ว่าจะไม่บอกใครละ แต่นั่งว่างๆเอาซะหน่อย เรื่องของเรื่องคือ เมื่อพุธที่แล้วมีปัญหากะคนที่บ้านเบื่อสุดๆ เลยตัดสินใจเก็บเสื้อผ้าหนีซะงั้นตั้งใจจะไปพักสมองให้หายเครียด นึกถึงฮอยอันเมืองโรแมนติกทันที เราก็ไปโดยไม่มีการวางแผนอะไรทั้งสิ้น ไปแบบไม่รุ้อิโหน่อิเหน่ แต่ก็พอจะรู้คร่่าวๆมาบ้างกับคำร่ำลือ เรื่อง ต้มตุ๋นอะไรประมาณนี้ เพราะอ่านรีวิวมาเยอะ และความเก๋าในการเที่ยวคนเดียวมาบ่อยเลยไม่กลัว

ก๊อก 1 บ้านเราอยู่ใกล้หัวลำโพง ไม่อยากนั่งรถไปหมอชิตเลยนั่งรถไฟไปอุบล ไปต่อรถวิ่งไปมุกดาหาร บนรถชั้น3ประหยัด คุณเคยเจอกันไหมประเภทนั่งเบาะติดกันแล้วล้ำ้ตัวมาทางเราเยอะ เซงมากมายขอบอก ตลอดทางป้าแกนั่งงอตัวหันหลังโค้งมาเบียดจนเราเหลือที่นั่งนิดเดียว

มาถึงสะหวันนะเขต ก็บ่ายเย็นแล้ว ต้องพักที่ลาวก่อนเลยไปซื้อตั๋ว เว้ ไว้ ออก9โมงเช้า เดินหาที่พักริมโขง เดินจนขาลากไม่เห็นมีเลย จนมาได้ที่นี่แหละ 450พร้อมอาหารเช้า ห้องก็ไม่ใหญ่มากแต่ความสะอาดพอได้นะคะ


ได้ที่พักแล้ว ตอนเย็นก็ไปหาอะไรกิน เดินมาแถวๆท่ารถสะหวันนะเขต เจอร้านส้มตำร้านนึง เลยนั่งกินมีน้องหมามาขออาหารด้วย