จากคำแนะนำของคุณน้า Nipon_V-Max
ที่ได้บอกให้ผมปรับปรุงกระทู้ขึ้นมาใหม่ ต้องขอโทษด้วยครับยที่ผมอาจอัพกระทู้ช้า เพราะไอ้งานไม่เป็นเวลาของผม
เอาล่ะ เรามาต่อกันเลยดีกว่าครับ

นี่ภาคแรก
http://ppantip.com/topic/30589669/comment77-1

จุดหมายครั้งต่อไปของผมคราวนี้ จากจังหวัด สุราษฎร์ธานี ผมต้องไปที่ประจวบ ระยะทาง 300 กว่ากิโลซึ่งก็ถือว่าไกลเอาเรื่องเหมือนกัน
สำหรับคนที่ไม่เคยขับ บิ๊กไบค์อย่าง ผม รถมันแรง จนน่ากลัว โดยปกติแล้วผมมักจะเป็นคนชอบฟังเพลงเบาๆเวลาขับมอไซด์
แต่บิ๊กไบค์ รถมันมันใหญ่ มันหนัก เสียงท่อมันดังกลบเสียงเพลงหมด แล้วผมก็ไม่มี สมาธิจะมาเลือกเพลงตอนกำลังวิ่งบนถนน ด้วยความเร็วกว่า 160
ด้วยมันอันตราย มาก  ผมยังอยากกลับบ้าน มันมีความฝันที่จะควบ ฮายา ให้ทะลุเกิน 300 กม/ชม ผมมีฝันที่จะเอารถสุดที่รักไปเชงกรีล่า
ผมต้องเซฟๆ ตัวเองหน่อย ขับออกมาจากกองบิน 7ได้ 50 กิโลก็หยุดพัก ที่เซเว่น แล้วเรื่องราวก็เกิดขึ้น!!
เมื่อมีเด็กประถมปลายๆๆ ประมาณ 4-5 คนยืนล้อมรถผม พร้อมๆกับวิ่งมาสัมภาท ผมจนตอบแทบไม่ทัน
พี่ครับทำไมรถมันใหญ่จัง
พี่ครับรถมันแรงไหม
พี่ครับรถมันแปลงร่างได้ไหมอ่ะ
พี่ครับ ทำไมพี่แต่งตัวเหมือนการ์ตูนญี่ปุ่นจัง
พี่ครับขอขึ้นนั่งรถพี่ได้ไหม
เอ่อ!!!......เอาสิน้อง ถามมาพี่ก็ตอบอยากลองนั่งพี่ก็ให้ลอง แต่ผมคอยดูอยู่ใกล้ๆอย่างห่วงๆกลัวรถทับขาเด็กตาย 555+
เอาสิครับตอนเด็กๆ ผมก็เคยมีฝันแบบนี้เห็น เวลาเห็นไบค์เกอร์ขับรถผมก็จะวิ่งเข้าไปดูใกล้ๆ ถามนู้นๆถามนี่ ขนาดพ่อผมจอดรถเติมน้ำมันที่ปั๊ม
ผมยังวิ่งลงจากรถไปดูรถมอไซด์เลย มันเป็นความทรงจำในวัยเด็กของผม มีไบค์เกอร์หนุ่มผมยาวคนหนึ่งพี่แกคุยกับผมดีมากๆ
แกบอกว่าเป็นเจ้าของร้านเพชรแห่งหนึ่งในกรุงเทพ พี่แก ขับรถ cbr 1000 สีแดง ผมปลื้มมากแล้ว 15ปี ถัดมาจากนั้น ผมก็ทำฝันเป็นจริงจนได้
(น่าเศร้า ผมดันจำชื่อพี่แกไม่ได้ ) มันก็เหมือนกับเห็นตัวผมตอนเด็กๆๆอีกครั้ง ผมออกจากเซเว่นก็ได้ขับรถแซงรถบัสของเด็กๆพวกนั้น
เขาโบกมือให้ผมทั้งคันเลย  แบบว่าปลื้มๆๆสุดๆๆ