คือดิฉันคบกับแฟนมา 6 เดือน และแฟนก็ยังคบแฟนเก่าเป็นเพื่อนอยู่ มีโทรคุยติดต่อกันและเขาก็รู้ว่าแฟนกำลังคบกับดิฉันอยู่ แฟนเล่าให้ฟังทุกครั้งว่า โทรคุยอะไรกันบ้าง
แฟนเล่าให้ฟังว่า เลิกกับแฟนเก่ามานานแล้วหลายปี ไม่ได้ยุ่งกันเลย และแฟนเก่ามีลูกติดคนหนึ่งกับแฟนคนก่อนเขา อายุ 7ขวบอยู่ ป.1 ซึ่งแฟนรักและเอ็นดูเด็กคนนี้มาก
ถ้าเด็กคนนี้โทรมาต้องการให้แฟนไปหา แฟนจะต้องไปหาทุกที ไปแต่ละครั้งก็ต้องไปบ้านแฟนเก่า ไปเล่น ไปกินข้าวกับเด็ก
อาบน้ำให้เด็ก รอจนเด็กหลับถึงจะกลับ บางครั้ง.......ก็พาไปเที่ยวห้าง กินข้าว ซื้อของเล่น เอาเงินค่าขนมให้ครั้งละ 100 (แฟนเล่าให้ฟัง) ระยะทางขับรถไปกลับประมาณ 40 นาที ไปครั้งนึงก็ประมาณ 5-6 ชม.
ทีแรกดิฉันไม่ได้คิดอะไร
แต่แฟนเก่าบอกแฟนว่า เขายอมคบเป็นเพื่อน แต่ยังทำใจไม่ได้ ถ้าแฟนจะมาหาเด็กที่บ้าน ก็อย่าพาดิฉันไปที่บ้าน (แฟนเก่าขอ)เพราะเขาไม่อยากเห็นแฟนตอนอยู่กับดิฉัน
แฟนจึงไปหาเด็กที่บ้านคนเดียว และบอกดิฉันว่า อย่าไปเลย ให้นึกถึงใจเขาใจเรา ถ้าเราเป็นเขาแล้วทำใจไม่ได้ จะรู้สึกอย่างไร
ให้ต่างคนต่างอยู่ไป แบบไม่ต้องเห็นหน้ากัน จะได้ไม่มีเรื่องไม่สบายใจ (ฟังแล้วเหมือนในหนัง เมียหลวงเมียน้อย ต่างคนต่างอยู่)
ต่างจากความคิดของดิฉัน ซึ่งคิดว่า ถ้าเป็นเพื่อนกันแล้ว ก็น่าจะยอมแฟนของเพื่อนได้ เพราะเพื่อนต้องเป็นผู้ที่หวังดีกับเพื่อนเสมอ ไม่ใช่ทำให้ครอบครัวของเพื่อนไม่มีความสุข ในเมื่อเลิกกันแล้ว ไม่แยกจากกัน ยังคบกันเป็นเพื่อน ซึ่งหมายความว่าต้องใจกว้างพอยอมกับแฟนของเพื่อนได้
ดิฉันพยายามอธิบายให้แฟนฟังว่า เพื่อนต้องอยู่ในขอบเขตของเพื่อน ทำไมแฟนไปบ้านเด็ก,บ้านแฟนเก่า ได้ แล้วทำไมดิฉันไปไม่ได้
((เคยมีครั้งนึง แฟนพาเด็กไปเที่ยวและรีบพากลับบ้าน เพราะกลัวดิฉันโกรธ ใช้เวลาประมาณ 2 ½ ชม. แฟนเก่าไม่พอใจที่แฟนไม่มีเวลาให้ ไม่ยอมมานั่งคุยกันบ้าง แฟนจึงบอกว่าต่อไป จะต้องมีเวลานั่งคุยกับแฟนเก่าบ้าง ไม่งั้นเดี๋ยวแฟนเก่าไม่พอใจ และจะพาลให้ทะเลาะกัน ซึ่งแฟนบอกว่าไม่ชอบการทะเลาะ)
ใจดิฉันไม่อยากให้แฟนไปติดต่อกับแฟนเก่าเลย รู้สึกไม่ดี ยิ่งเวลาคุยกัน ถามสารทุกข์สุขดิบ และพูดคุยกันเรื่องจิปาถะ ถ้าวันไหนแฟนเก่าโทรมาแล้วแฟนไม่อยู่ ไม่ได้รับสาย แฟนเก่าจะโทรรัวแบบไม่ยอมหยุด พอได้รับสายแฟนเก่าก็งอน บอกว่าโทรศัพท์ไม่อยู่กับตัว ก็ไม่เชื่อ ทะเลาะกันใหญ่ เหมือนแฟนคบกับดิฉันแล้วทำให้เขาทั้งสองทะเลาะกัน
ดิฉันรู้สึกว่า แฟนแคร์ความรู้สึกของแฟนเก่ามากว่าดิฉัน แฟนกลัวแฟนเก่ารู้สึกไม่ดี ที่เห็นดิฉันกับแฟนอยู่ด้วยกัน แต่แฟนไม่แคร์ว่า ดิฉันจะรู้สึกไม่สบายใจที่แฟนต้องไปดูแลเด็กที่ไม่ใช่ญาติ และไม่ให้ดิฉันยุ่งเกี่ยวกับครอบครัวเด็กด้วย และครอบครัวเด็กนั้นก็เป็นแฟนเก่าอีกต่างหาก เวลาเขาไปไหนต่อไหนกัน เหมือนเป็นครอบครัว พ่อแม่ลูกเลย ฉันอดคิดไม่ได้
ดิฉันทะเลาะกับแฟนยกใหญ่ ถึงขั้นไม่จอกัน ไม่คุยกันเลย เพราะแฟนบอกว่า ดิฉันคุยไม่รู้เรื่อง ความคิดยังเด็กอยู่ อยากให้เปลี่ยนความคิดใหม่ (ดิฉันอายุน้อยกว่าแฟน 3 ปี แต่แฟนกับแฟนเก่าอายุเท่ากัน) ดิฉันจึงบอกว่า ให้แฟนเก่าเปลี่ยนความคิดสิ “เขาเป็นแค่เพื่อน คุณน่าจะแคร์คนรักมากกว่าเพื่อนนะ” แฟนบอกว่า “ก็เขาเปลี่ยนไม่ได้ คุณจะเปลี่ยนสิ ผมอยากให้คุณทำได้ ผมจะภูมิใจคุณมาก”
ถ้าเป็นลูกของแฟนเอง ยังพอจะเข้าใจ หรือถ้าเป็นลูกบุญธรรม ก็น่าจะให้ดิฉันไปรู้จักบ้านและพ่อแม่ของเด็กได้
ดิฉันควรจะยอมแฟนต่อไปดีไหม????????? เพราะดิฉันงี่เง่ามากไปไหมคะ
หรือเลิกคบ ???????? เพราะความรู้สึกที่เขาไม่แคร์ดิฉันแต่ไปแคร์แฟนเก่ามากกว่า
ขอความเห็นของเพื่อนๆหน่อยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
เมื่อแฟนแคร์ความรู้สึกเพื่อนที่เป็นแฟนเก่า มากกว่า แฟนปัจจุบัน จะทำอย่างไร
แฟนเล่าให้ฟังว่า เลิกกับแฟนเก่ามานานแล้วหลายปี ไม่ได้ยุ่งกันเลย และแฟนเก่ามีลูกติดคนหนึ่งกับแฟนคนก่อนเขา อายุ 7ขวบอยู่ ป.1 ซึ่งแฟนรักและเอ็นดูเด็กคนนี้มาก
ถ้าเด็กคนนี้โทรมาต้องการให้แฟนไปหา แฟนจะต้องไปหาทุกที ไปแต่ละครั้งก็ต้องไปบ้านแฟนเก่า ไปเล่น ไปกินข้าวกับเด็ก
อาบน้ำให้เด็ก รอจนเด็กหลับถึงจะกลับ บางครั้ง.......ก็พาไปเที่ยวห้าง กินข้าว ซื้อของเล่น เอาเงินค่าขนมให้ครั้งละ 100 (แฟนเล่าให้ฟัง) ระยะทางขับรถไปกลับประมาณ 40 นาที ไปครั้งนึงก็ประมาณ 5-6 ชม.
ทีแรกดิฉันไม่ได้คิดอะไร
แต่แฟนเก่าบอกแฟนว่า เขายอมคบเป็นเพื่อน แต่ยังทำใจไม่ได้ ถ้าแฟนจะมาหาเด็กที่บ้าน ก็อย่าพาดิฉันไปที่บ้าน (แฟนเก่าขอ)เพราะเขาไม่อยากเห็นแฟนตอนอยู่กับดิฉัน
แฟนจึงไปหาเด็กที่บ้านคนเดียว และบอกดิฉันว่า อย่าไปเลย ให้นึกถึงใจเขาใจเรา ถ้าเราเป็นเขาแล้วทำใจไม่ได้ จะรู้สึกอย่างไร
ให้ต่างคนต่างอยู่ไป แบบไม่ต้องเห็นหน้ากัน จะได้ไม่มีเรื่องไม่สบายใจ (ฟังแล้วเหมือนในหนัง เมียหลวงเมียน้อย ต่างคนต่างอยู่)
ต่างจากความคิดของดิฉัน ซึ่งคิดว่า ถ้าเป็นเพื่อนกันแล้ว ก็น่าจะยอมแฟนของเพื่อนได้ เพราะเพื่อนต้องเป็นผู้ที่หวังดีกับเพื่อนเสมอ ไม่ใช่ทำให้ครอบครัวของเพื่อนไม่มีความสุข ในเมื่อเลิกกันแล้ว ไม่แยกจากกัน ยังคบกันเป็นเพื่อน ซึ่งหมายความว่าต้องใจกว้างพอยอมกับแฟนของเพื่อนได้
ดิฉันพยายามอธิบายให้แฟนฟังว่า เพื่อนต้องอยู่ในขอบเขตของเพื่อน ทำไมแฟนไปบ้านเด็ก,บ้านแฟนเก่า ได้ แล้วทำไมดิฉันไปไม่ได้
((เคยมีครั้งนึง แฟนพาเด็กไปเที่ยวและรีบพากลับบ้าน เพราะกลัวดิฉันโกรธ ใช้เวลาประมาณ 2 ½ ชม. แฟนเก่าไม่พอใจที่แฟนไม่มีเวลาให้ ไม่ยอมมานั่งคุยกันบ้าง แฟนจึงบอกว่าต่อไป จะต้องมีเวลานั่งคุยกับแฟนเก่าบ้าง ไม่งั้นเดี๋ยวแฟนเก่าไม่พอใจ และจะพาลให้ทะเลาะกัน ซึ่งแฟนบอกว่าไม่ชอบการทะเลาะ)
ใจดิฉันไม่อยากให้แฟนไปติดต่อกับแฟนเก่าเลย รู้สึกไม่ดี ยิ่งเวลาคุยกัน ถามสารทุกข์สุขดิบ และพูดคุยกันเรื่องจิปาถะ ถ้าวันไหนแฟนเก่าโทรมาแล้วแฟนไม่อยู่ ไม่ได้รับสาย แฟนเก่าจะโทรรัวแบบไม่ยอมหยุด พอได้รับสายแฟนเก่าก็งอน บอกว่าโทรศัพท์ไม่อยู่กับตัว ก็ไม่เชื่อ ทะเลาะกันใหญ่ เหมือนแฟนคบกับดิฉันแล้วทำให้เขาทั้งสองทะเลาะกัน
ดิฉันรู้สึกว่า แฟนแคร์ความรู้สึกของแฟนเก่ามากว่าดิฉัน แฟนกลัวแฟนเก่ารู้สึกไม่ดี ที่เห็นดิฉันกับแฟนอยู่ด้วยกัน แต่แฟนไม่แคร์ว่า ดิฉันจะรู้สึกไม่สบายใจที่แฟนต้องไปดูแลเด็กที่ไม่ใช่ญาติ และไม่ให้ดิฉันยุ่งเกี่ยวกับครอบครัวเด็กด้วย และครอบครัวเด็กนั้นก็เป็นแฟนเก่าอีกต่างหาก เวลาเขาไปไหนต่อไหนกัน เหมือนเป็นครอบครัว พ่อแม่ลูกเลย ฉันอดคิดไม่ได้
ดิฉันทะเลาะกับแฟนยกใหญ่ ถึงขั้นไม่จอกัน ไม่คุยกันเลย เพราะแฟนบอกว่า ดิฉันคุยไม่รู้เรื่อง ความคิดยังเด็กอยู่ อยากให้เปลี่ยนความคิดใหม่ (ดิฉันอายุน้อยกว่าแฟน 3 ปี แต่แฟนกับแฟนเก่าอายุเท่ากัน) ดิฉันจึงบอกว่า ให้แฟนเก่าเปลี่ยนความคิดสิ “เขาเป็นแค่เพื่อน คุณน่าจะแคร์คนรักมากกว่าเพื่อนนะ” แฟนบอกว่า “ก็เขาเปลี่ยนไม่ได้ คุณจะเปลี่ยนสิ ผมอยากให้คุณทำได้ ผมจะภูมิใจคุณมาก”
ถ้าเป็นลูกของแฟนเอง ยังพอจะเข้าใจ หรือถ้าเป็นลูกบุญธรรม ก็น่าจะให้ดิฉันไปรู้จักบ้านและพ่อแม่ของเด็กได้
ดิฉันควรจะยอมแฟนต่อไปดีไหม????????? เพราะดิฉันงี่เง่ามากไปไหมคะ
หรือเลิกคบ ???????? เพราะความรู้สึกที่เขาไม่แคร์ดิฉันแต่ไปแคร์แฟนเก่ามากกว่า
ขอความเห็นของเพื่อนๆหน่อยนะคะ
ขอบคุณค่ะ