ปกติผมไม่ค่อยอยากตั้งกระทู้บ่นอะไรแนวนี้เท่าไหร่ เพราะกลัวดราม่า
และรู้สึกว่าการบ่นโดยใช้อารมณ์ แทนที่จะเป็นรีวิวอย่างใช้เหตุผลนี่มันไม่สมกับที่เรียนด้านสื่อบันเทิงมาเลย
แต่เรื่องนี้ไม่ไหวจริงๆ ขอบ่นหน่อยเหอะนะ
ตอนแรกผมอ่านเรื่องนี้ก็คิดว่าน่าสนใจดีนะ แต่ไปมาๆ มันเหมือนจะสนุกแต่ก็ไม่สนุกสักที แฮะ เหมือนยั่วให้อยากแล้วจากไปทุกเล่มเลย
พระเอกผ่านมาทั้ง 4 เล่มสุดท้ายก็ดีแต่ปาก พล่ามเหมือนค้นพบสัจธรรมมีใจสู้สุดท้ายแมร่งก็ดีแต่หนีตลอด
แถมครั้งสุดท้ายก็หนีได้โคตรตุ๊ดอีกต่างหาก ปล่อยนักฆ่าหญิงเป็นนกต่อแล้วตัวเองเดินยิ้มหนีไปเนี่ยนะ
ให้ผู้หญิงตายแทนตัวเองแล้วตัวเองเผ่นหายจุกตูดนี่โคตรแมน
เลยพระเอกโลกไหนวะเนี่ย
ตอนที่แล้วเห็นรีบวิ่งไปช่วยนักฆ่าหญิงคิดว่าจะได้เป็นพันธมิตรใหม่พระเอกหรือจะได้เป็นนางเอก มาตอนนี้ไหงกลายเป็นแบบนี้ไปได้
แล้วยังไม่น่าไปตกใจอีกนะว่า"อะไรกัน แสงไฟในเมืองยังไม่ดับเลย ทุกคนยังศรัทธาในตัวหมอนั่นอยู่อีกเรอะ"
แค่เอ็งปล่อยสาวมาให้โดนมันฆ่าทิ้งนี่จะทำลายเครดิตมันได้เหรอ
อันที่จริงสกิลพระเอกถ้าใช้แบบจริงจังมันเหนือกว่าตัวร้ายหลายเท่าเลยนะ ควบคุมคำพูดใครก็ได้นี่
จะแทรกแซงคำพูดตัวรายให้พูดว่า"ทุกคนหันปืนเข้าหาฉันแล้วลั่นไกซะ" ก็จบเรื่องแล้ว หรือจะให้ตัวร้ายพูดจากสัปดนลามกตอนกำลังแถลงการก็ทำลายเครดิตมันได้แล้ว
หรือแม้แต่จับเครื่องบินไปอเมริกาแล้วใ้ห้ปธน.สหรัฐประกาศว่ากลาสฮอปเปอร์เป็นผู้ก่อการร้ายสากลก็ยังได้
แต่นี่อะไรของมันวะ พลังที่มันใช้มีแต่"อย่าเชื่อฉัน" "ปล่อยนักฆ่านั่นซะ" "ฟู่" "ซ๊อคเกอร์"
แถมใช้แค่พูดจาปัญญาอ่อนไม่กี่ประโยคก็ใช้พลังมากเกินจนแบตหมดเองได้ด้วย แมร่งจะกากไปไหนฟะ
ที่พูดไม่ใช่เพราะผมยึดติดพระเอกเทพ เลยไม่เข้าใจตัวละครอีโมนะ ตรงข้ามผมชอบพระเอกอ่อนแอด้วยซ้ำ
ไม่ว่าจะโอมะชู น้องหมูทะยานฟ้า(จำชื่อไม่ได้) ยุ๊กกี้ หรือชินจิ พวกนี้นี่พระเอกในดวงใจผมทั้งนั้น
แต่ไอ้พวกนั้นมันกาก มับป๊อดยังไงมันก็ พยายามสู้เท่าที่คนกากๆ อย่างมันจะทำได้นะ
และขนาดพระเอกอีโมต้นแบบอย่างชินจิ ป๊อดหนีไปแค่สองครั้งเองนะ จากซีรี่ 26 ตอนเนี่ย
(ครั้งแรกหลังโดนมิซาโตะด่าเลยหนีออกจากบ้าน ครั้งที่สองทะเลาะกับพ่อเลยลาออกจากเนิร์ฟ)
โอมะชูถึงใครจะว่ามันกากทำอะไรไม่สำเร็จ แต่อย่างน้อยมันก็เหาะเหินเดินอากาศถล่มกองทัพกระจุยมาแล้วนะ
ยุ๊กกี้ก็ฝ่าดงตีนไปช่วยยูโนะจากการโดนพวกลัทธิรุมโทรมนะ น้องหมูก็กล้าสู้กับศัตรูที่เหนือกว่าตลอดไม่ว่าจะในเกมหรือโลกจริง
แต่เรื่องนี้มันอะไรวะ แต่ละเล่มมันมีแต่กลาสฮอปเปอร์เก่งอย่างโน้น กลาสฮอปเปอร์เก่งอย่างนี้
แล้วพระเอกมันทำบ้าอะไรมั่งฟะในแต่ละเล่มเนี่ย!!!
นอกจากใช้พลังในทางไร้สาระไม่เกิดประโยชน์กับนอนฝันถึงอดีตที่ไม่รู้ตั้งใจจะบอกใบ้อะไรของมัน
(อยากถามเจ๊คนเขียนชะมัน ว่าไอ้พระเอกคุงนี่หนุ่มในฝันของเจ๊เหรอครับ ไอ้หนุ่มบ่มิไก๊ที่ดีแต่ปากเอาแต่หนีเนี่ย)
และที่ผมแปลกใจที่สุดคือ มันอุตส่าห์ขายได้ถึงเล่ม 5 อยู่นะเนี่ยการ์ตูนพรรค์นี้
(เพิ่งไปค้นในวิคิพีเดียเจอ มันถึงเล่ม 10 เลยนะ)
ปล.ถ้าใครเห็นต่างก็แลกเปลี่ยนความเห็นกันได้นะ ผมจะได้ลองมองเรื่องนี้ในมุมอื่นดูอาจจะสนุกขึ้นก็ได้
[Spoile เล่ม4]เทพอันธพาล มาครองเมืองของ TKO เนี่ยพระเอกมันจะได้เก่งกับเขาบ้างไหมเนี่ย(บ่น ระบาย ไร้สาระ)
และรู้สึกว่าการบ่นโดยใช้อารมณ์ แทนที่จะเป็นรีวิวอย่างใช้เหตุผลนี่มันไม่สมกับที่เรียนด้านสื่อบันเทิงมาเลย
แต่เรื่องนี้ไม่ไหวจริงๆ ขอบ่นหน่อยเหอะนะ
ตอนแรกผมอ่านเรื่องนี้ก็คิดว่าน่าสนใจดีนะ แต่ไปมาๆ มันเหมือนจะสนุกแต่ก็ไม่สนุกสักที แฮะ เหมือนยั่วให้อยากแล้วจากไปทุกเล่มเลย
พระเอกผ่านมาทั้ง 4 เล่มสุดท้ายก็ดีแต่ปาก พล่ามเหมือนค้นพบสัจธรรมมีใจสู้สุดท้ายแมร่งก็ดีแต่หนีตลอด
แถมครั้งสุดท้ายก็หนีได้โคตรตุ๊ดอีกต่างหาก ปล่อยนักฆ่าหญิงเป็นนกต่อแล้วตัวเองเดินยิ้มหนีไปเนี่ยนะ
ให้ผู้หญิงตายแทนตัวเองแล้วตัวเองเผ่นหายจุกตูดนี่โคตรแมนเลยพระเอกโลกไหนวะเนี่ย
ตอนที่แล้วเห็นรีบวิ่งไปช่วยนักฆ่าหญิงคิดว่าจะได้เป็นพันธมิตรใหม่พระเอกหรือจะได้เป็นนางเอก มาตอนนี้ไหงกลายเป็นแบบนี้ไปได้
แล้วยังไม่น่าไปตกใจอีกนะว่า"อะไรกัน แสงไฟในเมืองยังไม่ดับเลย ทุกคนยังศรัทธาในตัวหมอนั่นอยู่อีกเรอะ"
แค่เอ็งปล่อยสาวมาให้โดนมันฆ่าทิ้งนี่จะทำลายเครดิตมันได้เหรอ
อันที่จริงสกิลพระเอกถ้าใช้แบบจริงจังมันเหนือกว่าตัวร้ายหลายเท่าเลยนะ ควบคุมคำพูดใครก็ได้นี่
จะแทรกแซงคำพูดตัวรายให้พูดว่า"ทุกคนหันปืนเข้าหาฉันแล้วลั่นไกซะ" ก็จบเรื่องแล้ว หรือจะให้ตัวร้ายพูดจากสัปดนลามกตอนกำลังแถลงการก็ทำลายเครดิตมันได้แล้ว
หรือแม้แต่จับเครื่องบินไปอเมริกาแล้วใ้ห้ปธน.สหรัฐประกาศว่ากลาสฮอปเปอร์เป็นผู้ก่อการร้ายสากลก็ยังได้
แต่นี่อะไรของมันวะ พลังที่มันใช้มีแต่"อย่าเชื่อฉัน" "ปล่อยนักฆ่านั่นซะ" "ฟู่" "ซ๊อคเกอร์"
แถมใช้แค่พูดจาปัญญาอ่อนไม่กี่ประโยคก็ใช้พลังมากเกินจนแบตหมดเองได้ด้วย แมร่งจะกากไปไหนฟะ
ที่พูดไม่ใช่เพราะผมยึดติดพระเอกเทพ เลยไม่เข้าใจตัวละครอีโมนะ ตรงข้ามผมชอบพระเอกอ่อนแอด้วยซ้ำ
ไม่ว่าจะโอมะชู น้องหมูทะยานฟ้า(จำชื่อไม่ได้) ยุ๊กกี้ หรือชินจิ พวกนี้นี่พระเอกในดวงใจผมทั้งนั้น
แต่ไอ้พวกนั้นมันกาก มับป๊อดยังไงมันก็ พยายามสู้เท่าที่คนกากๆ อย่างมันจะทำได้นะ
และขนาดพระเอกอีโมต้นแบบอย่างชินจิ ป๊อดหนีไปแค่สองครั้งเองนะ จากซีรี่ 26 ตอนเนี่ย
(ครั้งแรกหลังโดนมิซาโตะด่าเลยหนีออกจากบ้าน ครั้งที่สองทะเลาะกับพ่อเลยลาออกจากเนิร์ฟ)
โอมะชูถึงใครจะว่ามันกากทำอะไรไม่สำเร็จ แต่อย่างน้อยมันก็เหาะเหินเดินอากาศถล่มกองทัพกระจุยมาแล้วนะ
ยุ๊กกี้ก็ฝ่าดงตีนไปช่วยยูโนะจากการโดนพวกลัทธิรุมโทรมนะ น้องหมูก็กล้าสู้กับศัตรูที่เหนือกว่าตลอดไม่ว่าจะในเกมหรือโลกจริง
แต่เรื่องนี้มันอะไรวะ แต่ละเล่มมันมีแต่กลาสฮอปเปอร์เก่งอย่างโน้น กลาสฮอปเปอร์เก่งอย่างนี้
แล้วพระเอกมันทำบ้าอะไรมั่งฟะในแต่ละเล่มเนี่ย!!!
นอกจากใช้พลังในทางไร้สาระไม่เกิดประโยชน์กับนอนฝันถึงอดีตที่ไม่รู้ตั้งใจจะบอกใบ้อะไรของมัน
(อยากถามเจ๊คนเขียนชะมัน ว่าไอ้พระเอกคุงนี่หนุ่มในฝันของเจ๊เหรอครับ ไอ้หนุ่มบ่มิไก๊ที่ดีแต่ปากเอาแต่หนีเนี่ย)
และที่ผมแปลกใจที่สุดคือ มันอุตส่าห์ขายได้ถึงเล่ม 5 อยู่นะเนี่ยการ์ตูนพรรค์นี้
(เพิ่งไปค้นในวิคิพีเดียเจอ มันถึงเล่ม 10 เลยนะ)
ปล.ถ้าใครเห็นต่างก็แลกเปลี่ยนความเห็นกันได้นะ ผมจะได้ลองมองเรื่องนี้ในมุมอื่นดูอาจจะสนุกขึ้นก็ได้