วันนี้, เราเพิ่งถูกแฟนที่คบกันมาปีกว่าๆ บอกเลิก
อันที่จริง เรา 2 คนห่างๆ กันมาระยะหนึ่งแล้ว
เรารู้สึกว่า เรากับเค้ามีความฝันที่แตกต่างกัน ซักวันหนึ่งยังไงก็ต้องเลิกกัน
แต่แล้ววันที่ว่า ก็มาถึงเร็วกว่าที่คิด
ช่วงนี้เราไม่ค่อยมีเวลาให้กัน เรียนมหาลัยเดียวกัน แต่อยู่คนละคณะ
อาทิตย์นึงแทบไม่เจอหน้า วันนึงคุยโทรศัพท์กันไม่ถึง 1 นาที
หลังๆ มานี้ เพื่อนเราหลายคนมาเล่าให้ฟังบ่อยๆ ว่าเจอแฟนเราไปกับผู้หญิงอีกคน แต่เค้าบอกว่าเป็นรุ่นน้อง
เราเองก็รับรู้ได้ถึงความรู้สึกบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงไป
เราก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะน้องเค้าเยอะ ช่วงนี้เราก็เรียนหนัก งานเยอะ ไม่มีเวลาให้เค้าด้วย
อันที่จริง , ไม่ใช่แค่เค้าหรอกที่เปลี่ยน เพราะความรู้สึกของเราก็เปลี่ยนเหมือนกัน เพียงแค่เราไม่ได้บอกใคร
แล้ววันนี้เค้าก็โทร.มาหาเราตามปกติตอนเที่ยงๆ
เค้าพูดว่า คิดถึงนะ..คิดถึงนิดนึง แล้วถามว่าเราคิดถึงเค้ามั้ย
เราบอกว่า คิดถึง แล้วเราก็ขอโทษที่ไม่มีเสลาให้เค้าเลย
อยู่ดีๆ เค้าก็ถามว่า ... เราเข้มแข็งขึ้นรึยัง
เค้าพูดแค่นั้น.. เราก็รู้เลยว่า เค้าต้องหมายถึงเรื่องความรู้สึก และความสัมพันธ์ของเรา 2 คนแน่ๆ (น้ำตาตลอ)
เราบอกเค้าไปว่า .. ตอนนี้เรามีความสุขดี มีความสุขกับเรื่องเรียน เรื่องงาน ทุกอย่าง Happy มาก
เค้าอ้ำๆ อึ้งๆ ,, เรารู้สึกได้ เลยถามว่า มีอะไรหรือเปล่า พูดกันตรงๆ นะ,,, "ถอยไหม"
แล้วเค้าก็ร้องไห้ออกมา ... เค้าถามว่า เรากลับไปเป็นเพื่อนกันได้มั้ย
เราบอกว่าได้ .. เรากลับไปเป็นเพื่อนได้นะ (ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ เวลาทะเลาพกัน เราเคยบอกเค้าว่าถ้าเราเลิกกะใครจะเป็นเพื่อนกันไม่ได้จริงๆ)
เค้าถามว่า ไม่มีเค้าเราอยู่ได้มั้ย ,, เราบอกว่าอยู่ได้ สบายมาก ไม่มีปัญหา (พยายามยิ้มตอบไป)
เราบอกว่า... ความรู้สึกเราคือ ความรู้สึกดีๆ ยังมีให้ แต่ความรู้สึกว่าอยากอยู่ด้วยกันมันไม่มีแล้ว
เค้าบอกว่า อะไรที่เคยให้ไป ไม่ต้องเอามาคืนนะ ... เรา ok วางสายไป
ตอนแรก เราไม่คิดอะไร เรายิ้มได้ ร่าเริง จนเพื่อนว่าว่าไม่เหมือนคนที่เพิ่งเลิกกะแฟน
เราใช้ชีวิตตามปกติ Happy ไปกับกิจกรรมต่างๆ ที่ทำกับเพื่อน
โทร.หาแม่ เล่าให้แม่ฟังก็ยังหัวเราะ ร่าเริงได้อยู่ , จนแม่เป็นห้วง แต่เราก็ยิ้มได้เสมอ
จนกระทั่ง... เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา
อยู่ดีๆ เราก็คิดถึงเค้า , แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา ไหลไม่หยุด
อยู่ดีๆ มันก็เคว้ง มันเหงามาก มันรู้สึกแย่มากเลย
ทั้งที่ก่อนหน้านี้ เราก็คิดแล้วว่าเราต้องเลิกกัน, แล้วเราก็ไม่ได้คิดมากอะไร
เราคิดมาตลอดนะว่าเราจะบอกเลิกเค้า เพราะเรารู้สึกไม่ได้รักเค้าแล้ว เรา ok กับชีวิตมาก!
แต่ตอนนี้ อยู่ดีๆ ก็คิดว่า ,, อะไรๆ มันเปลี่ยนไปแล้วนะ ไม่มีเค้าแล้วนะ เราต้องอยู่คนเดียวแล้ว
เราคิดถึงเค้า คิดถึงวันเวลาที่อยู่ด้วยกัน คิดถึงสิ่ดีๆ ที่เค้าทำให้เรา คิดถึงมากๆ...
แต่ถ้าถามว่า อยากกลับไปคบกันมั้ย, พูดเลยว่าไม่อยาก
แต่ไม่รู้ทำไมน้ำตามันไหลไม่หยุดก็ไม่รู้
เราควรทำยังไงดี?
เราอยากหยุดร้องไห้, เราอยากเข้มแข็งให้มากกว่านี้ เราไม่อยากเป็นแบบนี้เลย
ถูกแฟนบอกเลิกตอนเที่ยงวัน, แต่น้ำตามันเพิ่งไหลตอนเที่ยงคืน เพิ่งรู้สึกตัวว่ามันเจ็บมากๆ เลย
อันที่จริง เรา 2 คนห่างๆ กันมาระยะหนึ่งแล้ว
เรารู้สึกว่า เรากับเค้ามีความฝันที่แตกต่างกัน ซักวันหนึ่งยังไงก็ต้องเลิกกัน
แต่แล้ววันที่ว่า ก็มาถึงเร็วกว่าที่คิด
ช่วงนี้เราไม่ค่อยมีเวลาให้กัน เรียนมหาลัยเดียวกัน แต่อยู่คนละคณะ
อาทิตย์นึงแทบไม่เจอหน้า วันนึงคุยโทรศัพท์กันไม่ถึง 1 นาที
หลังๆ มานี้ เพื่อนเราหลายคนมาเล่าให้ฟังบ่อยๆ ว่าเจอแฟนเราไปกับผู้หญิงอีกคน แต่เค้าบอกว่าเป็นรุ่นน้อง
เราเองก็รับรู้ได้ถึงความรู้สึกบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงไป
เราก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะน้องเค้าเยอะ ช่วงนี้เราก็เรียนหนัก งานเยอะ ไม่มีเวลาให้เค้าด้วย
อันที่จริง , ไม่ใช่แค่เค้าหรอกที่เปลี่ยน เพราะความรู้สึกของเราก็เปลี่ยนเหมือนกัน เพียงแค่เราไม่ได้บอกใคร
แล้ววันนี้เค้าก็โทร.มาหาเราตามปกติตอนเที่ยงๆ
เค้าพูดว่า คิดถึงนะ..คิดถึงนิดนึง แล้วถามว่าเราคิดถึงเค้ามั้ย
เราบอกว่า คิดถึง แล้วเราก็ขอโทษที่ไม่มีเสลาให้เค้าเลย
อยู่ดีๆ เค้าก็ถามว่า ... เราเข้มแข็งขึ้นรึยัง
เค้าพูดแค่นั้น.. เราก็รู้เลยว่า เค้าต้องหมายถึงเรื่องความรู้สึก และความสัมพันธ์ของเรา 2 คนแน่ๆ (น้ำตาตลอ)
เราบอกเค้าไปว่า .. ตอนนี้เรามีความสุขดี มีความสุขกับเรื่องเรียน เรื่องงาน ทุกอย่าง Happy มาก
เค้าอ้ำๆ อึ้งๆ ,, เรารู้สึกได้ เลยถามว่า มีอะไรหรือเปล่า พูดกันตรงๆ นะ,,, "ถอยไหม"
แล้วเค้าก็ร้องไห้ออกมา ... เค้าถามว่า เรากลับไปเป็นเพื่อนกันได้มั้ย
เราบอกว่าได้ .. เรากลับไปเป็นเพื่อนได้นะ (ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ เวลาทะเลาพกัน เราเคยบอกเค้าว่าถ้าเราเลิกกะใครจะเป็นเพื่อนกันไม่ได้จริงๆ)
เค้าถามว่า ไม่มีเค้าเราอยู่ได้มั้ย ,, เราบอกว่าอยู่ได้ สบายมาก ไม่มีปัญหา (พยายามยิ้มตอบไป)
เราบอกว่า... ความรู้สึกเราคือ ความรู้สึกดีๆ ยังมีให้ แต่ความรู้สึกว่าอยากอยู่ด้วยกันมันไม่มีแล้ว
เค้าบอกว่า อะไรที่เคยให้ไป ไม่ต้องเอามาคืนนะ ... เรา ok วางสายไป
ตอนแรก เราไม่คิดอะไร เรายิ้มได้ ร่าเริง จนเพื่อนว่าว่าไม่เหมือนคนที่เพิ่งเลิกกะแฟน
เราใช้ชีวิตตามปกติ Happy ไปกับกิจกรรมต่างๆ ที่ทำกับเพื่อน
โทร.หาแม่ เล่าให้แม่ฟังก็ยังหัวเราะ ร่าเริงได้อยู่ , จนแม่เป็นห้วง แต่เราก็ยิ้มได้เสมอ
จนกระทั่ง... เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา
อยู่ดีๆ เราก็คิดถึงเค้า , แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา ไหลไม่หยุด
อยู่ดีๆ มันก็เคว้ง มันเหงามาก มันรู้สึกแย่มากเลย
ทั้งที่ก่อนหน้านี้ เราก็คิดแล้วว่าเราต้องเลิกกัน, แล้วเราก็ไม่ได้คิดมากอะไร
เราคิดมาตลอดนะว่าเราจะบอกเลิกเค้า เพราะเรารู้สึกไม่ได้รักเค้าแล้ว เรา ok กับชีวิตมาก!
แต่ตอนนี้ อยู่ดีๆ ก็คิดว่า ,, อะไรๆ มันเปลี่ยนไปแล้วนะ ไม่มีเค้าแล้วนะ เราต้องอยู่คนเดียวแล้ว
เราคิดถึงเค้า คิดถึงวันเวลาที่อยู่ด้วยกัน คิดถึงสิ่ดีๆ ที่เค้าทำให้เรา คิดถึงมากๆ...
แต่ถ้าถามว่า อยากกลับไปคบกันมั้ย, พูดเลยว่าไม่อยาก
แต่ไม่รู้ทำไมน้ำตามันไหลไม่หยุดก็ไม่รู้
เราควรทำยังไงดี?
เราอยากหยุดร้องไห้, เราอยากเข้มแข็งให้มากกว่านี้ เราไม่อยากเป็นแบบนี้เลย