ค่ายเมตตามหานิยมคงเหมาะกับละครบู๊หรือดราม่าหนักๆมากกว่า
ทำให้คุณชายรณพีร์กลายเป็นละคร ดราม่าหนักอึ้ง ทั้งที่มันไม่จำเป็นที่จะต้องให้หนักถึงขนาดนี้ก็ได้ ทำให้โทนของเรื่องนี้โดดออกมา
ต่างจากเรื่องอื่นในซีรี่ยส์ชุด สุภาพบุรุษจุฑาเทพเลย

หากเทียบเนื้อเรื่องชายพีร์กับตอนชายภัทร ที่เนื้อเรื่องดราม่าค่อนข้างหนักเหมือนกัน แต่ป้าแจ๋วทำให้เนื้อเรื่องมันเบาลง โดยเน้นความรักของชายภัทรกับกรองแก้วมากกว่าจะเน้นเรื่องความทุกข์ ความยากจนของกรองแก้ว

หรือตอนรัชชานนท์ที่เป็นเรื่องกู้ชาติ แต่ก็แฝงความฮาปนโรแมนติก ส่วนเรื่องกู้แผ่นดินก็ไม่ได้ทำให้กลายเป็นละครบู๊เลือดสาด แต่ออกแนวเหงาๆเศร้าๆโหยหาถิ่นที่อยู่มากกว่าจะเน้นสู้รบ ดนตรีประกอบก็เข้ากันฟังสบายหูไม่เปิดพร่ำเพรื่อเกินไป

แต่ตอนรณพีร์กลับพยามทำให้คนดูจมดิ่งสู่ห้วงทุกข์ของนางเอกและแรงริษยาของนางร้ายเกือบตลอดเวลา ยิ่งเจอดนตรีเสียงดังโหยหวน กับ เพลงประกอบยุคเก่าที่อัดใส่เกือบทุกฉากเพื่อจะลากคนดูให้เห็นใจ โศกเศร้าตามนางเอกนอกจากไม่ค่อยเข้ากันแล้ว ยิ่งดูอึดอัดมากขึ้นไปอีก
ส่วนการตัดต่อจะฉายภาพย้อนทำไมบ่อยในเมื่อเพิ่งฉายไปไม่ถึง10นาที (ซีนที่บงกชใส่ร้ายเพียงขวัญว่าเป็นเมียน้อยให้รณพีร์ฟังในตอนแรก)
ทำให้ละครมันดูอืดเปล่า ตอน2 แม้ดูดีขึ้น แต่ดนตรีประกอบก็ลากกลับไปจุดเดิมอีกแล้ว

ปล.แม้ไม่ชอบใจโทนเรื่องนัก แต่จะพยามดูจนจบ ไหนๆก้ดูมาถึงขนาดนี้แล้วหวังว่าจะดีขึ้นเรื่อยๆนะ