สุภาพบุรุษจุฑาเทพ  ดูละครที่มีเนื้อเรื่องสมเหตุสมผลมา 4 ตอนแล้ว  ได้ผ่อนคลายกับละครตอนแบบตลกเบาสมองปัญญาอ่อนก็ดีเหมือนกัน นับตั้งแต่เปิดตัวมาเหมือนละครกึ่งจินตนาการ  คิดไปเรื่อยเปื่อย  โดยเฉพาะฉากที่ฮามากคือฉากในบาร์ที่ชายพีร์โชว์ความเก่งกล้าสามารถแบบพระเอกหนังไทยคนเดียว(เพื่อนๆก็นั่งดูอย่างสนุกสนานเพราะรู้แล้วว่าพระเอกต้องชนะ)  ดนตรีบรรเลงประกอบอย่างสนุกสนาน  ซึ่งผิดหลักความจริงมากๆ  แค่คนต่อยกันนักดนตรีก็วิ่งกระเจิงไปแล้ว (แต่ที่ไม่ไปก็เพราะรู้ว่าเป็นพระเอก  เก่ง  และต้องชนะ) ไม่รู้ผู้กำกับอินกับตัวเองมากเกินไปหรือเปล่า  อีกตอนนึงที่น่าสงสัยมากๆคือเพียงขวัญนั่งท่องบทอยู่  พอเขาเรียกไปกินข้าวลืมบทเฉยเลย(ตามเนื้อเรื่องคุณชายต้องเก็บเอาไปไง)แต่ไม่มีเทคนิคที่จะนำเสนออะไรเลย  ทั้งๆที่บทนั้นเป็นเครื่องมือทำมาหากิน (ที่ตัวเองไม่ค่อยมีจะกิน) และไม่ได้ถืออะไรให้น่าหลงลืมเลย  อย่างว่านั่นแหละ  เอาคนที่เคยทำตามคนอื่นบงการให้ทำอย่างโน้นอย่างนี้มาตลอดชีวิตการแสดง  มาเป็นคนออกคำสั่งให้คนอื่นทำบ้าง  เลยไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร  ได้แต่ใช้ประสบการณ์เดิมๆที่เขาเคยสั่งมาก็เป็นอย่างนี้แหละ  ดูๆไปแบบขำๆก็สบายใจ