...ด้วยเหตุและผลที่มีมากมาย ที่ได้ทำให้เราเลิกรา ไม่อาจจะคืนย้อนมา เวลาของเราหมดแล้ว....ใช่ค่ะ เวลาของคุณชายรัชชานนท์หมดแล้ว พวกเราคนดูไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว (นอกจากรอดีวีดีแบบสมบูรณ์) เชื่อว่าเมื่อคืนคนที่รอดูบักคุณซายกับสร้อยฟ้าก็มีความรู้สึกแบบเดียวกัน รวมทั้งเราด้วย ตอนจบเผลอร้อง เฮ้ย ออกมาจริงๆ หลังจากนั้นนั่งงง ปิดทีวีแล้วไปงงต่อหน้าคอม แต่ก็พยายามจะไม่คิดมาก รีบหยิบนิยายมาอ่าน (ไม่อยากอ่านก่อน เดี๋ยวไม่ตื่นเต้น) แล้วก็พบว่า ไม่เหมือนในนิยาย อ่ะ  ไม่เหมือนในผู้จัดการด้วย


ค้างค่ะ ค้างคาอย่างบอกไม่ถูก พยายามไม่คิดมาก  แต่ยิ่งย้อนดูก็ยิ่งไม่ไหว คิดถึงเรื่องนี้ คิดถึงความสุขที่ได้ดูเรื่องนี้ คิดถึงความอิ่มใจที่จะได้รับตอนจบ แต่มันก็ไม่มี -*-


ไม่เป็นไรค่ะ ในเมื่อพ่อใหญ่ให้เราไม่ได้ งั้นเราก็ทำเองก็ได้ ขอแต่งเรื่องจินตนาการเองเพื่อความสุขเล็กๆ โดยเคารพในบทประพันธ์นะคะ แต่ขออนุญาตแต่งต่อจากละคร เป็นที่ระลึกถึงละครที่ติดเป็นเรื่องแรกในรอบสามปี และจะเป็นละครที่อยู่ในใจตลอดไป


*คำเตือน*นิยายเรื่องนี้เป็นจินตนาการส่วนตัว มิได้เกี่ยวข้องกับบทประพันธ์ มิได้เกี่ยวข้องกับผู้จัด มิได้เกี่ยวข้องกับนักแสดง สรุป ไม่เกี่ยวข้องกับใครเลย ๕๕๕๕๕ หากผู้ใดต้องการเรียกร้องค่าเสียหาย ผู้เขียนขอยืนยันว่า จะไม่รับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้น ๕๕๕๕๕