แชร์มาจากเฟสบุ๊คนะคะ
เราเจอป้าท่านนี้นอนอยู่บนสะพานลอยรามคำแหง53มาแล้ว2ครั้ง (เราจะอ่านหนังสือในรามออกมาช่วงประมาณเที่ยงคืนก็เจอ)
ป้าจะใช้ผ้่พลาสติกปู เอารองเท้ามาเป็นหมอน ป้าเป็นคนแต่งตัวสะอาดสะอ้านตอนแรกไม่คิดว่าเป็นคนเร่ร่อน
วันนี้เห็นป้าก็เลยพูดคุยกับป้า ป้าบอกว่าป้าชื่อ สุนีย์ เป็นคนอยุธยา มีลูก 5คน เสียแล้ว1คน ป้าอายุ76
กว่าป้าจะบอกรายละเอียดต้องชวนป้าคุยวนกลับมาถามคำถามพวกนี้หลายรอบมาก นามสกุลก็ไม่ยอมบอก เพราะป้าพูดอย่างเดียวว่าจะไม่กลับบ้านกลัวเราพากลับบ้าน กลับบ้านไม่ได้ลูกๆมีครอบครัวกันหมด ลูกบางคนทุบตีป้า'มันต่อยป้า'
ป้าออกจากบ้านมาหลายปีแล้ว แต่ก่อนมีเงินก็ให้ลูกหมด ป้าออกมาอยู่กรุงเทพมาทำงาน
แต่ก่อนก็ทำงานมีเงินก็เช่าห้องพักอยู่ พอที่ทำงานเห็นป้าแก่ก็ไล่ป้าออก ป้าก็ไม่มีเงินเช่าห้อง ไม่มีที่อยู่ก็นอนแบบนี้ไปเรื่อยๆ บางวันก็ไปอาศัยนอนบ้านเพื่อนที่เคยรู้จักกันบ้าง(เราขอเบอเพื่อนแกก็ไม่ยอมให้ กลัวเราจะส่งกลับบ้านอย่างเดียว)
ถามว่าลูกอยู่ไหน แกบอกว่าไม่เจอกันนานแล้ว
เมื่อหลายปีก่อนนู้นเคยบอกลูกว่า "วันแม่ให้มาหาแม่ที่หน้ามาบุญครองจะรออยู่ตรงนั้น" ป้าแกพูดทั้งน้ำตาว่า "ไอ่เราก็รอ พวกเขาก็ไม่เห็นมาเลย พอปีหลังๆก็ไม่รอละ"
เราถามว่าลูกรู้ไหมว่าป้ามานอนแบบนี้ ป้าบอกว่าเขาไม่รู้หรอก
เขาก็มีลูกมีครอบครัว ป้าไปอยู่กับเขาไม่ได้ป้าเกรงใจ เราก็ไม่รู้ว่าลูสะไภ้เขาจะชอบเราไหม
เราถามว่าไปอยู่สถานสงเคราะห์ไหม
ป้าบอกว่า ไปมาหลายที่แล้วมีคนแนะนำ บางทีตำรวจก็หาให้ สถานสงเคราะห์พวกนั้นเขาบอกเต็มแล้วๆ
เราถามว่า ป้าคิดว่าจะอยู่แบบนี้อีกนานแค่ไหน
ป้าบอกว่า"ป้าก็เคยคิดๆนะ คิดมานานละแต่ก็คิดไม่ออก ป้าคงมีชีวิตอยู่อีกไม่นานก็อยู่ไปแบบนี้ ไปนู่นบ้างนี่บ้าง ทำขอเขาทำงานแรกข้าวบ้างไปวันๆ ไปขอนอนบ้านเพื่อนบ้าง หางานทำอยู่เป็นแม่บ้านคอนโดมีคนชวน แต่เขาก็แค่ชวนไม่เห็นจะพาไปไอ่เราก็รอ"
เราบอกป้าว่า "ป้าไม่ต้องคิดแล้ว ป้าจะมีที่อยู่หนูจะช่วยป้า ป้ารู้จักโชเชียลไหม.. คอมพิวเตอร์อะในนั้นมีคนใจดีมากๆที่จะหาบ้านให้ป้า หาลูกของป้า ให้เขารู้ว่าแม่ที่เลี้ยงพวกเขามาตอนนี้ไม่มีที่อยูมานอนอยู่บนสะพานลอย"
เรากอดป้าทั้งน้ำตา ป้าร้องไห้แล้วก็พูดว่า "ป้าร้องไห้มาจนไม่มีน้ำตาแล้วลูก"
เรารับปากว่าจะหาที่พักชั่วคราวให้ป้า เพราะแถวรามมีห้องพัก 500 ไม่เกินพันนึงอยู่ ....
วอนทุกคน ได้โปรดช่วยแชร์เป็นกระบอกเสียงอย่าให้คนแก่คนนี้ต้องมาเร่ร่อนอีกเลย
วอนผู้เกี่ยวข้องมาช่วยด้วย คุณลองนึกสิ บ้านเรามีคนแก่ ยังได้นอนที่นอนมีบ้าน แล้วป้าหล่ะนอนปูพลาสติกหนุนรองเท้าต่างหมอน แล้วเวลาฝนตก เวลาหิว
ถ้าวันนึงป้าแก่กว่านี้จะทำยังไง??
...ช่วยกันนะคะได้โปรดตามหาลูกป้าให้รับรู้ที
เครดิต : Daraporn Inon
ผู้แนะนำ : Suvisist Kaenkham
[ กระบอกเสียง ]
ช่วยป้าวัย76ที่ใช้ชีวิตข้างถนนอย่างยากลำบาก ให้ลูกๆของป้าได้รับรู้ความเป็นไปของแม่
เราเจอป้าท่านนี้นอนอยู่บนสะพานลอยรามคำแหง53มาแล้ว2ครั้ง (เราจะอ่านหนังสือในรามออกมาช่วงประมาณเที่ยงคืนก็เจอ)
ป้าจะใช้ผ้่พลาสติกปู เอารองเท้ามาเป็นหมอน ป้าเป็นคนแต่งตัวสะอาดสะอ้านตอนแรกไม่คิดว่าเป็นคนเร่ร่อน
วันนี้เห็นป้าก็เลยพูดคุยกับป้า ป้าบอกว่าป้าชื่อ สุนีย์ เป็นคนอยุธยา มีลูก 5คน เสียแล้ว1คน ป้าอายุ76
กว่าป้าจะบอกรายละเอียดต้องชวนป้าคุยวนกลับมาถามคำถามพวกนี้หลายรอบมาก นามสกุลก็ไม่ยอมบอก เพราะป้าพูดอย่างเดียวว่าจะไม่กลับบ้านกลัวเราพากลับบ้าน กลับบ้านไม่ได้ลูกๆมีครอบครัวกันหมด ลูกบางคนทุบตีป้า'มันต่อยป้า'
ป้าออกจากบ้านมาหลายปีแล้ว แต่ก่อนมีเงินก็ให้ลูกหมด ป้าออกมาอยู่กรุงเทพมาทำงาน
แต่ก่อนก็ทำงานมีเงินก็เช่าห้องพักอยู่ พอที่ทำงานเห็นป้าแก่ก็ไล่ป้าออก ป้าก็ไม่มีเงินเช่าห้อง ไม่มีที่อยู่ก็นอนแบบนี้ไปเรื่อยๆ บางวันก็ไปอาศัยนอนบ้านเพื่อนที่เคยรู้จักกันบ้าง(เราขอเบอเพื่อนแกก็ไม่ยอมให้ กลัวเราจะส่งกลับบ้านอย่างเดียว)
ถามว่าลูกอยู่ไหน แกบอกว่าไม่เจอกันนานแล้ว
เมื่อหลายปีก่อนนู้นเคยบอกลูกว่า "วันแม่ให้มาหาแม่ที่หน้ามาบุญครองจะรออยู่ตรงนั้น" ป้าแกพูดทั้งน้ำตาว่า "ไอ่เราก็รอ พวกเขาก็ไม่เห็นมาเลย พอปีหลังๆก็ไม่รอละ"
เราถามว่าลูกรู้ไหมว่าป้ามานอนแบบนี้ ป้าบอกว่าเขาไม่รู้หรอก
เขาก็มีลูกมีครอบครัว ป้าไปอยู่กับเขาไม่ได้ป้าเกรงใจ เราก็ไม่รู้ว่าลูสะไภ้เขาจะชอบเราไหม
เราถามว่าไปอยู่สถานสงเคราะห์ไหม
ป้าบอกว่า ไปมาหลายที่แล้วมีคนแนะนำ บางทีตำรวจก็หาให้ สถานสงเคราะห์พวกนั้นเขาบอกเต็มแล้วๆ
เราถามว่า ป้าคิดว่าจะอยู่แบบนี้อีกนานแค่ไหน
ป้าบอกว่า"ป้าก็เคยคิดๆนะ คิดมานานละแต่ก็คิดไม่ออก ป้าคงมีชีวิตอยู่อีกไม่นานก็อยู่ไปแบบนี้ ไปนู่นบ้างนี่บ้าง ทำขอเขาทำงานแรกข้าวบ้างไปวันๆ ไปขอนอนบ้านเพื่อนบ้าง หางานทำอยู่เป็นแม่บ้านคอนโดมีคนชวน แต่เขาก็แค่ชวนไม่เห็นจะพาไปไอ่เราก็รอ"
เราบอกป้าว่า "ป้าไม่ต้องคิดแล้ว ป้าจะมีที่อยู่หนูจะช่วยป้า ป้ารู้จักโชเชียลไหม.. คอมพิวเตอร์อะในนั้นมีคนใจดีมากๆที่จะหาบ้านให้ป้า หาลูกของป้า ให้เขารู้ว่าแม่ที่เลี้ยงพวกเขามาตอนนี้ไม่มีที่อยูมานอนอยู่บนสะพานลอย"
เรากอดป้าทั้งน้ำตา ป้าร้องไห้แล้วก็พูดว่า "ป้าร้องไห้มาจนไม่มีน้ำตาแล้วลูก"
เรารับปากว่าจะหาที่พักชั่วคราวให้ป้า เพราะแถวรามมีห้องพัก 500 ไม่เกินพันนึงอยู่ ....
วอนทุกคน ได้โปรดช่วยแชร์เป็นกระบอกเสียงอย่าให้คนแก่คนนี้ต้องมาเร่ร่อนอีกเลย
วอนผู้เกี่ยวข้องมาช่วยด้วย คุณลองนึกสิ บ้านเรามีคนแก่ ยังได้นอนที่นอนมีบ้าน แล้วป้าหล่ะนอนปูพลาสติกหนุนรองเท้าต่างหมอน แล้วเวลาฝนตก เวลาหิว
ถ้าวันนึงป้าแก่กว่านี้จะทำยังไง??
...ช่วยกันนะคะได้โปรดตามหาลูกป้าให้รับรู้ที
เครดิต : Daraporn Inon
ผู้แนะนำ : Suvisist Kaenkham
[ กระบอกเสียง ]