!เค้าลืม เค้าขอโทษ"
"ขอโทษงั้นเหรอ!!!!"
ผมตวาด พร้อมกะแทกเเก้วน้ำเสียงดัง
จนโต๊ะข้างๆเริ่มหันมามอง"
"กี่ครั้งเเล้วที่คุณขอโทษ !! แต่ไม่เคยปรับปรุงมัน"
"ก็แค่เสียเวลาแกะนิดเดียวเอง!!!"
เธอพูดเสียงดังเเละเริ่มน้ำตาคลอเบ้า
ผมไม่ชอบเลย กับผู้หญิงขี้แย ที่คิดว่าน้ำตามันแก้ปัญหาได้ทุกเรื่อง
"แกะพลาสติกออก แล้วค่อยเปิด กับเปิดเลยทั้งพลาสติก เวลาที่เสียไป มันก็เลื่อมล้ำกันแค่ 10 กว่าวินาทีเอง"
"10 กว่าวิงั้นเหรอ"
ผมเริ่มกำหมัดแน่น เธอขอบเถียงข้างๆคูๆแบบไร้เหตุผมแบบนี้เสมอ
"10 วินาที ถ้าตลอดชีวิตคุณเปิดขวดน้ำแบบนี้มาตลอด
คุณลองคิดซิว่าคุนเสียเวลาไปเปล่าๆ กี่นาที กี่ชั่วโมง กี่วัน 10 วินาที ที่คุณบอกว่าไร้ค่า
ถ้าเป็นในอวกาศ รึในดอทเอ
10 วิที่คุนว่าคุณตายได้ถึงสองรอบเลย รู้มั้ย"
"แต่นั่นมันเกมส์"
เธอเถียงเบาๆ โดยไม่มองหน้าผม น้ำตาเริ่มไหลอาบแก้ม
"แล้วถ้าชีวิตจริงหล่ะ...ถ้าคุณไปอยู่ในสังคมภายนอกแล้วเกิดเอาวิธีการเปิดขวดน้ำแบบผิดๆนี้ ไปเผยแพร่ให้คนภายนอกใด้ทำตามหล่ะ
รู้มั้ยว่ามันจะเกิดผลเสียแค่ไหน"
--------
ทุกอย่างเงียบงัน ผมพูดกับเธอเบาๆ
"วันนี้กลับเองนะ ผมไม่ไปส่ง"
ผมพูดพร้อมหันหลังเดินจากเธอมา
ใช่เธอผิด และสมควรได้รับบทเรียนซะบ้าง
บทเรียนที่เธอเปิดขวดน้ำ ผิดวิธี
ขอกำลังใจด้วยครับ ทะเลาะกับแฟนอีกแล้ว..
เราสั่งข้าวหน้าเป็ดกินด้วยกัน
ใช่แล้วหล่ะ เรามักจะใจตรงกันเสมอ
และผมจะชอบสั่งชาเย็นกิน ส่วนเครื่องดื่มของเธอ
เธอจะกินนำ้คริสตัส ขวดละแปดบาท แบบไม่เย็น
ผมจำรายละเอียดเธอได้หมด ต่างจากเธอที่มักจะลืม รายละเอียดเกี่ยวกับตัวผมประจำ
เหมือนวันก่อน ที่เธอซื้อซุปไก่ แบรนด์ มาให้ผมกิน ทั้งๆที่ผมบอกไปหลายทีแล้วว่าผมไม่กิน
_________---------
ผมไปซื้อน้ำให้เธอ และของผม เราเริ่มต้นกินข้าวหน้าเป็ดกันอย่างอร่อย
และเมื่อกินไปได้เกือบครึ่ง เธอก็รู้สึกกระหายนำ้
เธอจึงหยิบขวดน้ำคริสตัล ขวดละ 8 บาท
มาแกะเพื่อที่จะกินน้ำ
เธอบรรจง ใช้เล็บสะกิด หยิก และ ฉีก พลาสติกที่หุ้มปากขวด เพื่อที่จะเปิดฝาน้ำ
"ทำอะไรหน่ะ" ผมถามเสียงดุ เธอทำหน้างงๆ
"ก็จะกินน้ำไง มีอะไรเหรอ"
"มีอะไรงั้นเหรอ....." ผมเริ่มกัดฟัน เธอทำให้ผมหัวเสียอีกแล้ว
"ผมบอกกี่ครั้งเเล้ว ว่า "ฝา" ขวดน้ำหน่ะ เวลาเปิดฝา ไม่ต้องไปเสียเวลา เเกะพลาสติก
ที่หุ้ม ฝาขวด !!!
หมุนเปิดไปทั้งยังงั้นเลย ทั้งฝาทั้ง
พลาสติกหุ้ม มันก็จะหลุดออกมาเอง
นี่คุณ จะมาเสียเวลามานั่งเเกะ มันทำไม"
"อ๊ะ!!!เค้าลืม เค้าขอโทษ"
"ขอโทษงั้นเหรอ!!!!"
ผมตวาด พร้อมกะแทกเเก้วน้ำเสียงดัง
จนโต๊ะข้างๆเริ่มหันมามอง"
"กี่ครั้งเเล้วที่คุณขอโทษ !! แต่ไม่เคยปรับปรุงมัน"
"ก็แค่เสียเวลาแกะนิดเดียวเอง!!!"
เธอพูดเสียงดังเเละเริ่มน้ำตาคลอเบ้า
ผมไม่ชอบเลย กับผู้หญิงขี้แย ที่คิดว่าน้ำตามันแก้ปัญหาได้ทุกเรื่อง
"แกะพลาสติกออก แล้วค่อยเปิด กับเปิดเลยทั้งพลาสติก เวลาที่เสียไป มันก็เลื่อมล้ำกันแค่ 10 กว่าวินาทีเอง"
"10 กว่าวิงั้นเหรอ"
ผมเริ่มกำหมัดแน่น เธอขอบเถียงข้างๆคูๆแบบไร้เหตุผมแบบนี้เสมอ
"10 วินาที ถ้าตลอดชีวิตคุณเปิดขวดน้ำแบบนี้มาตลอด
คุณลองคิดซิว่าคุนเสียเวลาไปเปล่าๆ กี่นาที กี่ชั่วโมง กี่วัน 10 วินาที ที่คุณบอกว่าไร้ค่า
ถ้าเป็นในอวกาศ รึในดอทเอ
10 วิที่คุนว่าคุณตายได้ถึงสองรอบเลย รู้มั้ย"
"แต่นั่นมันเกมส์"
เธอเถียงเบาๆ โดยไม่มองหน้าผม น้ำตาเริ่มไหลอาบแก้ม
"แล้วถ้าชีวิตจริงหล่ะ...ถ้าคุณไปอยู่ในสังคมภายนอกแล้วเกิดเอาวิธีการเปิดขวดน้ำแบบผิดๆนี้ ไปเผยแพร่ให้คนภายนอกใด้ทำตามหล่ะ
รู้มั้ยว่ามันจะเกิดผลเสียแค่ไหน"
--------
ทุกอย่างเงียบงัน ผมพูดกับเธอเบาๆ
"วันนี้กลับเองนะ ผมไม่ไปส่ง"
ผมพูดพร้อมหันหลังเดินจากเธอมา
ใช่เธอผิด และสมควรได้รับบทเรียนซะบ้าง
บทเรียนที่เธอเปิดขวดน้ำ ผิดวิธี