เราว่าเราเข้าใจความรู้สึกของ จขกท.นะ "เพราะครั้งหนึ่งเราก็เคยตกหลุมรักผู้ชายกลางคืนเหมือนกัน"
สิ่งที่เรารู้สึก ณ ตอนนั้นก็ไม่แตกต่างไปจากความรู้สึกของ จขกท. ณ ตอนนี้
เราคิดว่าครั้งหนึ่งในชีวิตของคนเรามันต้องมีการกระทำที่ผิดพลาดไปบ้าง
อยู่ที่ใครจะกล้ายืดอกยอมรับ  และกล้าที่จะแบ่งปันเรื่องราว
ที่คนอื่นมักจะมองว่างี่เง่า ไร้สาระ หรืออะไรก็ตามแต่
เรารู้สึกว่าตลอดเวลาที่เราติดตาม เรารู้สึกว่าตกอยู่ในภวังค์
ทุกสิ่งรอบตัวมันหยุดนิ่ง

ใครอ่านแล้วคิดถึงวันเวลาเก่าๆเหมือนเราบ้าง??