โซ่+สเตอร์
- Loss ของระบบน้อยกว่า ชิ้นส่วนของระบบขับเคลื่อนน้อยกว่า แต่มีเฟืองเกียร์ คันเกียร์
- ขับเคลื่อนได้ตั้งแต่รอบต่ำ - กลาง - สูง
- มีชิ้นส่วนเฟืองเกียร์เพื่อปรับอัตราทด ใช้คลัชเปียกเป็นตัวตัด-ส่งกำลัง
- ค่าชิ้นส่วนขับเคลื่อนโดยรวมถูกกว่า ปรับเปลี่ยนอัตราทดได้ง่ายกว่า แต่ต้องบำรุงรักษาบ่อยกว่า (หยอดโซ่ ตั้งโซ่)
- อัตราเร่งด้อยกว่าเพราะต้องคอยเปลี่ยนเกียร์
- ใช้ทักษะมากกว่า (โดยเฉพาะคลัชมือ)
- ระบายความร้อนโดยอาศัยลมปะทะ เพราะเครื่องยนต์อยู่ทางด้านหน้า
- ใส่ล้อกว้างขนาดไหนก็ได้ 17" ขึ้นไปก็ได้ ตามแต่ความยาวสวิงอาร์ม

สายพาน ออโต้ (ยกเว้นสายพานเกียร์อย่างพวกฮาเลย์)
- Loss ของระบบ มากกว่า และชิ้นส่วนขับเคลื่อนมากกว่า แต่ไม่มีเฟืองเกียร์ คันเกียร์
- ขับเคลื่อนในรอบกลาง-สูง
- ใช้พู่เลย์เป็นตัวปรับเปลี่ยนอัตราทด ใช้คลัชแห้งเป็นตัวตัด-ส่งกำลัง ใช้เฟืองท้ายเพื่อแปลงอัตราทดขั้นสุดท้ายอีกที
- ค่าชิ้นส่วนขับเคลื่อนโดยรวมสูงกว่า ปรับเปลี่ยนอัตราทดยุ่งยากกว่า แต่แทบไม่ต้องบำรุงรักษาใดๆ
- อัตราเร่งดีกว่า
- ใช้ทักษะน้อยกว่า เพราะไม่ต้องคำนึงถึงรอบเครื่อง (ขี่จักรยานได้ ก็ขี่มันได้)
- ระบายความร้อนโดยพัดลมที่ต่อตรงกับข้อเหวี่ยง เพราะเครื่องยนต์อยู่ด้านท้าย
- ใส่ล้อกว้างไม่ได้ เพราะเครื่องยนต์เป็นส่วนนึงของสวิงอาร์ม ล้อกว้างมากต้องยืดสายพานมาก Loss ก็มากขึ้นไปอีก