เนื่องจาก Last Summer ไม่ใช่หนังผีประเภทสปอยด์จบใน 1 ประโยค   ประเภท "ไอ้แจ็ค ฆ่าน้อยหน่าตาย"
ฉะนั้นรีวิวจึงค่อนข้างยาวเล็กน้อย  ขอเขียนตามความเห็นของตัวเองดังนี้



Last Summer เป็นเรื่องราวว่าด้วยตัวละครที่ความป่วยๆทางจิต  ทั้ง 6 ตัวละครดังนี้
(อาจจะมีประโยชน์สำหรับคนที่ดูตามหนังไม่ทัน)

จอย (อาย พิมพกานต์ แพร่คุณธรรม)
นร.ปลายที่เป็นสาวป๊อปประจำโรงเรียน  และเป็นดาราดาวรุ่งอนาคตไกล และมีแม่ที่รักจอยมากๆและกดดันเธอมากๆ

มีน (ปันปัน สุทัตตา อุดมศิลป์)
เป็นเพื่อนสนิทของจอย ที่ไม่มีอะไรสู้จอยได้ซักอย่าง แม่ไม่สนใจ-ไม่ป๊อบปูล่า-ผู้ชายเมิน
มีเพียงสิ่งเดียวที่มีนทำได้ดีกว่า  และดีกว่ามากๆ  นั่นก็คือการเรียน

สิงห์  (เก้า จิรายุ ละอองมณี)
หนุ่มหล่อ พ่อหวง รวย คะนองตามประสาวัยรุ่น  (มีประเด็นพ่อกดดันเล็กน้อย)

กานต์(สบาย กฤษส ถาปนพิทักษ์กิจ)
เพื่อนของสิงห์  ที่คะนองขั้นกว่า

ติ่ง (เบสท์ เอกวัฒน์ เอกอัจฉริยา)
น้องชายของจอยที่  แม่ไม่รัก ทรีทลูกเป็นคนดูแลพี่สาว (อะไรคือเหตุผลของการตั้งชื่อลูกว่า จอยกับติ่งหรอ... งงจริงๆ)

แม่ของจอย (เง็ก กัลยา เลิศเกษมทรัพย์)
แม่ที่รักและหวง ห่วงจอยมากๆ มากจนลืมไปว่ามีลูกอีกคน  แม่ผู้มีคติว่า "ต้องเป็นที่1 ในทุกๆเรื่อง"



หนังเริ่มด้วยประเด็นที่อยู่ในทีเซอร์  ตัดฉับๆๆๆจนถึงฉากจอยตาย
สิงห์และกานต์พยายามซ่อนศพ  และมีนที่ร้องอยากกลับบ้านตลอดเวลา
ผีหลอกๆหลอนๆ  หลอกแบบสะดุ้งๆ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้และมีเหตุการณ์ที่ทำให้ สิงห์และกานต์ไม่ได้กลับมาอีก
(ในส่วนนี้เก้าแสดงได้ดี คือทั้งรักและกลัวความผิด  และดูจิตๆในเวลาเดียวกัน.. ถือว่าผ่านสบายๆ)

หลังจากกลับมาจากทะเล  เมื่อไม่มีจอย  มีนก็กลายเป็นสาวป๊อบประจำโรงเรียนแทน
มีรุ่นน้องกรี๊ดๆ ดูน่าจะเป็นชีวิตที่น่าพอใจ  ถ้าไม่มีเหตุการณ์ที่ตามหลอนมีนตลอดเวลา
ช่วงนี้ผีก็หลอนๆๆ หลอกๆๆๆ .. ให้อารมณ์อึดอัด (คนละอารมณ์กับตอนหลอกเก้า)
(ปันปัน เล่นได้ดีมากๆๆๆ จากหน้าตาดูใสๆ-มีเหวี่ยงๆจิกๆ-มีมุมน่าสงสาร-ไปจนจิตสุดๆ   ง่า...เค้ากลัวปันปัน)

องค์สุดท้ายของหนังเป็นองค์ที่เฉลยปมของเรื่องทั้งหมด
ว่าด้วยเรื่องราวของติ่งและแม่  เป็นการมาแบบงงๆ เพราะในทีเซอร์ไม่ได้บอกไว้
แต่เนื้อเรื่องเป็นเรื่องราวที่ต่อเนื่องกันมา ก็เลยไม่ได้รู้สึกแปลกแยก  (คือไม่ใช่หนังผีแบบผี 3 บาท)  แต่ก็ไม่ราบรื่นเท่าไหร่  ..  
เป็นเรื่องราวของผีจอยที่มาหลอกน้อง ..  เรียกได้ว่าเป็นการหลอกผีที่น่าประทับใจที่สุดในเรื่อง  (ในใจคิดว่าคนคิดจะครีเอทไปไหน)

พร้อมบทสรุปที่คลายทุกปมอย่างน่าประทับใจ
ถ้าถามว่าหนังเรื่องนี้คล้าย i know what you did last summer มั๊ย.. ขอตอบว่า "ไม่"
หนังเรื่องนี้ให้อารมณ์ ลัดดาแลนด์มากกว่า ... แต่เป็นลัดดาแลนด์ ในเวอร์ชั่นที่มีความเป็นหนังผีอยู่มาก



สรุปข้อดีของหนัง

1.เป็นหนังผี  ที่ผีเป็นตัวละครที่มีเหตุผลมากๆ   คือดูจบกลับไปแล้วได้ข้อคิด  ไม่ใช่แค่ผีหลอกแฮ่ๆๆ  
แต่จะรู้สึกว่า "เราเข้าใจเธอนะ..ผีจอย"

2.นักแสดงแสดงได้ดีมากๆ  โดยเฉพาะปันปัน  ลืมภาพเต้ย-สาวน้อยน่าสงสารที่โดนรุมตบไปเลย  งานนี้เธอไม่น่าสงสารแบบนั้นหรอก
หลายฉากที่ปันปันต้องเล่นคนเดียว  ไม่ว่าจะเป็นน้อยใจ-กลัว-หลอน-อิจฉา-ผวา-สำนึกผิด  ส่วนใหญ่ปันปันเล่นคนเดียว
แต่เล่นได้แตกต่างมากๆ  นับถือเลยสำหรับนักแสดงอายุ 16 ปีคนนี้   ... ลุ้นให้ปันปันได้ซักรางวัลในปีนี้
แต่ถามว่านักแสดงคนอื่นๆเล่นดีมั๊ย  ก็ดีหมดเลยนะ  ไม่ว่าจะเป็นอาย-สบาย-เบสท์  ดูแล้วไม่สะดุดตา
อันที่จริงเก้าก็เล่นดีมากๆเลย  แต่ปันปันอยู่ในระดับที่น่าประทับใจมาก ..  ทุกคนที่ออกจากโรงเลยชมปันปันซะเยอะ(จนลืมเก้า)

3.ผีหลอกแบบหลอนๆ  ส่วนตัวเราชอบมากกว่ามาเป็นตัวๆ

4.เพลงตอนจบของ singular ทำให้หนังซึ้ง  และจบแบบอิ่ม



ข้อที่ไม่ค่อยประทับใจ
1.ลำดับการเล่าเรื่องไม่ค่อยสมูธเท่าไหร่   แต่ไม่ถึงกับทำให้หนังขี้เหร่   แต่ก็จะมีอารมณ์งงนิดนึง
2.หลายฉากที่ผีหลอก  ไม่ค่อยแปลกใหม่เท่าไหร่    เทใจให้กับฉากหลอกผีน้องชายที่บ้านมากที่สุด ชอบทุกฉาก(อันนี้ก็สร้างสรรค์เกิ๊น)

สรุป
ว่าเป็นหนังไทยที่อยู่ในระดับที่น่าไปดูอีกเรื่องนึ่ง   เป็นหนังที่จบแบบประทับใจ  และให้อะไรกับคนดู
นักแสดงแสดงได้ไหลลื่น  คนทำหนังตั้งใจทำดี  ถือว่าดีในระดับของค่ายหนังใหม่อย่าง Talent 1 Movie Studio
สุดท้าย ปันปันสวยมาก (อันนี้ส่วนตัวสุดๆ)