มีเรื่องน่าโดนด่า? น่าสงสารปนฮามาเล่าให้ฟังค่ะ
เนื่องจากเห็นว่าวันนี้ท้องฟ้าแจ่มใสได้ฤกษ์ที่จะได้ขนกองเสื้อผ้าที่หมักหมมมาได้อาทิตย์กว่าออกมาซักซักที
ต้องบอกก่อนว่าตัวเราพักอยู่ที่หอพักกับรุ่นพี่คนนึง แต่ละชั้นก็จะมีเครื่องซักผ้าประจำจุดซึ่งจะต้องเดินออกไปซักค่ะ
ไอเราก็หอบกองเสื้อผ้าที่พะเนินเทินทึกจนเต็มสองมือ กำลังจะเดินออกไป เอ้า!ลืมเอาน้ำยาซักผ้าไปนี่หว่า จะถือไปยังไงดีล่ะ ยังดีที่เป็นขวดแบบมีหูหิ้วเลยใช้นิ้วก้อยเกี่ยวขึ้นมา ใช้ศอกดันค่อยๆ เปิดประตู แต่พอเดินตามทางเดินออกไปได้สองก้าวเท่านั้นแหละค่ะ
เฮ้ย! น้ำยาซักผ้าปิดฝาไม่สนิท ฝาหล่นลงพื้นพร้อมขวดเอียงเทน้ำยาลงเต็มพื้นเลยเว้ยเฮ้ย กว่าจะนึกได้ว่าต้องใช้นิ้วก้อยเกี่ยวตวัดขึ้นมาก็หกไปเยอะเต็มพื้นเต็มรองเท้าแตะไปหมด คิดในใจเอาไงดี(วะ)คะเนี่ย ช่างเหอะ..เดินไปหย่อยผ้าลงถังก่อนแล้วกัน
ด้วยความที่รองเท้าแตะไม่มีดอกยาง ขากลับที่เดินกลับมาเลยแอบลื่นไปนิดนึง
แต่ก็ค่อยๆเดินเลาะกลับเข้ามาในห้องล้างเท้าล้างมือล้างขวดน้ำยาซักผ้าให้หายลื่น นั่งเล่นคอมสบายใจเฉิบ
ผ่านไปไม่ถึงสิบนาที รุ่นพี่เราเดินเข้าห้องมา สีหน้าแปลกไปนิดนึงเหมือนจะกลั้นยิ้มเหมือนจะพูดอะไรซักอย่าง
เราเลยถามขึ้น "เจ๊เป็นไรเนี่ย" เจ๊แกก็หัวเราะนิดนึงแล้วก็บอกว่า
"เอออแกเดินออกไปข้างนอกระวังลื่นนะ มีคนทำน้ำหกไว้ ,เมื่อกี้เดินขึ้นลิฟต์มาพร้อมผู้หญิงเกาหลีคนนึง เค้าลื่นล้มเหมือนจะข้อเท้าพลิกด้วย
พี่เลยหยุดหันไปมองเค้าถามว่าโอเคมั้ย เค้าก็ยิ้มๆ แล้วก็เดินกะเผลกกะเผลกกลับห้องไป "
โอ้ยตาย...เลยสารภาพไป ว่าเป็นฝีมือหนูเองค่า น้ำเปล่ามันไม่ลื่นขนาดนี้หรอกที่มันลื่นเพราะมันเป็นน้ำยาซักผ้าไงละคะ!"
รู้สึกผิดเป็นบ้าเลย แต่ก็ยังขำไม่หยุด#$^@%$&%$&#^%
ขากลับห้องเลยแอบเอาโพสอิทไปแปะไว้หน้าห้องพร้อมลูกอมซูกัสแปะสก๊อตเทปไว้
ไม่รู้ป่านนี้เจ้าตัวจะยังเคืองอยู่มั้ยTTTTTTTTTTTTTTTT
เมื่อขวดน้ำยาซักผ้าเป็นต้นเหตุ
เนื่องจากเห็นว่าวันนี้ท้องฟ้าแจ่มใสได้ฤกษ์ที่จะได้ขนกองเสื้อผ้าที่หมักหมมมาได้อาทิตย์กว่าออกมาซักซักที
ต้องบอกก่อนว่าตัวเราพักอยู่ที่หอพักกับรุ่นพี่คนนึง แต่ละชั้นก็จะมีเครื่องซักผ้าประจำจุดซึ่งจะต้องเดินออกไปซักค่ะ
ไอเราก็หอบกองเสื้อผ้าที่พะเนินเทินทึกจนเต็มสองมือ กำลังจะเดินออกไป เอ้า!ลืมเอาน้ำยาซักผ้าไปนี่หว่า จะถือไปยังไงดีล่ะ ยังดีที่เป็นขวดแบบมีหูหิ้วเลยใช้นิ้วก้อยเกี่ยวขึ้นมา ใช้ศอกดันค่อยๆ เปิดประตู แต่พอเดินตามทางเดินออกไปได้สองก้าวเท่านั้นแหละค่ะ
เฮ้ย! น้ำยาซักผ้าปิดฝาไม่สนิท ฝาหล่นลงพื้นพร้อมขวดเอียงเทน้ำยาลงเต็มพื้นเลยเว้ยเฮ้ย กว่าจะนึกได้ว่าต้องใช้นิ้วก้อยเกี่ยวตวัดขึ้นมาก็หกไปเยอะเต็มพื้นเต็มรองเท้าแตะไปหมด คิดในใจเอาไงดี(วะ)คะเนี่ย ช่างเหอะ..เดินไปหย่อยผ้าลงถังก่อนแล้วกัน
ด้วยความที่รองเท้าแตะไม่มีดอกยาง ขากลับที่เดินกลับมาเลยแอบลื่นไปนิดนึง
แต่ก็ค่อยๆเดินเลาะกลับเข้ามาในห้องล้างเท้าล้างมือล้างขวดน้ำยาซักผ้าให้หายลื่น นั่งเล่นคอมสบายใจเฉิบ
ผ่านไปไม่ถึงสิบนาที รุ่นพี่เราเดินเข้าห้องมา สีหน้าแปลกไปนิดนึงเหมือนจะกลั้นยิ้มเหมือนจะพูดอะไรซักอย่าง
เราเลยถามขึ้น "เจ๊เป็นไรเนี่ย" เจ๊แกก็หัวเราะนิดนึงแล้วก็บอกว่า
"เอออแกเดินออกไปข้างนอกระวังลื่นนะ มีคนทำน้ำหกไว้ ,เมื่อกี้เดินขึ้นลิฟต์มาพร้อมผู้หญิงเกาหลีคนนึง เค้าลื่นล้มเหมือนจะข้อเท้าพลิกด้วย
พี่เลยหยุดหันไปมองเค้าถามว่าโอเคมั้ย เค้าก็ยิ้มๆ แล้วก็เดินกะเผลกกะเผลกกลับห้องไป "
โอ้ยตาย...เลยสารภาพไป ว่าเป็นฝีมือหนูเองค่า น้ำเปล่ามันไม่ลื่นขนาดนี้หรอกที่มันลื่นเพราะมันเป็นน้ำยาซักผ้าไงละคะ!"
รู้สึกผิดเป็นบ้าเลย แต่ก็ยังขำไม่หยุด#$^@%$&%$&#^%
ขากลับห้องเลยแอบเอาโพสอิทไปแปะไว้หน้าห้องพร้อมลูกอมซูกัสแปะสก๊อตเทปไว้
ไม่รู้ป่านนี้เจ้าตัวจะยังเคืองอยู่มั้ยTTTTTTTTTTTTTTTT