คือมีคนจะมาเช่าคอนโด ดูแล้วชอบก็รีบวางมัดจำไว้เลยแต่ไม่กี่พัน เราก็เร่งเก็บของเพราะทีแรกเราอยู่เองแต่กะลังจะย้ายไปที่อื่นพอดี คือถ้าไม่มีคนมาเช่าเราก็อยู่ไปเรื่อยๆขี้เกียจขนเอาห้องไว้เก็บของด้วยอะค่ะ

แต่ตอนย้ายก็เริ่มเครียดมากเพราะเบื่อการย้ายบ้าน แต่ก็จำเป็นเพราะมีบ้านอีกที่ต้องไปปรับปรุงดูแลก็ไม่อยากไปๆมาๆ คอนโดเลยปล่อยเช่าเป็นรายได้เพราะเบื่อไม่อยากอยู่แล้ว ทางเขาก็เร่งจะย้ายเข้าเราก็รีบย้ายออก เหนื่อยและเครียดมากจนต้องไปหาหมอกินยาคลายเครียดก็พยายามเอาให้จบๆแล้วจะพักยาว

แต่แล้วคนเช่าก็ขอแคนเซิล เราก็โล่งขึ้นนิดนึงแต่ก็เซ็งเพราะเก็บของจะหมดห้องแล้ว ตอนนี้เราเลยหาไรไม่เจอมันอยู่ในกล่องและก็คาราคาซังค่ะขี้เกียจเอาออกมาเพราะยังไงก็อยากย้ายออกทำให้ชีวตทุกวันนี้ลำบากไปหมด แ่ต่เราก็เหนื่อยๆเลยไม่อยากจะสานต่อเรื่องนี้ สต๊อปเรื่องการย้ายออกชั่วคราวถ้าไม่จำเป็นก็ไม่รีบแล้ว

แต่คนที่จะเช่าเขาก็มาขอมัดจำคืน เราก็เห็นใจเขามากเพราะเขาก็พูดดีตลอด แต่เราเองก็ลำบากเดือดร้อนเครียดมากต้องกินยาไปหาหมอหมดเงินไปเยอะ เลยบอกเขาดีๆพูดไปว่าเราก็เสียหายเหมือนกันและบอกถ้าหาคนมาแทนได้เราคืนให้หมด  คือที่เสียหายเพราะตอนนั้นมีคนอื่นโทรมาอีกหลายคนเราปฏิเสธไปหมดไม่ได้เซฟบอร์ไว้ด้วย ตอนนี้เลยไม่มีใครโทรมาเช่าเลย

แต่เราไม่ค่อยสบายใจอะค่ะอยากจะคืนให้เหมือนกัน คือตามกฏแล้วเราต้องริบแต่ไม่อยากทำเลยเพราะทีแรกรู้สึกเขาดี เพียงแต่ตอนนี้เรากะลังชอร์ตอย่างหนักด้วยและตอนนั้นเราก็รู้สึกเสียสุขภาพจิตเลยแบบไงดีอะคะ แต่พอบอกเขาๆก็โอเคนะแต่ทำไมเราไม่ค่อยสบายใจเลยอะค่ะมันบาปๆไหม รึว่าเราไม่ควรคิดมากคะ