เมื่อเช้าโชคร้ายค่ะ ออกจากบ้านจะเลี้ยวขวาเข้าซอยทางลัดเล็ก แต่มีรถขวางทางเข้าเลยต้องจอดรอ สักพักรถขยับได้ คันต่อมาใจดีให้เราเลี้ยว แต่ช่องมันเล็ก เราขับรถใหญ่ก็ค่อยๆคลานเข้าซอย

ทันใดนั้น เหลือบเห็นคุณป้าปั่นจักรยานมาทางซ้ายสุด อย่างเร็ว ในขณะที่รถทุกคันจอดรอเราเลี้ยว เราต้องเบรคกลางคันเพราะป้าท่านยังคงปั่นหน้าตั้งไม่มีแววเห็นรถเราซักนิด จอดได้แป็บเป็นอย่างที่คิด  ป้าพุ่งมาชนด้านมุมซ้ายหน้ารถเราแล้วค่อยๆกองลงไปที่พื้น

เราลงมาดู ป้าแกพูดไม่ชัด คงเป็นต่างด้าว ตอนแรกยิ้มแหยๆ พอเห็นหน้าเรา คงเห็นเป็นสาวน้อยไร้เดียงสา แกด่าเป็นชุด พร้อมแบมือ ฟังออกแค่เราเลี้ยวมาเร็วมากแกเบรคไม่ทัน เจ็บด้วย เราเลยบอกถ้าเรามาเร็วมากป้ากระเด็นไปนู่นแล้ว ถ้าป้าจะเอาเรื่อง มอไซด์ที่จอดอยู่เค้าเห็นนะว่าใครผิด แกก็ยังด่าเราไม่เลิก แต่เราฟังไม่รู้เรื่อง ก็ถามไป ทำไม่ป้าไม่หยุด รถคันอื่นเค้าหยุดกันหมด ป้าคิดว่ามาซ้ายสุดแล้วไม่ต้องหยุดเหรอ ทันใดนั้นป้ายกจักรยานขึ้นมา เรามองเห็น ไม่มีสายเบรค   เลยเข้าใจละว่าทำไมป้าปั่นหน้าตั้งไม่ยอมหยุด หยุดโดยเอารถเราเป็นที่จอดซะงั้น  

รถเรากระบะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ป้าแกก็ไม่เป็นไรหรอก เพราะแกพุ่งมาชนตอนที่รถเราจอด  แต่แกอาจจะไม่โชคดีเหมือนครั้งนี้ ถ้าชนรถคันอื่นที่มาเร็วและไม่เบรค

เราใช้ซอกซอยทางฝั่งธนบ่อยค่ะ จะเห็นว่าซอยแคบๆทุกซอยตอนเช้าๆ จะมีคุณป้าคุณยาย ปั่นจักรยานซื้อของกันอย่างสบายอารมณ์ หลายครั้งเกือบเกิดอุบัติเหตุ เพราะปั่นไม่มองหลัง จะจอดก็จอด  อยากเตือนไว้หน่อยค่ะ ปั่นจักรยานถึงจะช้าๆก็อันตรายนะคะ ที่สำคัญถึงจะเป็นจักรยานจ่ายกับข้าว ปั่นแค่ในซอย ก็ควรสภาพดีหน่อย โดยเฉพาะเบรค การใช้เท้าเบรคมันเสียวนะเออ