เราทำงานขายด้าน เทคโนโลยี มาหลากหลายรูปแบบ ทั้ง ฮาดร์แวร์ ซอฟแวร์ Turn Key Solution ให้กับ IT/ Telecom เคยทำงาน กับบริษัทผู้ผลิตเอง(vendor) และเคยทำงานกับผู้ติดตั้ง ระบบ (System integrator, Solution Provider) ได้ไป เทรนนิ่ง ตั้งแต่ สองอาทิตย์ ยัน หนึ่ง เดือน ทั้งใน เอเชีย และยุโรบ กว่า 10 ประเทศ โดยทำงานกับบริษัทต่างชาติทั้งนั้น รับอี เมลในเรื่องงาน ประมาณ 50-80 เมลต่อวัน ไม่ได้เรียนมาด้าน ไอ ที หรือเทคโนโลยีแต่ประการใด ชีวิตงานอยู่กับเทคโนโลยี และต้องคอย update ตลอด จะเปลี่ยนสายงาน ก็ติดเรื่อง เงิน กับประสบการณ์ที่ ในสายนี้ เรายังขายได้ดี(ได้เงินเดือน เกินแสนเจ็ดแล้วแต่ทุกวันนี้ยังไม่ใช้ ไอโฟน ไอแพด เลยและถูกประณามหยามเหยียด กัด จิกแบบขำๆจากลูกน้องแต่เราไม่สน และไม่เดือดร้อน )
ชีวิตส่วนตัว ไม่ค่อยใช้ Social Media ไม่มี Account ส่วนตัว Face Book, Twitter, Hi 5(จนมันเลิกฮิตไปแล้ว) หรือ Instagram อะไรกับเขาทั้งนั้น ( เคยมีHead Hunter จากสิงคโปร ติดต่อมา ตำแหน่งงาน บริษัท Ensago โถ โถ อี เบย์ ดีลฟิช ยังไม่เคยเข้าเลย) อ้อ เคย มี Face book เหมือนกัน ตอนจะขาย คอนโด เคย โหลดคลิบรูปคอนโดลงYou Tube ใน เฟสบุคเพื่อเรื่องขายบ้านโดยเฉพาะ ในเฟสบุ๊ค ก็แอดรับเพื่อนไม่ถึงสิบ ใช้ ชื่อ User name เป็นชื่อคอนโด เลยไม่มีคนรู้ แต่เคยไป ส่องๆ ดู Face book ความเคลื่อนไหวชาวบ้านและของแฟนอยู่ไม่กี่ครั้ง แต่พอ ขายบ้านได้ ก็ไม่เคยเข้า Face book อีกเลย ทั้งที่มี notify message มาบ่อยๆ แต่ไม่สนใจ
มี Line มี what appกับเขาเหมือนกัน แต่ไม่ค่อยได้ใช้ และคนไม่ค่อยรู้จัก วึ่งเป็นความตั้งใจของเราเอง เลยใช้ชื่อที่ฝรั่งเรียกเรา แล้วมีแต่รูปหลานๆ เคยมีน้องที่รุ้จักส่งline มาทัก กว่าเราจะเห็นก็ผ่านไปแล้ว สองอาทิตย์ แล้ว เวร กรรม (เคย มีน้องที่ทำงานเก่า เป็น บริษัท Web Portal อย่าง พันทิบ หรือ สนุก นี่ละ ) เม้าท์วว่า เจ๊แก สื่อเข้าไม่ถึง อิ อิ พอรุ้ก็ขำ ๆ
แต่เรามีบุคลิกไฮเปอร์ คล่องแคล่ว ฉะฉาน ภาษาอังกฤษ สำเนียงฝรั่งดูแล้ว น่าจะทันสมัย ไฮเทค แต่ที่จริงแล้ว โลว์เทคสุดๆ
แถมชอบแต่งตัวแนวเซอร์อีกต่างหาก ( เคยไปเช็คอิน ไชน่าแอรไลน์ ไฟลท์ กรุงเทพ ไทเป ซานฟราน พนักงาน ถาม จะไปลง เกาชุง หรือ เมือง อะไรก็จำไม่ได้แล้ว เพราะนาง คงประเมิณจาก เสื้อผ้า หน้าผม แล้ว อีนี่ไปขายแรงงาน ชัวร์ …. อ้อ เปล่าค่ะ ไปลง ซานฟราน…. แป่ว ไม่มีกระเป๋าเหรอคะ อ๋อมี backpack ใบเดียว ไปธุระ 2-3 วันเดี๋ยวก็กลับ …)
เหตุผลหลักนอกจาก ขี้เกียจ และ เบื่อ พวกไอ ที อินเตอรืเน็ต แก้ตเจ็ททั้งหลาย เพราะใช้ในงานตลอดเวลา แล้ว ยังรุ้สึกว่าเสียเวลา แล้ว ยัง ไม่อยากให้ใครรุ้ status ว่าทำอะไรอยู่ที่ไหน โดยเฉพาะ ไป ต่างประเทศบ่อยมาก ทั้งเรื่องงาน และส่วนตัว เลยไม่อยากให้ชาวบ้านรู้ มีอยู่เดือนหนึ่งเคย แอบ แว่บ ไป อเมริกา สองครั้ง ที่บ้าน ยัง ไม่รู้เลย อิอิ อย่างไปอเมริกานี่เนียน เลย เพราะ เข้า ออฟฟิสแล้ว ออกตอน บ่ายสอง ขึ้นเครื่องไชน่า แอร์ไลน์ ตอน ห้าโมงครึ่ง อยู่สนามบินก็ยังทำงานได้เหมือนปกติ ถึงอเมริกาตอน สาย ๆ เก้าโมงเช้าบ้านเรา ช่วง นั่งรอ ต่อ Domestic Flight นี่ ยังทำงาน เนียนต่อได้อีกเกือบสอง ชั่วโมง แต่สายโทรเข้านี่ต้องรับให้เร็วเพราะริงโทนมันไม่เหมือนกับบ้านเราแต่บางคนก็ฟังไม่รู้
อ้อ อีกอย่าง ถ้า ใช้ ไอ โฟน แล้ว เมลเรื่องงานมันจะ เด้งเข้าตลอด และชาวบ้านก็คาดหวังว่าเราต้องตอบในบัดดล รู้สึกว่าไม่เป็นส่วนตัวเลย
ใครเป็นอย่างนี้บ้าง
ใครเคยทำ หรือกำลังทำงานที่ไม่ตรงกับ นิสัย บุคลิกหรือ จริต และนิสัยส่วนตัวบ้าง
ชีวิตส่วนตัว ไม่ค่อยใช้ Social Media ไม่มี Account ส่วนตัว Face Book, Twitter, Hi 5(จนมันเลิกฮิตไปแล้ว) หรือ Instagram อะไรกับเขาทั้งนั้น ( เคยมีHead Hunter จากสิงคโปร ติดต่อมา ตำแหน่งงาน บริษัท Ensago โถ โถ อี เบย์ ดีลฟิช ยังไม่เคยเข้าเลย) อ้อ เคย มี Face book เหมือนกัน ตอนจะขาย คอนโด เคย โหลดคลิบรูปคอนโดลงYou Tube ใน เฟสบุคเพื่อเรื่องขายบ้านโดยเฉพาะ ในเฟสบุ๊ค ก็แอดรับเพื่อนไม่ถึงสิบ ใช้ ชื่อ User name เป็นชื่อคอนโด เลยไม่มีคนรู้ แต่เคยไป ส่องๆ ดู Face book ความเคลื่อนไหวชาวบ้านและของแฟนอยู่ไม่กี่ครั้ง แต่พอ ขายบ้านได้ ก็ไม่เคยเข้า Face book อีกเลย ทั้งที่มี notify message มาบ่อยๆ แต่ไม่สนใจ
มี Line มี what appกับเขาเหมือนกัน แต่ไม่ค่อยได้ใช้ และคนไม่ค่อยรู้จัก วึ่งเป็นความตั้งใจของเราเอง เลยใช้ชื่อที่ฝรั่งเรียกเรา แล้วมีแต่รูปหลานๆ เคยมีน้องที่รุ้จักส่งline มาทัก กว่าเราจะเห็นก็ผ่านไปแล้ว สองอาทิตย์ แล้ว เวร กรรม (เคย มีน้องที่ทำงานเก่า เป็น บริษัท Web Portal อย่าง พันทิบ หรือ สนุก นี่ละ ) เม้าท์วว่า เจ๊แก สื่อเข้าไม่ถึง อิ อิ พอรุ้ก็ขำ ๆ
แต่เรามีบุคลิกไฮเปอร์ คล่องแคล่ว ฉะฉาน ภาษาอังกฤษ สำเนียงฝรั่งดูแล้ว น่าจะทันสมัย ไฮเทค แต่ที่จริงแล้ว โลว์เทคสุดๆ
แถมชอบแต่งตัวแนวเซอร์อีกต่างหาก ( เคยไปเช็คอิน ไชน่าแอรไลน์ ไฟลท์ กรุงเทพ ไทเป ซานฟราน พนักงาน ถาม จะไปลง เกาชุง หรือ เมือง อะไรก็จำไม่ได้แล้ว เพราะนาง คงประเมิณจาก เสื้อผ้า หน้าผม แล้ว อีนี่ไปขายแรงงาน ชัวร์ …. อ้อ เปล่าค่ะ ไปลง ซานฟราน…. แป่ว ไม่มีกระเป๋าเหรอคะ อ๋อมี backpack ใบเดียว ไปธุระ 2-3 วันเดี๋ยวก็กลับ …)
เหตุผลหลักนอกจาก ขี้เกียจ และ เบื่อ พวกไอ ที อินเตอรืเน็ต แก้ตเจ็ททั้งหลาย เพราะใช้ในงานตลอดเวลา แล้ว ยังรุ้สึกว่าเสียเวลา แล้ว ยัง ไม่อยากให้ใครรุ้ status ว่าทำอะไรอยู่ที่ไหน โดยเฉพาะ ไป ต่างประเทศบ่อยมาก ทั้งเรื่องงาน และส่วนตัว เลยไม่อยากให้ชาวบ้านรู้ มีอยู่เดือนหนึ่งเคย แอบ แว่บ ไป อเมริกา สองครั้ง ที่บ้าน ยัง ไม่รู้เลย อิอิ อย่างไปอเมริกานี่เนียน เลย เพราะ เข้า ออฟฟิสแล้ว ออกตอน บ่ายสอง ขึ้นเครื่องไชน่า แอร์ไลน์ ตอน ห้าโมงครึ่ง อยู่สนามบินก็ยังทำงานได้เหมือนปกติ ถึงอเมริกาตอน สาย ๆ เก้าโมงเช้าบ้านเรา ช่วง นั่งรอ ต่อ Domestic Flight นี่ ยังทำงาน เนียนต่อได้อีกเกือบสอง ชั่วโมง แต่สายโทรเข้านี่ต้องรับให้เร็วเพราะริงโทนมันไม่เหมือนกับบ้านเราแต่บางคนก็ฟังไม่รู้
อ้อ อีกอย่าง ถ้า ใช้ ไอ โฟน แล้ว เมลเรื่องงานมันจะ เด้งเข้าตลอด และชาวบ้านก็คาดหวังว่าเราต้องตอบในบัดดล รู้สึกว่าไม่เป็นส่วนตัวเลย
ใครเป็นอย่างนี้บ้าง