ภาษาไทยไปอาเซียนสุดเกรียนแสน           คิดหรือว่าเราเป็นแดนเทียบแมนสรวง
เอาอะไรใช้คิดติดหมองกลวง            น่าเป็นห่วงนโยบายน่าวายปราณ
อันภาษาพาสารที่ขานไข                       มีรากเหง้าเก่าไกลให้สืบสาน
ภาษาใครภาษามันแต่โบราณ            จะสื่อกันข้ามเมืองบ้านผ่านล่ามทำ
จงคำนวณปริมาณผู้ขานใช้                      ว่ามากน้อยเท่าไหร่จึงเรียนร่ำ
เรื่องภาษาใช่จะรู้หรือง่ายจำ            ต้องเคี่ยวกรำฝึกฝนจนชำนาญ
อันภาษาอังกฤษต้องฟิตไว้                      เพราะถือได้เป็นสื่อกลางทางแลกสาร
จะติดต่อชาติใดไม่รำคาญ                       ด้วยดาษดื่นเมืองอื่นนั้นก็ตื่นเรียน