ขาวเป็นแมวจรที่อยู่ในซอยคอนโด ถูกเอามาปล่อยตั้งแต่ยังเล็กกับน้องสีน้ำตาลครอกเดียวกันอีกหนึ่งตัว

วันที่ได้เจอกับขาวเป็นครั้งแรก ขาวตัวมอมไปหมด นั่งส่งเสียงร้องอยู่ที่ข้างถนน ส่วนน้องของขาวหลบอยู่ใต้ท้องรถไม่ยอมออกมา

ที่คอนโดไม่ให้เลี้ยงสัตว์ ก็เลยตัดสินใจอุ้มขาวกับน้องไปหลบฝนที่ตรงทางเข้าตึกก่อนจะย้อนออกไปซื้อนมแพะมาเทใส่ถ้วยให้ทั้งสองตัวกิน โชคดีที่พี่ยามและเจ้าของที่นี่เป็นคนรักสัตว์ จึงเมตตาให้ขาวกับน้องได้หลบฝนและอาศัยอยู่แถวนั้นตลอดมา

ขาวกับน้องอยู่ที่นี่อย่างมีความสุข พี่หมาจรที่เป็นเจ้าถิ่นสองตัวก็ใจดี ไม่เคยเห่าหรือกัดแมวตัวไหน

ขาวโตขึ้นมาเป็นแมวสาวนิสัยน่ารัก เรียบร้อย ไม่ซน เวลาใครร้องเรียก ขาวจะหันมาและร้องทักทายกลับทุกครั้ง

ทุกวันเมื่อถึงเวลาที่ผมกลับจากทำงาน ขาวกับน้องจะมานั่งรออยู่ที่หน้าปากซอย ก่อนจะเดินไปส่งถึงทางเข้าคอนโด รอจนเห็นผมขึ้นลิฟท์ไปแล้วจึงกลับไป

ตอนเช้าก็เช่นกัน เมื่อถึงเวลาที่ผมจะออกไปทำงาน ขาวก็จะมารอ เพราะรู้ว่าจะได้กินอาหารเปียกของโปรดของขาว

ขาวติดผมมาก เหมือนเป็นเงาตามตัว ไม่ว่าไปไหนก็จะเดินตามและร้องเรียก แต่ขาวรู้ว่าตัวเองเป็นแมว รู้ว่าตัวเองต้องอยู่ที่ไหน ขาวไม่เคยดื้อจะตามเข้าไปในตึกเลยแม้แต่ครั้งเดียว

ขาวอยู่มาสองปีกว่าโดยไม่มีทีท่าว่าจะติดสัด ทำให้ทุกคนเข้าใจไปว่าขาวเป็นหมันตามธรรมชาติ แต่แล้ววันหนึ่งขาวก็เกิดท้องขึ้นมา

ทันทีที่รู้ว่าขาวท้อง ผมก็โทรไปหาแม่ที่บ้าน บอกว่าถ้าขาวคลอดจะให้แม่ช่วยดูแลลูกแมวให้ ส่วนขาวผมจะเอาไปทำหมัน

แต่นั่นคือสัญญาที่ผมไม่มีโอกาสได้ทำ...

ขาวหายไปสองวัน เป็นอันเข้าใจว่าน่าจะหลบไปคลอดลูก ผมตั้งใจว่าถ้าขาวกลับมาขอข้าวกินจะตามไปดูว่าคลอดลูกไว้ที่ไหน จะได้พาตัวมาให้หมดทั้งครอบครัว

แต่เช้าวันนี้ พี่ยามขึ้นมาเคาะประตูเรียกผมถึงห้อง บอกว่าขาวกลับมาแล้ว อยู่ในล๊อบบี้... อยากให้ผมรีบลงไปดู

ขาวไม่เคยเข้ามาในตึกมาก่อน พี่ยามบอกว่าขาวพยายามจะเข้ามาให้ได้ ใครจะจับออกก็ขู่ ยอมให้ผมเข้าไปใกล้ได้คนเดียว ท้องของขาวยังโต แต่สิ่งที่เป็นปัญหาคือลูกของขาวยังคาอยู่ที่ปากช่องคลอด ขาวไม่สามารถคลอดออกมาได้

ผมรีบวิ่งขึ้นไปหยิบผ้าขนหนูมาห่อตัวขาวและพาไปหาหมอ หมอตัดสินใจทำการผ่าคลอดเพื่อช่วยขาวเอาไว้ เพราะลูกของขาวหมดโอกาสรอดแล้ว แต่ก็สายเกินไป ไม่รู้ว่าขาวทนเจ็บแบบนั้นมานานเท่าไหร่ก่อนจะออกมาวันนี้ ขาวจากไปด้วยอาการติดเชื้อในกระแสเลือด

หลังจากจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายเสร็จ ผมพาร่างของขาวกลับมา ฝังไว้ใต้ต้นไม้ที่ขาวชอบนอนเป็นประจำ ลูบหัวเขาครั้งสุดท้าย น้ำตาที่กลั้นเอาไว้ตั้งแต่ตอนอยู่โรงพยาบาลมันไหลออกมาไม่หยุด

ไปดีนะลูกนะ ขอโทษที่ดูแลหนูได้ไม่ดีไปกว่านี้ ขอโทษที่ช่วยหนูเอาไว้ไม่ทัน

ขอบคุณที่มาอยู่ให้ได้รัก ได้เอ็นดุ ถึงจะแค่ไม่นาน แต่หนูก็ทำให้ทุกคนที่นี่มีความสุขมาก ถ้าเกิดชาติหน้ามีวาสนาต่อกันอีก ก็ขอให้ได้กลับมาเจอกันนะลูก