ขอเล่า มุมดีๆ ของศาสนากันบ้าง เดี๋ยวชาวพุทธจะ พากันระอา เรื่องที่อยากเล่า เป็นเรื่องของญาติ อายุเท่าผมนี่แหละ สนิทกันพอสมควร

ขอเรียกว่า เอก (ชื่อจริงๆไม่สมมุต) เป็นคนดื้อ เอาแต่ใจ ลูกชายคนเล็ก หัวสูง ไฮโซ ฟังเพลงฝรั่ง(ผมฟังแต่ลูกทุ่ง) ติดเที่ยว ติดเพื่อน เรียนก็ไม่สนใจ ที่บ้านก็ ชนชั้นกลาง พี่ๆน้องทำงานดีๆ แต่ครอบครัว รักกันดี      

อยู่ๆ ไปบวช   ผมก็ไปงานบวชนะ ก็บวชแบบบ้านนอก มีกินเลี้ยง เหมือนบวชประเพณีทั่วไป  ผมก็เคยคุยกัน ว่าจะบวชกี่วัน มันยังคะนองปาก บวชสามวัน ขอเป็นเจ้าอาวาส ถ้าได้ก็ไม่สึก     โชคดี วาสนาถึง ได้ไปอยู่วัด ออกแนว ปฎิบัติธรรม และสอนธรรม   แล้วผมก็ห่างหายไปทำงานของผม  จน ตาผมเสีย กลับไปงานศพ ผมก็ถามพ่อ ของเอกว่า เอกสึกยัง เพราะนานแล้ว หลายปี ตา(พ่อของเอก ผมเรียกว่า ตา) บอก ไม่สึก และก็ไม่เห็นบ่นอยากสึก ตอนนี้ เป็นพระอาจารย์สอน ธรรมะ ผมก็อนุโมทนาด้วย ที่ศาสนา สอนให้คนที่ เกเรคนหนึ่ง กลายเป็นพระอาจารย์  

สักพัก พระเอก (ผมเห็น ด้วยปากห่ามๆ ก็ตะโกน ขอเชิญพระเอก ขึ้นอาสนะได้แล้วครับ เพราะความสนิทแม้ในงานศพ)  กิริยามารยาท สำรวม เรียบร้อย อิ่มเอิบมาก ดูแล้ว สงบ กลายเป็นคนละคนเลย ก็คุยกันไปเรื่อย ก็บอกว่าผมคงสบายรวยแล้ว ท่านบอกว่า ท่านก็รวย ท่านมีโบสถ์ มีศาลา หลังใหญ่ รวยกว่าผมอีก บ้านผมยังต้องผ่อน ท่านอยากนอนโบสถ์ ก็ไปนอน อยากนอนศาลา ก็ไปนอน ไม่น่าเบื่อเหมือนผมที่นอนได้แต่ที่บ้าน  ตอนนี้เห็นเอาดีทางด้านธรรมะ เห็นว่าได้นักธรรมเอกแล้ว   เกือบสิบปีแล้วไม่เจอท่านอีกเลย ยังไม่สึกสักที   จากเด็กช่างกล กลายเป็นพระอาจารย์สอนธรรมะ......อนุโมทนา วาสนาของใครของมัน ฉันขอขายข้าวมันไก่ต่อไป

(ภาพประกอบไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อหา ประกอบให้สวยๆเท่านั้น)