อ้างอิงข้อมูลจาก สกู๊ปออนไลน์ ผ่าวงการสงฆ์ พ.ศ.2556 ยุคผ้าเหลืองเสื่อมสุดขีด…?
http://m.thairath.co.th/content/life/352256
พระไพศาล วิสาโล เจ้าอาวาสวัดป่าสุคะโต พระนักวิชาการนักคิดนักเขียนพระพุทธศาสนารุ่นใหม่ เป็นนักปฏิบัติธรรมชื่อดัง เห็นว่าเหตุการณ์วงการสงฆ์เสื่อมนั้นมันเกิดขึ้นทุกยุค-สมัย โดยเฉพาะในยุคที่เทคโนโลยีทันสมัยมากขึ้น ข้อมูลข่าวสารเหล่านี้ถึงกันอย่างรวดเร็ว
“อาตมายอมรับว่ายุคนี้เป็นอีกยุคหนึ่งที่พระสงฆ์เสื่อมมากที่สุดยุคหนึ่ง เหตุที่เป็นเช่นนี้ เพราะเราอยู่ในยุควัตถุนิยม บริโภคนิยม ทุนนิยมมันแพร่หลายไปกว้างขวาง ทำให้พระลุ่มหลงไปกับสิ่งเหล่านี้มากๆ และยิ่งสมัยนี้พระสงฆ์นั้นแยกขาดจากชุมชนไปไกลมาก สมัยก่อนชุมชนจะเป็นตัวควบคุม แต่ตอนนี้พระไม่ค่อยแคร์สังคมหรือชุมชนรอบข้างแล้ว และที่สำคัญชุมชนรอบๆ ข้างก็ไม่ได้สนใจพระ ฉะนั้นพระท่านก็มีอิสระว่าจะทำอะไร ถ้าทำไม่ดี หรือประพฤติตัวย่อหย่อน ก็ทำได้ง่ายขึ้น”
พระไพศาลชี้ว่า สิ่งสำคัญที่ทำให้วงการสงฆ์มาถึงยุคเสื่อมแบบนี้ ปฏิเสธไม่ได้ว่าปัญหาใหญ่ระดับโครงสร้างมาจากคณะสงฆ์มหาเถรสมาคม ผู้ทำหน้าที่ดูแลกติกาอ่อนแอ ขาดประสิทธิภาพไม่ได้เน้นการพัฒนาจิตใจ เน้นแต่การปฏิบัติทำสมาธิ ภาวนา จึงไม่มีแรงที่จะต่อต้าน ไม่มีภูมิคุ้มกันบริโภคนิยมในจิตใจ
“วิธีการเดียวที่จะแก้ไขปัญหานี้ได้ก็คือ การปฏิรูปการปกครองของคณะสงฆ์ เนื่องจากกติกา และการปกครองของคณะสงฆ์ในยุคนี้ ถดถอย ขาดประสิทธิภาพ จึงต้องปรับปรุงระบบของคณะสงฆ์ให้ดีขึ้น คณะสงฆ์ต้องเท่าทันกับสังคมที่เน้นบริโภคนิยม ตอนนี้ มันเป็นปัญหาทั้งระบบ ทั้งโครงสร้างของคณะสงฆ์ รูปแบบของคณะสงฆ์ทุกวันนี้ มีต้นแบบตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 คือ 100 กว่าปีมาแล้ว ขณะที่การปกครองบ้านเมืองในรอบ 100 ปีนั้น มีการปฏิรูปและเปลี่ยนแปลงไปมาก แต่ของโครงสร้างของคณะสงฆ์เรามาจากยุครัชกาลที่ 5 ทำให้ไม่มีการปรับปรุงเปลี่ยนแปลง เรื่องทั้งหมดไปกระจุกที่มหาเถรสมาคม ซึ่งท่านก็ไม่มีกำลังที่จะดูแลทั่วถึง ฉะนั้นจึงต้องมีการปฏิรูปให้มีการกระจายอำนาจมากขึ้น เป็นการปฏิรูปแบบปกครอง แบบส่งเสริมเรื่องการศึกษาของคณะสงฆ์ ไม่มุ่งใช้อำนาจ เพราะใช้อำนาจก็ไม่ได้ผล”
ทั้งนี้ พระไพศาล ยังยกตัวอย่างจากข่าวกรณีพระสะสมรถโบราณว่าถ้าเป็นสมัยก่อนทำได้ยาก เพราะผู้ปกครองสงฆ์ครูบาอาจารย์จะไม่ให้ทำ ตักเตือนหรือลงโทษซะด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้การปกครองของคณะสงฆ์อ่อนแอ บางทีผู้ปกครองคณะสงฆ์ก็อาจจะเกรงใจพระรูปนั้นด้วยว่ามีเส้นสายกับผู้มีอำนาจในทางโลกหรือวงการของคณะสงฆ์ ทำให้ไม่กล้าดำเนินการอะไร สมัยก่อนทำเรื่องแบบนี้ได้ยาก เพราะมีการควบคุมกวดขันมาก
“หรืออย่างกรณีพระนั่งเครื่องบินเจ็ตใช้ของแบรนด์เนม จริงๆ เรื่องของแบรนด์เนมนั้นเป็นเรื่องเล็กมากเมื่อเทียบกับความประพฤติที่ย่อหย่อนของฝ่ายนั้น เวลาบวชพระต้องมีข้อพิจารณา 10 ประการ หนึ่งในนั้นคือ ภิกษุ ต้องพิจารณาระลึกเสมอว่าเราต้องเป็นผู้ที่เลี้ยงง่าย อยู่อย่างสมถะ ถ้าเผื่อว่าพระสงฆ์ หรือชุมชนเข้มแข็งพระที่ประพฤติแบบนี้ก็จะอยู่ยาก แต่รวมๆ แล้ววิธีแก้ปัญหาก็คือต้องปฏิรูปคณะสงฆ์ทั้งระบบ”
พระไพศาล วิเคราะห์ 2556 ยุคพระเสื่อมสุดขีด เพราะอะไร?
http://m.thairath.co.th/content/life/352256
พระไพศาล วิสาโล เจ้าอาวาสวัดป่าสุคะโต พระนักวิชาการนักคิดนักเขียนพระพุทธศาสนารุ่นใหม่ เป็นนักปฏิบัติธรรมชื่อดัง เห็นว่าเหตุการณ์วงการสงฆ์เสื่อมนั้นมันเกิดขึ้นทุกยุค-สมัย โดยเฉพาะในยุคที่เทคโนโลยีทันสมัยมากขึ้น ข้อมูลข่าวสารเหล่านี้ถึงกันอย่างรวดเร็ว
“อาตมายอมรับว่ายุคนี้เป็นอีกยุคหนึ่งที่พระสงฆ์เสื่อมมากที่สุดยุคหนึ่ง เหตุที่เป็นเช่นนี้ เพราะเราอยู่ในยุควัตถุนิยม บริโภคนิยม ทุนนิยมมันแพร่หลายไปกว้างขวาง ทำให้พระลุ่มหลงไปกับสิ่งเหล่านี้มากๆ และยิ่งสมัยนี้พระสงฆ์นั้นแยกขาดจากชุมชนไปไกลมาก สมัยก่อนชุมชนจะเป็นตัวควบคุม แต่ตอนนี้พระไม่ค่อยแคร์สังคมหรือชุมชนรอบข้างแล้ว และที่สำคัญชุมชนรอบๆ ข้างก็ไม่ได้สนใจพระ ฉะนั้นพระท่านก็มีอิสระว่าจะทำอะไร ถ้าทำไม่ดี หรือประพฤติตัวย่อหย่อน ก็ทำได้ง่ายขึ้น”
พระไพศาลชี้ว่า สิ่งสำคัญที่ทำให้วงการสงฆ์มาถึงยุคเสื่อมแบบนี้ ปฏิเสธไม่ได้ว่าปัญหาใหญ่ระดับโครงสร้างมาจากคณะสงฆ์มหาเถรสมาคม ผู้ทำหน้าที่ดูแลกติกาอ่อนแอ ขาดประสิทธิภาพไม่ได้เน้นการพัฒนาจิตใจ เน้นแต่การปฏิบัติทำสมาธิ ภาวนา จึงไม่มีแรงที่จะต่อต้าน ไม่มีภูมิคุ้มกันบริโภคนิยมในจิตใจ
“วิธีการเดียวที่จะแก้ไขปัญหานี้ได้ก็คือ การปฏิรูปการปกครองของคณะสงฆ์ เนื่องจากกติกา และการปกครองของคณะสงฆ์ในยุคนี้ ถดถอย ขาดประสิทธิภาพ จึงต้องปรับปรุงระบบของคณะสงฆ์ให้ดีขึ้น คณะสงฆ์ต้องเท่าทันกับสังคมที่เน้นบริโภคนิยม ตอนนี้ มันเป็นปัญหาทั้งระบบ ทั้งโครงสร้างของคณะสงฆ์ รูปแบบของคณะสงฆ์ทุกวันนี้ มีต้นแบบตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 คือ 100 กว่าปีมาแล้ว ขณะที่การปกครองบ้านเมืองในรอบ 100 ปีนั้น มีการปฏิรูปและเปลี่ยนแปลงไปมาก แต่ของโครงสร้างของคณะสงฆ์เรามาจากยุครัชกาลที่ 5 ทำให้ไม่มีการปรับปรุงเปลี่ยนแปลง เรื่องทั้งหมดไปกระจุกที่มหาเถรสมาคม ซึ่งท่านก็ไม่มีกำลังที่จะดูแลทั่วถึง ฉะนั้นจึงต้องมีการปฏิรูปให้มีการกระจายอำนาจมากขึ้น เป็นการปฏิรูปแบบปกครอง แบบส่งเสริมเรื่องการศึกษาของคณะสงฆ์ ไม่มุ่งใช้อำนาจ เพราะใช้อำนาจก็ไม่ได้ผล”
ทั้งนี้ พระไพศาล ยังยกตัวอย่างจากข่าวกรณีพระสะสมรถโบราณว่าถ้าเป็นสมัยก่อนทำได้ยาก เพราะผู้ปกครองสงฆ์ครูบาอาจารย์จะไม่ให้ทำ ตักเตือนหรือลงโทษซะด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้การปกครองของคณะสงฆ์อ่อนแอ บางทีผู้ปกครองคณะสงฆ์ก็อาจจะเกรงใจพระรูปนั้นด้วยว่ามีเส้นสายกับผู้มีอำนาจในทางโลกหรือวงการของคณะสงฆ์ ทำให้ไม่กล้าดำเนินการอะไร สมัยก่อนทำเรื่องแบบนี้ได้ยาก เพราะมีการควบคุมกวดขันมาก
“หรืออย่างกรณีพระนั่งเครื่องบินเจ็ตใช้ของแบรนด์เนม จริงๆ เรื่องของแบรนด์เนมนั้นเป็นเรื่องเล็กมากเมื่อเทียบกับความประพฤติที่ย่อหย่อนของฝ่ายนั้น เวลาบวชพระต้องมีข้อพิจารณา 10 ประการ หนึ่งในนั้นคือ ภิกษุ ต้องพิจารณาระลึกเสมอว่าเราต้องเป็นผู้ที่เลี้ยงง่าย อยู่อย่างสมถะ ถ้าเผื่อว่าพระสงฆ์ หรือชุมชนเข้มแข็งพระที่ประพฤติแบบนี้ก็จะอยู่ยาก แต่รวมๆ แล้ววิธีแก้ปัญหาก็คือต้องปฏิรูปคณะสงฆ์ทั้งระบบ”