ออกตัวก่อนนะครับ ว่าไม่ได้ต่อว่าอะไร เพียงแต่รู้สึกว่า นักเขียนรุ่นใหม่ บางทีก็มีตัวละครของนักเขียนรุ่นเก่าๆ เป็นต้นแบบ

เวลาอ่านหรือนั่งดูตัวละครจากเรื่องนี้ ก็นึกถึงตัวละครนั้นนี้จากอีกเรื่องนึง ซึ่งเป็นแนวคล้ายๆ กัน ซึ่งก็สนุกดีคนละแบบ

อย่างเวลาดูคุณชายรัชชานนท์ ก็อยากย้อนกลับไปนั่งอ่านหรือดูโสมส่องแสง กับรอยอินทร์

ยกตัวอย่างอีกเรื่องอย่างตอนผมอ่านนิยายเรื่อง แม่ค้าขนมหวาน กับเรื่อง ดวงตาในดวงใจ ของคุณฬีฬา

ผมก็เหมือนๆ กับมองเห็นจุลลา ในเรื่องวิมานมะพร้าว มาโลดแล่นอยู่ในนี้

เวลาอ่านนิยายใหม่ๆ ก็ชวนให้อยากหยิบนิยายเก่าๆ มาดูเท่านั้นครับ