รอฉากชายหมอหอมแก้มกรองแก้วตั้งนาน มาซะที
รณพีร์นั่งทานอาหารร่วมกับพี่ชาย และพี่สะใภ้ เขาเห็นระวีรำไพรวบช้อนเร็วกว่าคนอื่นก็มองอย่างแปลกใจ
“อิ่มแล้วเหรอครับ น้องมะปราง ข้าวยังเหลือตั้งหลายคำ”
“มันตื้อๆน่ะคะ เลยทานไม่ค่อยลง”
ธราธรยิ้ม
“ช่วงนี้ต้องตระเวนไปแจกการ์ดแต่งงานผู้หลักผู้ใหญ่แทบทุกวัน คงเหนื่อยน่ะ”
ระวีรำไพแตะมือธราธร
“แต่พอได้คิดว่า การแต่งงานเป็นงานครั้งเดียวในชีวิตก็มีกำลังใจ หายเหนื่อยขึ้นเยอะเลยคะ”
ธราธรจับมือระวีรำไพ รณพีร์อารมณ์นี้ไม่อยากเห็นเดินหนี ได้แต่นั่งฟังเงียบๆ กรองแก้วตักข้าวเติมให้พุฒิภัทร
“เติมข้าวหน่อยนะคะ บ่ายนี้มีเวรผ่าตัด ตั้งสามเคส มื้อเย็นจะได้รับประทานตรงตามเวลารึเปล่าก็ไม่รู้”
พุฒิภัทรหอมแก้มกรองแก้ว
“แค่นี้คงอิ่มไปถึงพรุ่งนี้แล้วล่ะครับ”
กรองแก้วหยิกเบาๆ แล้วก็มองคนอื่นๆในโต๊ะ
“ไม่อายคนอื่นบ้างเหรอค่ะ”
ทั้งหมดกินไปคุยไป มีความสุข รณพีร์มองพี่ๆ คิดถึงเพียงขวัญ
cr. manager online
เจอแล้วฉากที่รอคอย
รณพีร์นั่งทานอาหารร่วมกับพี่ชาย และพี่สะใภ้ เขาเห็นระวีรำไพรวบช้อนเร็วกว่าคนอื่นก็มองอย่างแปลกใจ
“อิ่มแล้วเหรอครับ น้องมะปราง ข้าวยังเหลือตั้งหลายคำ”
“มันตื้อๆน่ะคะ เลยทานไม่ค่อยลง”
ธราธรยิ้ม
“ช่วงนี้ต้องตระเวนไปแจกการ์ดแต่งงานผู้หลักผู้ใหญ่แทบทุกวัน คงเหนื่อยน่ะ”
ระวีรำไพแตะมือธราธร
“แต่พอได้คิดว่า การแต่งงานเป็นงานครั้งเดียวในชีวิตก็มีกำลังใจ หายเหนื่อยขึ้นเยอะเลยคะ”
ธราธรจับมือระวีรำไพ รณพีร์อารมณ์นี้ไม่อยากเห็นเดินหนี ได้แต่นั่งฟังเงียบๆ กรองแก้วตักข้าวเติมให้พุฒิภัทร
“เติมข้าวหน่อยนะคะ บ่ายนี้มีเวรผ่าตัด ตั้งสามเคส มื้อเย็นจะได้รับประทานตรงตามเวลารึเปล่าก็ไม่รู้”
พุฒิภัทรหอมแก้มกรองแก้ว
“แค่นี้คงอิ่มไปถึงพรุ่งนี้แล้วล่ะครับ”
กรองแก้วหยิกเบาๆ แล้วก็มองคนอื่นๆในโต๊ะ
“ไม่อายคนอื่นบ้างเหรอค่ะ”
ทั้งหมดกินไปคุยไป มีความสุข รณพีร์มองพี่ๆ คิดถึงเพียงขวัญ
cr. manager online