ต่อเนื่องจากสัปดาห์ที่แล้ว




ไททันเอเลน ซึ่งสูญเสียการควบคุมตัวเองไปโดยปรียาย  หมัดเดียวหลังคาพัง มิคาสะแทบจะปั้นสีหน้าตัวเองไม่ถูก




หลังหลบหมัดได้อย่างง่ายดาย วิธีเดียวที่จะพูดให้มันรู้เรื่องรู้ราวก็คือ เข้าไปในระยะประชิด

" เอเลน!!! จำชั้นได้เปล่า ชั้นเองมิคาสะไง เธอเป็นมนุษย์นะ!!!! "





ขณะเดียวกัน ริโก้ สถานการณ์รู้โดยชัดแจ้งว่า  " แผนล้มเหลว " ปืนยิงพลูถูกยิงขึ้นฟ้าในทันที





แม้จะตะโกนไปเท่าไร เจ้าไททันผมทรงสุดเท่ก็หาซึ่งการรับฟัง ตั้งหน้าตั้งตา ไล่ตบไล่ตี มิคาสะ เหมือนการไล่ตบตีแมลง

" หยุดเดี๋ยวนี้ หน้าที่ของเธอคือ......เปรี้ยง!!!!!!!!!!! "




ทำตัวเองแท้ๆ ไอ้พระเอกเอ๋ย หมัดเดียว สมงสมองพินาศในชั่วอึดใจ พร้อมล้มคาที่ไม่ต้องนับ Countdown ให้เสียเวลา

ไม่ทันได้หายใจ ไททันตัวใหม่กำลังตรงเข้ามาทางนี้แล้ว





ขณะเดียว ฝั่ง ผบ. พิคซิส และ คณะ พริบตาที่เห็นพลุสัญญาณ ความสิ้นหวังก็มาเยือนถึงที่ แต่ด้วยการที่มากประสบการณ์ บรรดาทหารชั้นผู้ใหญ่ต่างนิ่งเงียบสงบไม่เป็นกระต่ายตื่นตูม แต่อย่างใด

( มีใครสังเกตบ้าง พิคซิส ภาพนี้หน้าตาดูเหี่ยวผิดปกติมาก )




( มีใครสังเกตบ้างเปล่าครับว่า ภาพนี้คล้ายต้องการจะสื่ออะไรบางอย่าง ? )

มาร์โก้ ?
แอนนี่ ?

อาร์มินจึงรีบไปกู้สถานการณ์ โดยเร็ว





ท่านครับรีบถอยทัพเถอะครับ!!!




ตรงนี้ที่ ผบ. พิคซิส ได้กล่าวขึ้นมาว่า

" ชั้นจะไม่ยอมถอนกำลังเด็ดขาด เพื่อไม่ให้ชีวิตของทหารที่ต้องสูญเสียไปต้องมาไร้ค่า "
" ชั้นจะให้พวกเขาดิ้นรนจนถึงวินาทีสุดท้าย "

( กลับกันมาดูภาพนี้กลับดูมีเนื้อมีหนังขึ้นมาทันที )





อีกฝั่ง ตอนนี้ที่ดราม่าชุดใหญ่ได้โหมกระหน่ำเข้ามา

" เอียน มันเป็นความผิดของแก "
" แผนการแบบนี้มันไม่ควรเชื่อถือตั้งแต่แรกแล้ว แน่นอนว่าทุกคนก็ต่างรู้ดี "
" มันจบแล้ว "



แต่ถึงอย่างนั้นเอียนก็ออกคำสั่งว่า

" เราจะปล่อยเอเลนในสภาพไร้การป้องกันแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด "

พร้อมมีการเปลี่ยนแผนกลางคันคือ ปกป้องเอเลนจนกว่าจะฟื้นสติได้  เพราะเขาคือไพ่ตายสุดท้ายของมวลมนุษย์




แม้จะมีเรื่องปากเสียงกับ ริโก้ แต่สุดท้ายก็เจอกับคำพูดที่ว่า

" แล้วเธอคิดว่ามันมีวิธีไหนอื่นอีกละ "

" ทั้งวิธีการปกป้องเผ่าพันธุ์มนุษย์ "
" วิธีกำจัดพวกไททัน "
" วิธีที่มนุษย์จะไม่ต้องมาตาย "




คำพูดเหล่านี้ถูกตอบมาแค่ว่า

" ชั้น....ไม่รู้หรอก "

สุดท้ายแผนการณ์ถ่วงเวลาก็เริ่มต้นขึ้นด้วยคำพูดสุดท้าย

" เราต้องทำหน้าที่ให้สุดความสามารถ แม้จะต้องแลกด้วย เลือดเนื้อหรือชีวิตก็ตามที เพื่อเจ้าอาวุธสงครามชิ้นนี้ "





ในตอนนี้จะเห็นความซึนของ ริโก้ ที่ว่า

" ชั้นจะไม่ยอมตายเยี่ยงหมาข้างถนนเด็ดขาด ไอ้ไททันที่กำลังมาหน่วยชั้นจะจัดการมันเอง "




หลังไปตรงนี้เป็นการพูดกันระหว่าง มิคาสะ และ เอียน




" ขอบคุณนะคะ หัวหน้าหน่วย เอียน "




" ไม่ต้องขอบคุณหรอก คิดว่าแผนการณ์นี้น่าจะทำให้เธอได้แสดงความสามารถออกมาได้อย่างเต็มที่นะ มิคาสะ "
" ที่ทำไปก็เพราะเป็นการปกป้องที่คนที่ตัวเองรักสินะ "




" เปล่าคะ เขาแค่เป็น..คนในครอบครัว "  ( เห็นมุมเขินด้วยแฮะตอนนี้ )

( ไม่ต้องเก็บอารมณ์หรอกมิคาสะ คนอ่านทั้งประเทศรู้กันหมดแล้วว่าเธอปักธงเจ้าพระเอก )



เมื่อสังเกตเห็นความผิดปกติของไททันเอเลน

เอ๋ ?  เรื่องน่าแปลกประหลาดคือ ทำไม ร่างกายถึงไม่ฟื้นสภาพ





ตัดไปทาง หลังต้นคอของไททันเอเลน

เอเลนซึ่งอยู่ภายในสิ่งที่เจ้าตัวได้เห็นในขณะคือ  

" เอ๋ อะไรกัน ทำไมชั้นถึงเป็นอย่างนี้ ? "





จากนี้ไปคือซีน " บ้านแห่งจิตใจ " ของเอเลน

ภายในบ้านหลังน้อยที่ตัวเองอาศัยอยู่  ณ เวลาพระอาทิตย์ใก้ลตกดิน




บรรยากาศที่อบอุ่น ครอบครัวที่อยู่กันพร้อม

พ่อ
แม่
มิคาสะ
และตนเอง ที่นอนอยู่ใกล้หน้าต่าง

" ฮ้าววว ง่วงจัง "

เด็กหนุ่มรู้สึกเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น






ขณะเดียวกัน

" เอเลน นายมัวทำอะไรอยู่กัน!!! "





ตัดไปยังฝั่งอื่นกันบ้าง

มิคาสะที่พยายามถ่วงเวลาให้ถึงที่สุด ไททันตัวแล้วตัวเล่าถูกฆ่าตายไปเรื่อยๆ

( ไอ้ตัวนี้ตายตาไม่หลับ ( ยิ้ม) อีกต่างหาก สงสัยเป็นไททัน S&M )




ให้ตายเซ่!!!!!

ไททันประเภทวิปริตอยากปีนขึ้นหลังคา

แค่ตัวเดียวมันยังไม่พอ เพราะมันขนพวกมาอีก 3 ตัว จากประตูที่พังไปแล้วอีกด้วย


มิคาสะจึงต้องรีบกลับไปสมทบที่เอเลน

แต่น่าแปลกประหลาดอีกแล้วคือ ทำไมไททันทั้งหลายทั้งแลถึงไม่สนใจ มนุษย์ที่ไล่สับตัวเอง แต่กำลังเดินตรงไปยังทิศทางตรงกันข้าม  จนได้มาเจออาร์มินเข้า





" มิคาสะ แผนการณ์ละ!!!! "

" อาร์มิน!!! แผนมันล้มเหลวไปแล้ว พวกเราทิ้งเอเลนไว้ไม่ได้ รีบหนีไปซะ!!! ไททันกำลังมาแล้ว!!! "





ในเมื่อสถานการณ์มันเป็นอย่างนี้ ทางเลือกเดียวสำหรับอาร์มิน ในตอนนี้คือ



สายตาเริ่มมองไปยังหลังต้นคอขนาดใหญ่นั้นพร้อมคำนวนสูตรอะไรบางอย่าง




" การตัดท้ายทอยจากส่วนหลังศรีษะ  แนวตั้ง 1 เมตร "

ชิ้งงงง แฮนด์บังคับถูกติดตั้งด้วยใบมีด

" แนวนอน 10 เซนติเมตร "

" มิคาสะ ผมจะดึงตัวเอเลนออกมาเอง!! คุ้มกันให้ที!!!! "

เปรี้ยง!!!! ตะขอยึด 2 ข้างทำให้ไม่เสียการทรงตัวขณะยืน ถูกยิงออกไปคนละด้าน





แฮนด์ถูกตั้งในท่าพร้อมเสียบ

" ถ้าไม่แทง...เข้าไปตรงกลาง..ก็ไม่เกิดอันตรายหรอก "




" ก็แค่...เจ็บเท่านั้นเอง! "





ฟุ่บ!!!!

พริบตา

เส้นประสาทที่ถูกเล่นงานด้วยของมีคม
เลือดเนื้อที่ถูกแทงเข้าอย่างจัง
ความเจ็บปวดที่พระเจ้าประทานมาให้แก่มนุษย์





โฮกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!

ไททันเอเลน ร้องลั่นดังกึกก้อง




มิคาสะเห็นท่าจะไม่ดี

" อาร์มินถอยออกมาเร็ว!!!!!! "

แต่ตัวอาร์มินซึ่งตอนนี้สภาพเหมือนกำลังอยู่บนตัวม้าพยศตะโกนกลับขึ้นมา

" มิคาสะไปช่วยฝั่งโน้นเถอะ ผมจัดการเอง!!!!!!! "





" เอเลน ได้ยินมั้ย ? "
" เอเลน ถ้านายไม่ออกจากที่นี่ทุกคนจะตายกันหมดนะ "
" รีบแยกตัวออกมาเร็วเข้า !!! "

เสียงของเพื่อนสนิทที่ดังเป็นเสียงทุ้มๆ ดังไม่ค่อยชัดเท่าไร จากข้างในตัวไททัน

" อาร์มิน....ชั้นง่วงนะ "

ท่าทีของเพื่อนรักอย่างเอเลนกลับเหมือนทองไม่รู้ร้อนไปซะงั้น




" เอเลน แล้วศัตรูที่ฆ่าแม่นายละ!!!! "
" นายบอกว่าจะขับไล่พวกมันไปให้หมดโลกไม่ใช่เหรอ!!!! "

สิ่งที่อาร์มินกำลังทำอยู่ซึ่งก็คือการทุบตัวไททัน สำหรับ บ้านแห่งจิตใจ มันคือ ภาพอาร์มินกำลังทุบหน้าต่างอย่างเอาเป็นเอาตาย




" อะไรกันละ..อาร์มิน....แม่ชั้น.ก็อยู่ตรงนี้ไง "

ภาพของแม่ซึ่งส่งรอยยิ้มให้สำหรับเด็กหนุ่มคำว่า "แยกแยะ" อะไรของจริง อะไรของปลอม เหมือนจะไม่มีอยู่ในหัวสักนิด

" เอเลน!! "
" เอเลน!! "

เด็กเริ่มเพ้อพรรณาเหมือนเป็นคำถามสำหรับตัวเองในขณะนี้

" ทำไมละ..อาร์มิน ? "

" ทำไมชั้นต้อง...ออกไปข้างนอกด้วย ? "

" ทำไมชั้นต้อง...เข้าหน่วยสำรวจด้วยละ ? "





ณ ข้างนอก สถานการณ์กำลังแย่ลงเรื่อยๆ ไททันบุกมาไม่ขาดสาย

แต่กำลังของมนุษย์ ตั้งแต่ ร่างกายและจิตใจเริ่มลดถอยลงไปเรื่อยๆแล้ว

( ตอนนี้บิ้วอารมณ์ตามได้มันส์สุดๆ )





ตอนนี้เป็นฉากออริจินอลสำหรับแจน

ไททันมันตามมาไม่ได้ แจนเลยคิดปิดฉาก แต่แก็สมันดันมาหมดในเวลาอย่างนี้

" เวรเอ็ย!!! ทำไมต้องมาเสียตอนนี้ฟะ!! "

ทางโคนี่และแอนนี่ เห็นแจนกำลังติดเกียร์หมาอย่างเอาเป็นเอาตายตอนแรกสงสัยว่าทำไมถึงไม่ใช่อุปกรณ์หนีแต่แรก

" หรือว่า !! เครื่องมันเสีย "