คือเราอยู่กับสามี และลูกตัวน้อยค่ะ อายุประมาณ 1 ปี 10 เดือน
แล้วเราก็อยู่ในบ้านของ พ่อ แม่ ของเราค่ะ
เราจบ ป.ตรี ทำงานในบริษัท ในเครือของรัฐวิสาหกิจขนาดใหญ่ เป็นลูกจ้างต่อสัญญารายปี  เงินเดือนไม่มีขึ้นแน่นอนค่ะ
สามีขับวินมอร์เตอร์ไซต์แถวบ้าน พอ พ่อ กับแม่เราไม่อยู่ เค้าก็จะเป็นคนดูลูกในตอนกลางวันค่ะ
เรา เงินเดือน 10,500บาท
สามี ไม่แน่นอน

เค้าเป็นคนที่ขยันนะ แต่ไม่ค่อยรับผิดชอบในหลาย ๆ เรื่อง
ไม่ชอบทำงานเป็นรายเดือน(อ้างว่าไม่มีใครดูลูก) พอมีลูกค้าประจำ ให้ค่ารถไปส่งลูกเค้าไปโรงเรียน สามีก็จะหยุดบ่อย จนลูกค้าท่านนั้นยกเลิกการรับส่งถาวร งานบ้าน ทำบ้าง ไม่ทำบ้าง ตามภาษาผู้ชายค่ะ

เรื่องค่าใช้จ่าย เราจะเป็นคนออกค่าใช้จ่ายที่เป็นก้อน เช่น ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าผ่อนรถมอร์เตอร์ไซต์ ค่าใช้จ่ายของลูก ค่าใช้จ่ายส่วนตัวค่ะ จนเงินบางเดือนเหลือไม่ถึง 2,000 บาทที่จะเอาไว้กิน
        
บางเดือน สามีเราก็ยังเอาเงินส่วนที่เราไว้กิน ไปซ่อมรถเค้าเองค่ะ ซึ่งเค้าบอกว่าเค้ามีเงินไม่พอจ่าย
เราไม่เคยยุ่งกับเงินของเค้าเลยค่ะ
แต่สามีเราชอบค้นกระเป๋าสตางค์ แล้วเอาบัตร ATM เราไปกดบ่อย ๆ

บางเดือนก็ไม่วิ่งรถเลยเป็น 10 กว่าวัน นอนอยู่บ้าน ทำรถ อ้างว่ารถไม่ดีบ้าง พังบ้าง ปวดหัว ปวดท้อง ปวดฟัน รถยังออกไม่ถึง 2 ปี เลยค่ะ ทำถึงซ่อม ทั้งอะไหล่ประมาณ 7-80,000 บาท

เค้าเป็นพ่อที่ดีสำหรับลูกของเราค่ะ

เราเคยบอกเลิกกับเค้า เค้าก็บอกว่าจะเอาลูกไปด้วย มีบางครั้งเราโมโห เราก็บอกว่า อยากได้ก็เอาไปเลย

เราไม่เคยปรึกษาแม่ค่ะ เนื่องจากแม่ไม่ชอบเค้าอยู่แล้ว แม่จะคอยพูดอยู่เสมอค่ะ ว่าสามาเราไม่ดี ขี้เกียดทำงาน เราไม่สบายใจค่ะ ตอนแม่มาพูด เรานอนร้องไห้บ่อยมากคนเดียว บางครั้งลูกมาเห็น ลูกก็จะมากอดเราจนเราหยุดร้อง เรารักลูกเรามากค่ะ อยากให้เค้ามีครอบครัวที่อบอุ่น

เราสมควรทำอย่างไงดีค่ะ หรือต้องทนต่อไป เพื่อลูก เหนื่อยจังค่ะ